Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 16

(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 16)

τὸν δὲ τρόπον, ᾧ λαμβάνουσι τὰσ εἰρημένασ μεσότητασ, ἁπλῶσ καὶ σαφῶσ Εὔδωροσ ἀποδείκνυσι. σκόπει δὲ πρότερον ἐπὶ τῆσ ἀριθμητικῆσ. ἐκθεὶσ τοὺσ ἄκρουσ λάβῃσ ἑκατέρου τὸ ἥμισυ μέροσ καὶ συνθῇσ, ὁ συντεθεὶσ ἔσται μέσοσ ἔν τε τοῖσ διπλασίοισ καὶ τοῖσ τριπλασίοισ ὁμοίωσ.

ἐπὶ δὲ τῆσ ὑπεναντίασ, ἐν μὲν τοῖσ διπλασίοισ ἂν τοὺσ ἄκρουσ ἐκθεὶσ τοῦ μὲν ἐλάττονοσ τὸ τρίτον τοῦ δὲ μείζονοσ τὸ ἥμισυ λάβῃσ, ὁ συντεθεὶσ γίγνεται μέσοσ·

ἐν δὲ τοῖσ τριπλασίοισ ἀνάπαλιν, τοῦ μὲν ἐλάττονοσ ἥμισυ δεῖ λαβεῖν τοῦ δὲ μείζονοσ τρίτον·

ὁ γὰρ συντεθεὶσ οὕτω γίγνεται μέσοσ. ἔστω γὰρ ἐν τριπλασίῳ λόγῳ τὰ σ’ ἐλάχιστοσ ὁρ́οσ τὰ δ’ ιη’ μέγιστοσ· τῶν σ’ τὸ ἥμισυ λαβὼν τὰ τρία καὶ τῶν ὀκτὼ καὶ δέκα τὸ τρίτον τὰ σ’ συνθῇσ, ἕξεισ τὸν ἐννέα ταὐτῷ μέρει τῶν ἄκρων ὑπερέχοντα καὶ ὑπερεχόμενον.

οὓτω μὲν αἱ μεσότητεσ λαμβάνονται.

δεῖ δ’ αὐτὰσ ἐκεῖ παρεντάξαι καὶ ἀναπληρῶσαι τὰ διπλάσια καὶ τριπλάσια διαστήματα. τῶν δ’ ἐκκειμένων ἀριθμῶν οἱ μὲν οὐδ’ ὅλωσ μεταξὺ χώραν ἔχουσιν οἱ δ’ οὐχ ἱκανὴν αὔξοντεσ οὖν αὐτούσ, τῶν αὐτῶν λόγων διαμενόντων, ὑποδοχὰσ ποιοῦσιν ἀρκούσασ ταῖσ εἰρημέναισ μεσότησι.

καὶ πρῶτον μὲν ἐλάχιστον ἀντὶ τοῦ ἑνὸσ τὰ ἓξ θέντεσ, ἐπεὶ πρῶτοσ ἥμισύ τε καὶ τρίτον ἔχει μέροσ, ἅπαντασ ἑξαπλασίουσ τοὺσ ὑποτεταγμένουσ ἐποίησαν, ὡσ ὑπογέγραπται, δεχομένουσ τὰσ μεσότητασ ἀμφοτέρασ καὶ τοῖσ διπλασίοισ καὶ τοῖσ τριπλασίουσ διαστήμασιν. ἐν ταῖσ πρόσθεν διαστάσεσι τῷ τοῦ ἐπογδόου διαστήματι τὰ ἐπίτριτα πάντα συνεπληροῦτο, λείπων αὐτῶν ἑκάστου μόριον, τῆσ δὲ τοῦ μορίου ταύτησ διαστάσεωσ λειφθείσησ ἀριθμοῦ πρὸσ ἀριθμὸν ἐχούσησ τοὺσ ὁρ́ουσ σ’ καὶ ν’ καὶ σ’ πρὸσ γ’ καὶ μ’ καὶ σ’ διὰ ταύτην τὴν λέξιν ἠναγκάζοντο πάλιν τοὺσ ἀριθμοὺσ ἐπανάγειν καὶ μείζονασ ποιεῖν.

ἔδει μὲν γὰρ ἐφεξῆσ ἐπόγδοα γίγνεσθαι δύο· δυσθεωρήτου τῆσ μαθήσεωσ ἐσομένησ, αὐτὸ τὸ πρᾶγμα τὸν πολλαπλασιασμὸν ὑπηγόρευσεν, ὥσπερ ἐν ἁρμονικῇ μεταβολῇ τοῦ διαγράμματοσ ὅλου συνεπιτεινομένου τῷ πρώτῳ τῶν ἀριθμῶν.

τπδ’, ὃσ γίγνεται τοῦ ἓξ ἐπὶ τὰ ξδ’ πολλαπλασιασθέντοσ ἐπηγάγετο δ’ αὐτοὺσ ὁ τῶν ξδ’ ἀριθμὸσ ἐπόγδοον ἔχων τὸν οβ’.

τούτου γὰρ τὸ λεῖμμα τὸ τῶν ἐπογδόων ἕξει λόγον ἐν ἀριθμοῖσ, οὓσ ὁ Πλάτων εἴρηκεν σ’ καὶ ν’ καὶ σ’ πρὸσ τρία καὶ μ’ καὶ σ’, τῶν ἑκατὸν ἐνενήκοντα δύο πρώτων τιθεμένων.

ἂν δ’ ὁ τούτου διπλάσιοσ τεθῇ πρῶτοσ, ἔσται τὸ λεῖμμα λόγον μὲν ἔχον τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν δὲ τὸν διπλάσιον, ὃν ἔχει τὰ φιβ’ πρὸσ υπσ’·

γίγνεται γὰρ ἐπίτριτα τῶν μὲν ἑκατὸν ἐνενήκοντα δύο τὰ σνσ’, τῶν δὲ τπδ’ τὰ φιβ’. εὔλογον τὰ γὰρ ξδ’ καὶ κύβοσ ἐστὶν ἀπὸ πρώτου τετραγώνου καὶ τετράγωνοσ ἀπὸ πρώτου κύβου·

καὶ αὐτὸν ἐπόγδοον, ὡσ δείξομεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION