Homer, Odyssey, Book 11 52:

(호메로스, 오디세이아, Book 11 52:)

"ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενοσ προσέειπε· διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, οὔτ’ ἐμέ γ’ ἐν νήεσσι Ποσειδάων ἐδάμασσεν ὄρσασ ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀυτμήν, οὔτε μ’ ἀνάρσιοι ἄνδρεσ ἐδηλήσαντ’ ἐπὶ χέρσου, ἀλλά μοι Αἴγισθοσ τεύξασ θάνατόν τε μόρον τε ἔκτα σὺν οὐλομένῃ ἀλόχῳ, οἶκόνδε καλέσσασ, δειπνίσσασ, ὥσ τίσ τε κατέκτανε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ. ὣσ θάνον οἰκτίστῳ θανάτῳ· περὶ δ’ ἄλλοι ἑταῖροι νωλεμέωσ κτείνοντο σύεσ ὣσ ἀργιόδοντεσ, οἵ ῥά τ’ ἐν ἀφνειοῦ ἀνδρὸσ μέγα δυναμένοιο ἢ γάμῳ ἢ ἐράνῳ ἢ εἰλαπίνῃ τεθαλυίῃ. ἤδη μὲν πολέων φόνῳ ἀνδρῶν ἀντεβόλησασ, μουνὰξ κτεινομένων καὶ ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ· ἀλλά κε κεῖνα μάλιστα ἰδὼν ὀλοφύραο θυμῷ, ὡσ ἀμφὶ κρητῆρα τραπέζασ τε πληθούσασ κείμεθ’ ἐνὶ μεγάρῳ, δάπεδον δ’ ἅπαν αἵματι θῦεν. οἰκτροτάτην δ’ ἤκουσα ὄπα Πριάμοιο θυγατρόσ, Κασσάνδρησ, τὴν κτεῖνε Κλυταιμνήστρη δολόμητισ ἀμφ’ ἐμοί, αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ γαίῃ χεῖρασ ἀείρων βάλλον ἀποθνήσκων περὶ φασγάνῳ· ἡ δὲ κυνῶπισ νοσφίσατ’, οὐδέ μοι ἔτλη ἰόντι περ εἰσ Αἴδαο χερσὶ κατ’ ὀφθαλμοὺσ ἑλέειν σύν τε στόμ’ ἐρεῖσαι. ὣσ οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικόσ, ἥ τισ δὴ τοιαῦτα μετὰ φρεσὶν ἔργα βάληται· οἱο͂ν δὴ καὶ κείνη ἐμήσατο ἔργον ἀεικέσ, κουριδίῳ τεύξασα πόσει φόνον. ἦ τοι ἔφην γε ἀσπάσιοσ παίδεσσιν ἰδὲ δμώεσσιν ἐμοῖσιν οἴκαδ’ ἐλεύσεσθαι· ἡ δ’ ἔξοχα λυγρὰ ἰδυῖα οἷ τε κατ’ αἶσχοσ ἔχευε καὶ ἐσσομένῃσιν ὀπίσσω θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κ’ ἐυεργὸσ ἐῄσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION