Homer, Odyssey, Book 2 14:

(호메로스, 오디세이아, Book 2 14:)

"κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι, ὅττι κεν εἴπω· μνηστῆρσιν δὲ μάλιστα πιφαυσκόμενοσ τάδε εἴρω· τοῖσιν γὰρ μέγα πῆμα κυλίνδεται· οὐ γὰρ Ὀδυσσεὺσ δὴν ἀπάνευθε φίλων ὧν ἔσσεται, ἀλλά που ἤδη ἐγγὺσ ἐὼν τοῖσδεσσι φόνον καὶ κῆρα φυτεύει πάντεσσιν· πολέσιν δὲ καὶ ἄλλοισιν κακὸν ἔσται, οἳ νεμόμεσθ’ Ἰθάκην ἐυδείελον. ἀλλὰ πολὺ πρὶν φραζώμεσθ’, ὥσ κεν καταπαύσομεν· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ παυέσθων· καὶ γάρ σφιν ἄφαρ τόδε λώιόν ἐστιν. οὐ γὰρ ἀπείρητοσ μαντεύομαι, ἀλλ’ ἐὺ εἰδώσ· καὶ γὰρ κείνῳ φημὶ τελευτηθῆναι ἅπαντα, ὥσ οἱ ἐμυθεόμην, ὅτε Ἴλιον εἰσανέβαινον Ἀργεῖοι, μετὰ δέ σφιν ἔβη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ. φῆν κακὰ πολλὰ παθόντ’, ὀλέσαντ’ ἄπο πάντασ ἑταίρουσ, ἄγνωστον πάντεσσιν ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ οἴκαδ’ ἐλεύσεσθαι· τὰ δὲ δὴ νῦν πάντα τελεῖται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION