Epictetus, Works, book 2, Πρὸσ τοὺσ μέχρι λόγου μόνον ἀναλαμβάνοντασ τὰ τῶν φιλοσόφων. 1:

Ὁ κυριεύων λόγοσ ἀπὸ τοιούτων τινῶν ἀφορμῶν ἠρωτῆσθαι φαίνεται· κοινῆσ γὰρ οὔσησ μάχησ τοῖσ τρισὶ τούτοισ πρὸσ ἄλληλα, τῷ [τὸ] πᾶν παρεληλυθὸσ ἀληθὲσ ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τῷ [ἀ]δυνατῷ ἀδύνατον μὴ ἀκολουθεῖν καὶ τῷ [] δυνατὸν εἶναι ὃ οὔτ’ ἔστιν ἀληθὲσ οὔτ’ ἔσται, συνιδὼν τὴν μάχην ταύτην ὁ Διόδωροσ τῇ τῶν πρώτων δυεῖν πιθανότητι συνεχρήσατο πρὸσ παράστασιν τοῦ μηδὲν εἶναι δυνατόν, ὃ οὔτ’ ἔστιν ἀληθὲσ οὔτ’ ἔσται.