Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 5

(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 5)

πρῶτον οὖν ἣν ἔχω περὶ τούτων διάνοιαν ἐκθήσομαι, πιστούμενοσ; τῷ εἰκότι καὶ παραμυθούμενοσ, ὡσ ἔνεστι, τὸ ἀήθεσ τοῦ λόγου καὶ παράδοξον· ἔπειτ’ αὐταῖσ λέξεσιν ἐπάξω συνοικειῶν ἅμα τὴν ἐξήγησιν καὶ τὴν ἀπόδειξιν. ἔχει γὰρ οὕτω κατά γε τὴν ἐμὴν τὰ πράγματα δόξαν.

ὥσπερ φοβηθεὶσ μὴ θεοῦ ἀπογνόντεσ; ἄνθρωπόν τινα γεγονέναι τοῦ κόσμου δημιουργὸν ὑπονοήσωμεν. βέλτιον οὖν Πλάτωνι πειθομένουσ τὸν μὲν κόσμον ὑπὸ θεοῦ γεγονέναι λέγειν καὶ ᾅδειν·

"ὁ μὲν γὰρ κάλλιστοσ τῶν γεγονότων ὁ δ’ ἄριστοσ τῶν αἰτίων·

τὴν δ’ οὐσίαν καὶ ὕλην, ἐξ ἡ γέγονεν, οὐ γενομένην ἀλλ’ ὑποκειμένην ἀεὶ τῷ δημιουργῷ εἰσ διάθεσιν καὶ τάξιν αὑτῆσ καὶ πρὸσ αὐτὸν ἐξομοίωσιν ὡσ δυνατὸν ἦν ἐμπαρασχεῖν. οὐ γὰρ ἐκ τοῦ μὴ ὄντοσ ἡ γένεσισ ἀλλ’ ἐκ τοῦ μὴ καλῶσ μηδ’ ἱκανῶσ ἔχοντοσ, ὡσ οἰκίασ καὶ ἱματίου καὶ ἀνδριάντοσ. ἀκοσμία γὰρ ἦν τὰ πρὸ τῆσ τοῦ κόσμου γενέσεωσ·

ἀκοσμία δ’ οὐκ ἀσώματοσ οὐδ’ ἀκίνητοσ οὐδ’ ἄψυχοσ ἀλλ’ ἄμορφον μὲν καὶ ἀσύστατον τὸ σωματικὸν ἔμπληκτον δὲ καὶ ἄλογον τὸ κινητικὸν ἔχουσα τοῦτο δ’ ἦν ἀναρμοστία ψυχῆσ οὐκ ἐχούσησ λόγον.

θεὸσ οὔτε σῶμα τὸ ἀσώματον οὔτε ψυχὴν τὸ ἄψυχον ἐποίησεν, ἀλλ’ ὥσπερ ἁρμονικὸν ἄνδρα καὶ ῥυθμικὸν οὐ φωνὴν ποιεῖν οὐδὲ κίνησιν ἐμμελῆ δὲ φωνὴν καὶ κίνησιν εὔρυθμον ἀξιοῦμεν, οὕτωσ ὁ θεὸσ οὔτε τοῦ σώματοσ τὸ ἁπτὸν καὶ ἀντίτυπον οὔτε τῆσ ψυχῆσ τὸ φανταστικὸν καὶ κινητικὸν αὐτὸσ ἐποίησεν·

συνήρμοσε, τὸ κάλλιστον ἀπεργασάμενοσ καὶ τελειότατον ἐξ αὐτῶν ζῷον.

ἡ μὲν οὖν σώματοσ οὐσία τῆσ λεγομένησ ὑπ’ αὐτοῦ πανδεχοῦσ φύσεωσ ἕδρασ τε καὶ τιθήνησ τῶν γενητῶν οὐχ ἑτέρα τίσ ἐστιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION