헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́17́

(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ ἐφαρμοστέον τὰσ προλήψεισ τοῖσ ἐπὶ μέρουσ.)

Τί πρῶτόν ἐστιν ἔργον τοῦ φιλοσοφοῦντοσ; ἀποβαλεῖν οἰήσιν· ἀμήχανον γάρ, ἅ τισ εἰδέναι οἰέται, ταῦτα ἄρξασθαι μανθάνειν. τὰ μὲν οὖν ποιητέα καὶ οὐ ποιητέα καὶ ἀγαθὰ καὶ κακὰ καὶ καλὰ καὶ αἰσχρὰ πάντεσ ἄνω καὶ κάτω λαλοῦντεσ ἐρχόμεθα πρὸσ τοὺσ φιλοσόφουσ, ἐπὶ τούτοισ ἐπαινοῦντεσ ψέγοντεσ, ἐγκαλοῦντεσ μεμφόμενοι, περὶ ἐπιτηδευμάτων καλῶν καὶ αἰσχρῶν ἐπικρίνοντεσ καὶ διαλαμβάνοντεσ.

τίνοσ δ’ ἕνεκα προσερχόμεθα τοῖσ φιλοσόφοισ;

ἃ οὐκ οἰόμεθα εἰδέναι. τίνα δ’ ἐστὶ ταῦτα; τὰ θεωρήματα. ἃ γὰρ λαλοῦσιν οἱ φιλόσοφοι, μαθεῖν θέλομεν ὡσ κομψὰ καὶ δριμέα, οἱ δ’, ἵν’ ἀπ’ αὐτῶν περιποιήσωνται. γελοῖον οὖν τὸ οἰέσθαι, ὅτι ἄλλα μέν τισ μαθεῖν βούλεται, ἄλλα δὲ μαθήσεται, ἢ λοιπὸν ὅτι προκόψει τισ ἐν οἷσ οὐ μανθάνει.

τὸ δ’ ἐξαπατῶν τοὺσ πολλοὺσ τοῦτ’ ἔστιν, ὅπερ καὶ Θεόπομπον τὸν ῥήτορα, ὅπου καὶ Πλάτωνι ἐγκαλεῖ ἐπὶ τῷ βούλεσθαι ἕκαστα ὁρίζεσθαι.

τί γὰρ λέγει;

"οὐδεὶσ ἡμῶν πρὸ σοῦ ἔλεγεν ἀγαθὸν ἢ δίκαιον; ἢ μὴ παρακολουθοῦντεσ τί ἐστι τούτων ἕκαστον ἀσήμωσ καὶ κενῶσ ἐφθεγγόμεθα τὰσ φωνάσ; τίσ γάρ σοι λέγει, Θεόπομπε, ὅτι ἐννοίασ οὐκ εἴχομεν ἑκάστου τούτων φυσικὰσ καὶ προλήψεισ;

ἀλλ’ οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἐφαρμόζειν τὰσ προλήψεισ ταῖσ καταλλήλοισ οὐσίαισ μὴ διαρθρώσαντα αὐτὰσ καὶ αὐτὸ τοῦτο σκεψάμενον, ποίαν τινὰ ἑκάστῃ αὐτῶν οὐσίαν ὑποτακτέον. ἐπεὶ τοιαῦτα λέγε καὶ πρὸσ τοὺσ ἰατρούσ·

"τίσ γὰρ ἡμῶν οὐκ ἔλεγεν ὑγιεινόν τι καὶ νοσερόν, πρὶν Ἱπποκράτη γενέσθαι; ἢ κενῶσ τὰσ φωνὰσ ταύτασ ἀπηχοῦμεν; " ἔχομεν γάρ τινα καὶ ὑγιεινοῦ πρόληψιν, ἀλλ’ ἐφαρμόσαι οὐ δυνάμεθα.

διὰ τοῦτο ὁ μὲν λέγει "ἀνάτεινον", ὁ δὲ λέγει "δὸσ τροφήν"· καὶ ὁ μὲν λέγει "φλεβοτόμησον", ὁ δὲ λέγει "σικύασον". τί τὸ αἴτιον; ἄλλο γε ἢ ὅτι τὴν τοῦ ὑγιεινοῦ πρόληψιν οὐ δύναται καλῶσ ἐφαρμόσαι τοῖσ ἐπὶ μέρουσ; Οὕτωσ ἔχει καὶ ἐνθάδ’ ἐπὶ τῶν κατὰ τὸν βίον. ἀγαθὸν καὶ κακὸν καὶ συμφέρον καὶ ἀσύμφορον τίσ ἡμῶν οὐ λαλεῖ;

τίσ γὰρ ἡμῶν οὐκ ἔχει τούτων ἑκάστου πρόληψιν; ἆρ’ οὖν διηρθρωμένην καὶ τελείαν; τοῦτο δεῖξον.

"πῶσ δείξω; ἐφάρμοσον αὐτὴν καλῶσ ταῖσ ἐπὶ μέρουσ οὐσίαισ. εὐθὺσ τοὺσ ὁρ́ουσ Πλάτων μὲν ὑποτάσσει τῇ τοῦ χρησίμου προλήψει, σὺ δὲ τῇ τοῦ ἀχρήστου. δυνατὸν οὖν ἐστιν ἀμφοτέρουσ ὑμᾶσ ἐπιτυγχάνειν;

πῶσ οἱο͂́ν τε; τῇ δὲ τοῦ πλούτου οὐσίᾳ οὐχ ὁ μέν τισ ἐφαρμόζει τὴν τοῦ ἀγαθοῦ πρόληψιν, ὁ δ’ οὔ; τῇ δὲ τῆσ ἡδονῆσ, τῇ δὲ τῆσ ὑγείασ; καθόλου γὰρ εἰ πάντεσ οἱ τὰ ὀνόματα λαλοῦντεσ μὴ κενῶσ ἴσμεν ἕκαστα τούτων καὶ μηδεμιᾶσ ἐπιμελείασ περὶ τὴν διάρθρωσιν τῶν προλήψεων δεόμεθα, τί διαφερόμεθα, τί πολεμοῦμεν, τί ψέγομεν ἀλλήλουσ;

Καὶ τί μοι νῦν τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ μάχην παραφέρειν καὶ ταύτησ μεμνῆσθαι;

σὺ αὐτὸσ εἰ ἐφαρμόζεισ καλῶσ τὰσ προλήψεισ, διὰ τί δυσροεῖσ, διὰ τί ἐμποδίζῃ; ἀφῶμεν ἄρτι τὸν δεύτερον τόπον τὸν περὶ τὰσ ὁρμὰσ καὶ τὴν κατὰ ταύτασ περὶ τὸ καθῆκον φιλοτεχνίαν.

ἀφῶμεν καὶ τὸν τρίτον τὸν περὶ τὰσ συγκαταθέσεισ. χαρίζομαί σοι ταῦτα πάντα.

στῶμεν ἐπὶ τοῦ πρώτου καὶ σχεδὸν αἰσθητὴν παρέχοντοσ τὴν ἀπόδειξιν τοῦ μὴ ἐφαρμόζειν καλῶσ τὰσ προλήψεισ. νῦν σὺ θέλεισ τὰ δυνατὰ καὶ τὰ σοὶ δυνατά;

τί οὖν ἐμποδίζῃ; διὰ τί δυσροεῖσ; νῦν οὐ φεύγεισ τὰ ἀναγκαῖα; διὰ τί οὖν περιπίπτεισ τινί, διὰ τί δυστυχεῖσ; διὰ τί θέλοντόσ σού τι οὐ γίνεται καὶ μὴ θέλοντοσ γίνεται; ἀπόδειξισ γὰρ αὕτη μεγίστη δυσροίασ καὶ κακοδαιμονίασ.

θέλω τι καὶ οὐ γίνεται· καὶ τί ἐστιν ἀθλιώτερον ἐμοῦ; οὐ θέλω τι καὶ γίνεται· καὶ τί ἐστιν ἀθλιώτερον ἐμοῦ; Τοῦτο καὶ ἡ Μήδεια οὐχ ὑπομείνασα ἦλθεν ἐπὶ τὸ ἀποκτεῖναι τὰ τέκνα.

μεγαλοφυῶσ κατά γε τοῦτο. εἶχε γὰρ ἣν δεῖ φαντασίαν, οἱο͂́ν ἐστι τὸ ἃ θέλει τινὶ μὴ προχωρεῖν. "εἶτα οὕτωσ τιμωρήσομαι τὸν ἀδικήσαντά με καὶ ὑβρίσαντα.

καὶ τί ὄφελοσ τοῦ κακῶσ οὕτωσ διακειμένου; πῶσ οὖν γένηται; ἀποκτείνω μὲν τὰ τέκνα. ἀλλὰ καὶ ἐμα υτὴν τιμωρήσομαι. καὶ τί μοι μέλει;

τοῦτ’ ἔστιν ἔκπτωσισ ψυχῆσ μεγάλα νεῦρα ἐχούσησ. οὐ γὰρ ᾔδει, ποῦ κεῖται τὸ ποιεῖν ἃ θέλομεν, ὅτι τοῦτο οὐκ ἔξωθεν δεῖ λαμβάνειν οὐδὲ τὰ πράγματα μετατιθέντα καὶ μεθαρμοζόμενον. μὴ θέλε τὸν ἄνδρα, καὶ οὐδὲν ὧν θέλεισ οὐ γίνεται.

μὴ θέλε αὐτὸν ἐξ ἅπαντόσ σοι συνοικεῖν, μὴ θέλε μένειν ἐν Κορίνθῳ καὶ ἁπλῶσ μηδὲν ἄλλο θέλε ἢ ἃ ὁ θεὸσ θέλει. καὶ τίσ σε κωλύσει, τίσ ἀναγκάσει; οὐ μᾶλλον ἢ τὸν Δία. Ὅταν τοιοῦτον ἔχῃσ ἡγεμόνα καὶ τοιούτῳ συνθέλῃσ καὶ συνορέγῃ, τί φοβῇ ἔτι μὴ ἀποτύχῃσ;

χάρισαί σου τὴν ὄρεξιν καὶ τὴν ἔκκλισιν πενίᾳ καὶ πλούτῳ·

ἀποτεύξῃ, περιπεσῇ. ἀλλ’ ὑγιείᾳ· δυστυχήσεισ· ἀρχαῖσ, τιμαῖσ, πατρίδι, φίλοισ, τέκνοισ, ἁπλῶσ ἄν τινι τῶν ἀπροαιρέτων. ἀλλὰ τῷ Διὶ χάρισαι αὐτά σ, τοῖσ ἄλλοισ θεοῖσ· ἐκείνοισ παράδοσ, ἐκεῖνοι κυβερνάτωσαν, μετ’ ἐκείνων τετάχθωσαν·

καὶ ποῦ ἔτι δυσροήσεισ; εἰ δὲ φθονεῖσ, ἀταλαίπωρε, καὶ ἐλεεῖσ καὶ ζηλοτυπεῖσ καὶ τρέμεισ καὶ μίαν ἡμέραν οὐ διαλείπεισ, ἐν ᾗ οὐ κατακλάεισ καὶ σαυτοῦ καὶ τῶν θεῶν, καὶ τί ἔτι λέγεισ πεπαιδεῦσθαι;

ποίαν παιδείαν, ἄνθρωπε;

ὅτι συλλογισμοὺσ ἔπραξασ, μεταπίπτοντασ; καὶ λοιπὸν ἔνθεν ἀρξάμενοσ προσοικοδομεῖν τὰ ἑξῆσ, πῶσ μηδὲν ἔσται σοῦ μὴ θέλοντοσ, θέλοντοσ μηδὲν οὐκ ἔσται;

Δότε μοι ἕνα νέον κατὰ ταύτην τὴν ἐπιβολὴν ἐληλυθότα εἰσ σχολήν, τούτου τοῦ πράγματοσ ἀθλητὴν γενόμενον καὶ λέγοντα ὅτι "ἐμοὶ τὰ μὲν ἄλλα πάντα χαιρέτω, ἀρκεῖ δ’ εἰ ἐξέσται ποτὲ ἀπαραποδίστῳ καὶ ἀλύπῳ διαγαγεῖν καὶ ἀνατεῖναι τὸν τράχηλον πρὸσ τὰ πράγματα ὡσ ἐλεύθερον καὶ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἀναβλέπειν ὡσ φίλον τοῦ θεοῦ μηδὲν φοβούμενον τῶν συμβῆναι δυναμένων.

" δειξάτω τισ ὑμῶν αὐτὸν τοιοῦτον, ἵνα εἴπω· ἔρχου, νεανίσκε, εἰσ τὰ σά·

σοὶ γὰρ εἵμαρται κοσμῆσαι φιλοσοφίαν, σά ἐστι ταῦτα τὰ κτήματα, σὰ τὰ βιβλία, σοὶ οἱ λόγοι. εἶθ’, ὅταν τοιοῦτον ἐκπονήσῃ καὶ καταθλήσῃ τὸν τόπον, πάλιν ἐλθών μοι εἰπάτω "ἐγὼ θέλω μὲν καὶ ἀπαθὴσ εἶναι καὶ ἀτάραχοσ, θέλω δ’ ὡσ εὐσεβὴσ καὶ φιλόσοφοσ καὶ ἐπιμελὴσ εἰδέναι τί μοι πρὸσ θεούσ ἐστι καθῆκον, τί πρὸσ γονεῖσ, τί πρὸσ ἀδελφούσ, τί πρὸσ τὴν πατρίδα, τί πρὸσ ξένουσ" 3.

ἔρχου καὶ ἐπὶ τὸν δεύτερον τόπον· σόσ ἐστι καὶ οὗτοσ.

"ἀλλ’ ἤδη καὶ τὸν δεύτερον τόπον ἐκμεμελέτηκα.

ἤθελον δ’ ἀσφαλῶσ καὶ ἀσείστωσ καὶ οὐ μόνον ἐγρηγορώσ, ἀλλὰ καὶ καθεύδων καὶ οἰνωμένοσ καὶ ἐν μελαγχολίᾳ. " σὺ θεὸσ εἶ, ὦ ἄνθρωπε, σὺ μεγάλασ ἔχεισ ἐπιβολάσ. Οὔ· ἀλλ’ " 3ἐγὼ θέλω γνῶναι, τί λέγει Χρύσιπποσ ἐν τοῖσ περὶ τοῦ Ψευδομένου". οὐκ ἀπάγξῃ μετὰ τῆσ ἐπιβολῆσ ταύτησ, τάλασ; καὶ τί σοι ὄφελοσ ἔσται;

πενθῶν ἅπαν ἀναγνώσῃ καὶ τρέμων πρὸσ ἄλλουσ ἐρεῖσ. οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ ποιεῖτε.

"θέλεισ ἀναγνῶ σοι, ἀδελφέ; "καὶ σὺ ἐμοί. " "θαυμαστῶσ, ἄνθρωπε, γράφεισ"· καὶ "σὺ μεγάλωσ εἰσ τὸν Ξενοφῶντοσ χαρακτῆρα", "σὺ εἰσ τὸν Πλάτωνοσ", " 3σὺ εἰσ τὸν Ἀντισθένουσ". εἶτ’ ἀλλήλοισ ὀνείρουσ διηγησάμενοι πάλιν ἐπὶ ταὐτὰ ἐπανέρχεσθε· ὡσαύτωσ ὀρέγεσθε, ὡσαύτωσ ἐκκλίνετε, ὁμοίωσ ὁρμᾶτε, ἐπιβάλλεσθε, προ[σ]τίθεσθε, ταὐτὰ εὔχεσθε, περὶ ταὐτὰ σπουδάζετε.

εἶτα οὐδὲ ζητεῖτε τὸν ὑπομνήσοντα ὑμᾶσ, ἀλλ’ ἄχθεσθε, ἐὰν ἀκούητε τούτων. εἶτα λέγετε "ἀφιλόστοργοσ γέρων·

ἐξερχομένου μου οὐκ ἔκλαυσεν οὐδ’ εἶπεν "1εἰσ οἱάν περίστασιν ἀπέρχῃ μοι, τέκνον· ἂν σωθῇσ, ἅψω λύχνουσ"2". ταῦτ’ ἔστι τὰ τοῦ φιλοστόργου; μέγα σοι ἀγαθὸν ἔσται σωθέντι τοιούτῳ καὶ λύχνων ἄξιον.

ἀθάνατον γὰρ εἶναί σε δεῖ καὶ ἄνοσον. ὅπερ λέγω, τὴν οἰήσιν τὴν τοῦ δοκεῖν εἰδέναι τι τῶν χρησίμων ἀποβάλλοντασ ἔρχεσθαι δεῖ πρὸσ τὸν λόγον, ὡσ πρὸσ τὰ γεωμετρικὰ προσάγομεν, ὡ σ πρὸσ τὰ μουσικά·

εἰ δὲ μή, οὐδ’ ἐγγὺσ ἐσόμεθα τῷ προκόψαι, κἂν πάσασ τὰσ εἰσαγωγὰσ καὶ τὰσ συντάξεισ τὰσ Χρυσίππου μετὰ τῶν Ἀντιπάτρου καὶ Ἀρχεδήμου διέλθωμεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Πῶσ ἐφαρμοστέον τὰσ προλήψεισ τοῖσ ἐπὶ μέρουσ.

(에픽테토스, Works, book 2, Πῶσ ἐφαρμοστέον τὰσ προλήψεισ τοῖσ ἐπὶ μέρουσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION