Epictetus, Works, book 2, Πῶσ μαντευτέον. 9:

ἡ δειλία, τὸ φοβεῖσθαι τὰσ ἐκβάσεισ. διὰ τοῦτο κολακεύομεν τοὺσ μάντεισ· "κληρονομήσω, κύριε, τὸν πατέρα; "ἴδωμεν· ἐπεκθυσώμεθα. " "ναί, κύριε, ὡσ ἡ τύχη θέλει. " εἶτ’ ἂν εἴπῃ "κληρονομήσεισ", ὡσ παρ’ αὐτοῦ τὴν κληρονομίαν εἰληφότεσ εὐχαριστοῦμεν αὐτῷ. διὰ τοῦτο κἀκεῖνοι λοιπὸν ἐμπαίζουσιν ἡμῖν.