Plutarch, Timoleon, chapter 14

(플루타르코스, Timoleon, chapter 14)

τοῦ δὲ Διονυσίου καταπλεύσαντοσ εἰσ Κόρινθον, οὐδεὶσ ἦν Ἑλλήνων ὃσ οὐχὶ θεάσασθαι καὶ προσειπεῖν ἐπόθησεν αὐτόν, ἀλλ’ οἵ τε χαίροντεσ ἐπὶ ταῖσ συμφοραῖσ διὰ μῖσοσ ἄσμενοι συνῆλθον οἱο͂ν ἐρριμμένον ὑπὸ τῆσ τύχησ πατήσοντεσ, οἵ τε πρὸσ τὴν μεταβολὴν τρεπόμενοι καὶ συμπαθοῦντεσ ἐθεῶντο πολλὴν ἐν ἀσθενέσι τοῖσ ἀνθρωπίνοισ καὶ προδήλοισ τὴν τῶν ἀδήλων αἰτιῶν καὶ θείων δύναμιν. ταῦτα δ’ οἱ μὲν ἄλλωσ ἀλύοντα καὶ φύσει ῥᾴθυμον ὄντα καὶ φιλακόλαστον ᾤοντο ποιεῖν τὸν Διονύσιον, οἱ δ’ ὑπὲρ τοῦ καταφρονεῖσθαι καὶ μὴ φοβερὸν εἶναι τοῖσ Κορινθίοισ, μηδ’ ὕποπτον ὡσ βαρυνόμενον τὴν μεταβολὴν τοῦ βίου καὶ πραγμάτων ἐφιέμενον, ἐπιτηδεύειν καὶ ὑποκρίνεσθαι παρὰ φύσιν, πολλὴν ἀβελτερίαν ἐπιδεικνύμενον ἐν τῷ σχολάζειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION