헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́10́

(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ ἀπὸ τῶν ὀνομάτων τὰ καθήκοντα ἔστιν εὑρίσκειν.)

Σκέψαι τίσ εἶ. τὸ πρῶτον ἄνθρωποσ, τοῦτο δ’ ἔστιν οὐδὲν ἔχων κυριώτερον προαιρέσεωσ, ἀλλὰ ταύτῃ τὰ ἄλλα ὑποτεταγμένα, αὐτὴν δ’ ἀδούλευτον καὶ ἀνυπότακτον. σκόπει οὖν, τίνων κεχώρισαι κατὰ λόγον.

κεχώρισαι θηρίων, κεχώρισαι προβάτων. ἐπὶ τούτοισ πολίτησ εἶ τοῦ κόσμου καὶ μέροσ αὐτοῦ, οὐχ ἓν τῶν ὑπηρετικῶν, ἀλλὰ τῶν προηγουμένων·

παρακολουθητικὸσ γὰρ εἶ τῇ θείᾳ διοικήσει καὶ τοῦ ἑξῆσ ἐπιλογιστικόσ. τίσ οὖν ἐπαγγελία πολίτου;

μηδὲν ἔχειν ἰδίᾳ συμφέρον, περὶ μηδενὸσ βουλεύεσθαι ὡσ ἀπόλυτον, ἀλλ’ ὥσπερ ἄν, εἰ ἡ χεὶρ ἢ ὁ ποὺσ λογισμὸν εἶχον καὶ παρηκολούθουν τῇ φυσικῇ κατασκευῇ, οὐδέποτ’ ἂν ἄλλωσ ὡρ́μησαν ἢ ὠρέχθησαν ἢ ἐπανενεγκόντεσ ἐπὶ τὸ ὅλον. διὰ τοῦτο καλῶσ λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι ὅτι εἰ προῄδει ὁ καλὸσ καὶ ἀγαθὸσ τὰ ἐσόμενα, συνήργει ἂν καὶ τῷ νοσεῖν καὶ τῷ ἀποθνῄσκειν καὶ τῷ πηροῦσθαι, αἰσθανόμενόσ γε, ὅτι ἀπὸ τῆσ τῶν ὅλων διατάξεωσ τοῦτο ἀπονέμεται, κυριώτερον δὲ τὸ ὅλον τοῦ μέρουσ καὶ ἡ πόλισ τοῦ πολίτου.

νῦν δ’ ὅτι οὐ προγιγνώσκομεν, καθήκει τῶν πρὸσ ἐκλογὴν εὐφυεστέρων ἔχεσθαι, ὅτι καὶ πρὸσ τοῦτο γεγόναμεν.

Μετὰ τοῦτο μέμνησο, ὅτι υ ἱὸσ εἶ. τίσ τούτου τοῦ προσώπου ἐπαγγελία; πάντα τὰ αὑτοῦ ἡγεῖσθαι τοῦ πατρόσ, πάντα ὑπακούειν, μηδέποτε ψέξαι πρόσ τινα μηδὲ βλαβερόν τι αὐτῷ εἰπεῖν ἢ πρᾶξαι, ἐξίστασθαι ἐν πᾶσιν καὶ παραχωρεῖν συνεργοῦντα κατὰ δύναμιν.

μετὰ τοῦτο ἴσθι ὅτι καὶ ἀδελφὸσ εἶ. καὶ πρὸσ τοῦτο δὲ τὸ πρόσωπον ὀφείλεται παραχώρησισ, εὐπείθεια, εὐφημία, μηδέποτ’ ἀντιποιήσασθαί τινοσ πρὸσ [ἑ]αὐτὸν τῶν ἀπροαιρέτων, ἀλλ’ ἡδέωσ ἐκεῖνα προίεσθαι, ἵν’ ἐν τοῖσ προαιρετικοῖσ πλέον ἔχῃσ.

ὁρ́α γὰρ οἱο͂́ν ἐστιν ἀντὶ θίδρακοσ, ἂν οὕτωσ τύχῃ, καὶ καθέδρασ αὐτὸν εὐγνωμοσύνην κτήσασθαι, ὅση ἡ πλεονεξία.

μετὰ ταῦτα εἰ βουλευτὴσ πόλεώσ τινοσ, ὅτι βουλευτήσ·

εἰ νέοσ, ὅτι νέοσ· εἰ πρεσβύτησ, ὅτι πρεσβύτησ· εἰ πατήρ, ὅτι πατήρ. ἀεὶ γὰρ ἕκαστον τῶν τοιούτων ὀνομάτων εἰσ ἐπιλογισμὸν ἐρχόμενον ὑπογράφει τὰ οἰκεῖα ἔργα.

ἐὰν δ’ ἀπελθὼν ψέγῃσ σου τὸν ἀδελφόν, λέγω σοι "ἐπελάθου, τίσ εἶ καὶ τί σοι ὄνομα" 3.

εἶτα εἰ μὲν χαλκεὺσ ὢν ἐχρῶ τῇ σφύρᾳ ἄλλωσ, ἐπιλελησμένοσ ἂν ἦσ τοῦ χαλκέωσ· εἰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ ἐπελάθου καὶ ἀντὶ ἀδελφοῦ ἐχθρὸσ ἐγένου, οὐδὲν ἀντ’ οὐδενὸσ ἠλλάχθαι φανεῖ σεαυτῷ;

εἰ δ’ ἀντὶ ἀνθρώπου, ἡμέρου ζῴου καὶ κοινωνικοῦ, θηρίον γέγονασ βλαβερόν, ἐπίβουλον, δηκτικόν, οὐδὲν ἀπολώλεκασ;

ἀλλὰ δεῖ σε κέρμα ἀπολέσαι, ἵνα ζημιωθῆσ, ἄλλου δ’ οὐδενὸσ ἀπώλεια ζημιοῖ τὸν ἄνθρωπον; εἶτα γραμματικὴν μὲν ἀποβαλὼν ἢ μουσικὴν ζημίαν ἂν ἡγοῦ τὴν ἀπώλειαν αὐτῆσ·

εἰ δ’ αἰδῶ καὶ καταστολὴν καὶ ἡμερότητα ἀποβαλεῖσ, οὐδὲν ἡγῇ τὸ πρᾶγμα; καίτοι ἐκεῖνα μὲν παρ’ ἔξωθέν τινα καὶ ἀπροαίρετον αἰτίαν ἀπόλλυται, ταῦτα δὲ παρ’ ἡμᾶσ·

καὶ ἐκεῖνα μὲν οὔτ’ ἔχειν καλόν ἐστιν οὔτ’ ἀπολλύειν αἰσχρόν ἐστιν, ταῦτα δὲ καὶ μὴ ἔχειν καὶ ἀπολλύειν καὶ αἰσχρόν ἐστι καὶ ἐπονείδιστον καὶ ἀτύχημα. τί ἀπολλύει ὁ τὰ τοῦ κιναίδου πάσχων; τὸν ἄνδρα.

ὁ δὲ διατιθείσ; πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα καὶ αὐτὸσ δ’ οὐδὲν ἧττον τὸν ἄνδρα. τί ἀπολλύει ὁ μοιχεύων;

τὸν αἰδήμονα, τὸν ἐγκρατῆ, τὸν κόσμιον, τὸν πολίτην, τὸν γείτονα. τί ἀπολλύει ὁ ὀργιζόμενοσ; ἄλλο τι. ὁ φοβούμενοσ; ἄλλο τι.

οὐδεὶσ δίχα ἀπωλείασ καὶ ζημίασ κακόσ ἐστιν. λοιπὸν εἰ τὴν ζημίαν ζητεῖσ ἐν κέρματι, πάντεσ οὗτοι ἀβλαβεῖσ, ἀζήμιοι, ἂν οὕτωσ τύχῃ, καὶ ὠφελούμενοι καὶ κερδαίνοντεσ, ὅταν διά τινοσ τούτων τῶν ἔργων κέρμα αὐτοῖσ προσγένηται. ὁρ́α δ’ εἰ ἐπὶ κερμάτιον πάντα ἀνάγεισ, ὅτι οὐδ’ ὁ τὴν ῥῖνά σοι ἀπολλύων ἔσται βεβλαμμένοσ.

‐ Ναί, φησίν, κεκολόβωται γὰρ τὸ σῶμα. ‐ Ἄγε, ὁ δὲ τὴν ὀσφρασίαν αὐτὴν ἀπολωλεκὼσ οὐδὲν ἀπολλύει;

ψυχῆσ οὖν δύναμισ οὐκ ἔστιν οὐδεμία, ἣν ὁ μὲν κτησάμενοσ ὠφελεῖται, ὁ δ’ ἀποβαλὼν ζημιοῦται; ‐ Ποίαν καὶ λέγεισ;

‐ Οὐδὲν ἔχομεν αἰδῆμον φύσει; ‐ Ἔχομεν. ‐ Ὁ τοῦτο ἀπολλύων οὐ ζημιοῦται, οὐδενὸσ στερίσκεται, οὐδὲν ἀποβάλλει τῶν πρὸσ αὑτόν; οὐκ ἔχομεν φύσει τι πιστόν, φύσει στερκτικόν, φύσει ὠφελητικόν, ἀλλήλων φύσει ἀνεκτικόν;

ὅστισ οὖν εἰσ ταῦτα περιορᾷ ζημιούμενον ἑαυτόν, οὗτοσ ᾖ ἀβλαβὴσ καὶ ἀζήμιοσ; Τί οὖν; μὴ βλάψω τὸν βλάψαντα;

‐ Πρῶτον μὲν ἰδού, τί ἐστι βλάβη καὶ μνήσθητι ὧν ἤκουσασ παρὰ τῶν φιλοσόφων. εἰ γὰρ τὸ ἀγαθὸν ἐν προαιρέσει καὶ τὸ κακὸν ὡσαύτωσ ἐν προαιρέσει, βλέπε μὴ τοιοῦτ’ ἐστιν ὃ λέγεισ " 3τί οὖν;

ἐπειδὴ ἐκεῖνοσ ἑαυτὸν ἔβλαψεν πρὸσ ἐμέ τι ἄδικον ποιήσασ, ἐγὼ ἐμαυτὸν μὴ βλάψω πρὸσ ἐκεῖνον ἄδικόν τι ποιήσασ;

" τί οὖν οὐ τοιοῦτόν τι φανταζόμεθα, ἀλλ’ ὅπου τι σωματικὸν ἐλάττωμα ἢ εἰσ κτῆσιν, ἐκεῖ ἡ βλάβη, ὅπου εἰσ τὴν προαίρεσιν, οὐδεμία βλάβη;

οὔτε γὰρ τὴν κεφαλὴν ἀλγεῖ ὁ ἐξαπατηθεὶσ ἢ ἀδικήσασ οὔτε τὸν ὀφθαλμὸν οὔτε τὸ ἰσχίον οὔτε τὸν ἀγρὸν ἀπολλύει.

ἡμεῖσ δ’ ἄλλο οὐδὲν ἐθέλομεν ἢ ταῦτα·

τὴν προαίρεσιν δὲ π[ρ]ότερον αἰδήμονα καὶ πιστὴν ἕξομεν ἢ ἀναίσχυντον καὶ ἄπιστον, οὐδ’ ἐγγὺσ διαφερόμεθα πλὴν μόνον ἐν τῇ σχολῇ μέχρι τῶν λογαρίων. τοιγαροῦν μέχρι τῶν λογαρίων προκόπτομεν, ἔξω δ’ αὐτῶν οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Πῶσ ἀπὸ τῶν ὀνομάτων τὰ καθήκοντα ἔστιν εὑρίσκειν.

(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ ἀπὸ τῶν ὀνομάτων τὰ καθήκοντα ἔστιν εὑρίσκειν.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION