Epictetus, Works, book 2, Πρὸσ τοὺσ σκληρῶσ τισιν ὧν ἔκριναν ἐμμένοντασ.

(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ τοὺσ σκληρῶσ τισιν ὧν ἔκριναν ἐμμένοντασ.)

Ὅταν ἀκούσωσί τινεσ τούτων τῶν λόγων, ὅτι βέβαιον εἶναι δεῖ καὶ ἡ μὲν προαίρεσισ ἐλεύθερον φύσει καὶ ἀνανάγκαστον, τὰ δ’ ἄλλα κωλυτά, ἀναγκαστά, δοῦλα, ἀλλότρια, φαντάζονται ὅτι δεῖ παντὶ τῷ κριθέντι ὑπ’ αὐτῶν ἀπαραβάτωσ ἐμμένειν. ἀλλὰ πρῶτον ὑγιὲσ εἶναι δεῖ τὸ κεκριμένον.

θέλω γὰρ εἶναι τόνουσ ἐν σώματι, ἀλλ’ ὡσ ὑγιαίνοντι, ὡσ ἀθλοῦντι· ἂν δέ μοι φρενιτικοῦ τόνουσ ἔχων ἐνδεικνύῃ[σ] καὶ ἀλαζονεύῃ ἐπ’ αὐτοῖσ, ἐρῶ σοι ὅτι "ἄνθρωπε, ζήτει τὸν θεραπεύσοντα.

τοῦτο οὐκ εἰσὶ τόνοι, ἀλλ’ ἀτονία" 3. ἕτερον τρόπον τοιοῦτόν τι καὶ ἐπὶ τῆσ ψυχῆσ πάσχουσιν οἱ παρακούοντεσ τῶν λόγων τούτων. οἱο͂ν καὶ ἐμόσ τισ ἑταῖροσ ἐξ οὐδεμιᾶσ αἰτίασ ἔκρινεν ἀποκαρτερεῖν.

ἔγνων ἐγὼ ἤδη τρίτην ἡμέραν ἔχοντοσ αὐτοῦ τῆσ ἀποχῆσ καὶ ἐλθὼν ἐπυνθανόμην τί ἐγένετο.

‐ Κέκρικα, φησίν.

‐ Ἀλλ’ ὅμωσ τί σε ἦν τὸ ἀναπεῖσαν; εἰ γὰρ ὀρθῶσ ἔκρινασ, ἰδοὺ παρακαθήμεθά σοι καὶ συνεργοῦμεν, ἵν’ ἐξέλθῃσ· εἰ δ’ ἀλόγωσ ἔκρινασ, μετάθου. ‐ Τοῖσ κριθεῖσιν ἐμμένειν δεῖ.

‐ Τί ποιεῖσ, ἄνθρωπε; οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ τοῖσ ὀρθῶσ. ἐπεὶ παθὼν ἄρτι ὅτι νύξ ἐστιν, ἄν σοι δοκῇ, μὴ μετατίθεσο, ἀλλ’ ἔμμενε καὶ λέγε ὅτι τοῖσ κριθεῖσιν ἐμμένειν δεῖ. [τί ποιεῖσ, ἄνθρωπε;

οὐ πᾶσιν. ] οὐ θέλεισ τὴν ἀρχὴν στῆσαι καὶ τὸν θεμέλιον, τὸ κρίμα σκέψασθαι πότερον ὑγιὲσ ἢ οὐχ ὑγιέσ, καὶ οὕτωσ λοιπὸν ἐποικοδομεῖν αὐτῷ τὴν εὐτονίαν, τὴν ἀσφάλειαν; ἂν δὲ σαπρὸν ὑποστήσῃ καὶ καταπῖπτον, οὐκ οἰκοδόμημά τι ὄν, ὅσῳ δ’ ἂν πλείονα καὶ ἰσχυρότερα ἐπιθῇσ, τοσούτῳ θᾶττον [θᾶττον] κατενεχθήσεται.

ἄνευ πάσησ αἰτίασ ἐξάγεισ ἡμῖν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ ζῆν φίλον καὶ συνήθη, τῆσ αὐτῆσ πόλεωσ πολίτην καὶ τῆσ μεγάλησ καὶ τῆσ μικρᾶσ·

εἶτα φόνον ἐργαζόμενοσ καὶ ἀπολλύων ἄνθρωπον μηδὲν ἠδικηκότα λέγεισ ὅτι τοῖσ κριθεῖσιν ἐμμένειν δεῖ.

εἰ δ’ ἐπῆλθέν σοί πώσ ποτ’ ἐμὲ ἀποκτεῖναι, ἔδει σε ἐμμένειν τοῖσ κριθεῖσιν;

Ἐκεῖνοσ μὲν οὖν μόγισ μετεπείσθη. τῶν δὲ νῦν τινασ οὐκ ἔστι μεταθεῖναι.

ὥστε μοι δοκῶ ὃ πρότερον ἠγνόουν νῦν εἰδέναι, τί ἐστι τὸ ἐν τῇ συνηθείᾳ λεγόμενον· μωρὸν οὔτε πεῖσαι οὔτε ῥῆξαι ἔστιν. μή μοι γένοιτο φίλον ἔχειν σοφὸν μωρόν.

δυσμεταχειριστότερον οὐδέν ἐστιν. "κέκρικα. " καὶ γὰρ οἱ μαινόμενοι· ἀλλ’ ὅσῳ βεβαιότερον κρίνουσι τὰ οὐκ ὄντα, τοσούτῳ πλείονοσ ἐλλεβόρου δέονται. οὐ θέλεισ τὰ τοῦ νοσοῦντοσ ποιεῖν καὶ τὸν ἰατρὸν παρακαλεῖν;

"νοσῶ, κύριε· βοήθησόν μοι. τί με δεῖ ποιεῖν σκέψαι· ἐμόν ἐστι πείθεσθαί σοι. " οὕτωσ καὶ ἐνταῦθ’.

"ἃ δεῖ με ποιεῖν οὐκ οἶδα, ἐλήλυθα δὲ μαθησόμενοσ. " οὔ, ἀλλὰ "περὶ τῶν ἄλλων μοι λέγε. τοῦτο δὲ κέκρικα".

περὶ ποίων ἄλλων; τί γάρ ἐστι μεῖζον ἢ προὐργιαίτερον τοῦ πεισθῆναί σε, ὅτι οὐκ ἀρκεῖ τὸ κεκρικέναι καὶ τὸ μὴ μεταθέσθαι; οὗτοι οἱ μανικοὶ τόνοι, οὐχ ὑγιεινοί.

"ἀποθανεῖν θέλω, ἄν με τοῦτο ἀναγκάσῃσ. " διὰ τί, ἄνθρωπε; τί ἐγένετο; "κέκρικα. " ἐσώθην, ὅτι οὐ κέκρικασ ἐμὲ ἀποκτεῖναι. "ἀργύριον οὐ λαμβάνω.

" διὰ τί; "κέκρικα. " ἴσθι ὅτι ᾧ τόνῳ νῦν χρῇ πρὸσ τὸ μὴ λαμβάνειν, οὐδὲν κωλύει σε ἀλόγωσ ποτὲ ῥέψαι πρὸσ τὸ λαμβάνειν καὶ πάλιν λέγειν ὅτι " 3κέκρικα", ὥσπερ ἐν νοσοῦντι καὶ ῥευματιζομένῳ σώματι ποτὲ μὲν ἐπὶ ταῦτα ποτὲ δ’ ἐπ’ ἐκεῖνα ῥέπει τὸ ῥεῦμα. οὕτωσ καὶ ἀσθενὴσ ψυχή, ὅπου μὲν κλίνει, ἄδηλον ἔχει·

ὅταν δὲ καὶ τόνοσ προσῇ τῷ κλίματι τούτῳ καὶ τῇ φορᾷ, τότε γίνεται τὸ κακὸν ἀβοήθητον καὶ ἀθεράπευτον.

상위

Works

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION