Epictetus, Works, book 2, Περὶ φιλίασ. 29:

ἂν δ’ ἀκούσῃσ, ὅτι ταῖσ ἀληθείαισ οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ μόνον οἰόνται τὸ ἀγαθὸν ὅπου προαίρεσισ, ὅπου χρῆσισ ὀρθὴ φαντασιῶν, μηκέτι πολυπραγμονήσῃσ μήτ’ εἰ υἱὸσ καὶ πατήρ ἐστι μήτ’ εἰ ἀδελφοὶ μήτ’ εἰ πολὺν χρόνον συμπεφοιτηκότεσ καὶ ἑταῖροι, ἀλλὰ μόνον αὐτὸ τοῦτο γνοὺσ θαρρῶν ἀποφαίνου, ὅτι φίλοι, ὥσπερ ὅτι πιστοί, ὅτι δίκαιοι.