Homer, Odyssey, Book 22 30:

(호메로스, 오디세이아, Book 22 30:)

ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο, βὰν δ’ ἴμεν ἐσ θάλαμον, λαθέτην δέ μιν ἔνδον ἐόντα. ἦ τοι ὁ μὲν θαλάμοιο μυχὸν κάτα τεύχε’ ἐρεύνα, τὼ δ’ ἔσταν ἑκάτερθε παρὰ σταθμοῖσι μένοντε. εὖθ’ ὑπὲρ οὐδὸν ἔβαινε Μελάνθιοσ, αἰπόλοσ αἰγῶν, τῇ ἑτέρῃ μὲν χειρὶ φέρων καλὴν τρυφάλειαν, τῇ δ’ ἑτέρῃ σάκοσ εὐρὺ γέρον, πεπαλαγμένον ἄζῃ, Λαέρτεω ἡρ́ωοσ, ὃ κουρίζων φορέεσκε· δὴ τότε γ’ ἤδη κεῖτο, ῥαφαὶ δὲ λέλυντο ἱμάντων· τὼ δ’ ἄρ’ ἐπαί̈ξανθ’ ἑλέτην ἔρυσάν τέ μιν εἴσω κουρίξ, ἐν δαπέδῳ δὲ χαμαὶ βάλον ἀχνύμενον κῆρ, σὺν δὲ πόδασ χεῖράσ τε δέον θυμαλγέϊ δεσμῷ εὖ μάλ’ ἀποστρέψαντε διαμπερέσ, ὡσ ἐκέλευσεν υἱὸσ Λαέρταο, πολύτλασ δῖοσ Ὀδυσσεύσ· σειρὴν δὲ πλεκτὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε κίον’ ἀν’ ὑψηλὴν ἔρυσαν πέλασάν τε δοκοῖσι. τὸν δ’ ἐπικερτομέων προσέφησ, Εὔμαιε συβῶτα·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION