Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 7

(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 7)

"ὁ δὲ Πλάτων οὐχ οὕτωσ, ἀλλὰ τὴν γ’ ὕλην διαφορᾶσ ἁπάσησ ἀπαλλάττων καὶ τοῦ θεοῦ τὴν τῶν κακῶν αἰτίαν ἀπωτάτω τιθέμενοσ ταῦτα περὶ τοῦ κόσμου γέγραφεν ἐν τῷ Πολιτικῷ παρὰ μὲν γὰρ τοῦ ξυνθέντοσ πάντα τὰ καλὰ κέκτηται παρὰ δὲ τῆσ ἔμπροσθεν ἕξεωσ ὅσα χαλεπὰ καὶ ἄδικα ἐν οὐρανῷ γίγνεται, ταῦτ’ ἐξ ἐκείνησ αὐτόσ τε ἔχει καὶ τοῖσ ζῴοισ ἐναπεργάζεται. "τοῦ χρόνου καὶ λήθησ ἐγγιγνομένησ ἐν αὐτῷ, μᾶλλον δυναστεύει τὸ τῆσ παλαιᾶσ ἀναρμοστίασ πάθοσ καὶ κινδυνεύει διαλυθεὶσ εἰσ τὸν τῆσ ἀνομοιότητοσ ἄπειρον ὄντα τόπον δῦναι πάλιν" ἀνομοιότησ δὲ περὶ τὴν ὕλην, ἄποιον καὶ ἀδιάφορον οὖσαν, οὐκ ἔστιν.

ἀλλὰ μετὰ πολλῶν ἄλλων καὶ Εὔδημοσ ἀγνοήσασ κατειρωνεύεται τοῦ Πλάτωνοσ, ὡσ οὐκ εὖ τὴν πολλάκισ ὑπ’ αὐτοῦ μητέρα καὶ τιθήνην προσαγορευομένην αἰτίαν κακῶν καὶ ἀρχὴν ἀποφαίνοντοσ.

αἰτίαν δὲ κακοῦ τὴν κινητικὴν τῆσ ὕλησ καὶ περὶ τὰ σώματα γιγνομένην μεριστὴν ἄτακτον καὶ ἄλογον οὐκ ἄψυχον δὲ κίνησιν, ἣν ἐν Νόμοισ ὥσπερ εἴρηται ψυχὴν ἐναντίαν καὶ ἀντίπαλον τῇ ἀγαθουργῷ προσεῖπε.

ψυχὴ γὰρ αἰτία κινήσεωσ καὶ ἀρχή, νοῦσ δὲ τάξεωσ καὶ συμφωνίασ περὶ κίνησιν.

ὁ γὰρ θεὸσ οὐκ ἀνέστησε τὴν ὕλην ἀργοῦσαν ἀλλ’ ἔστησεν ὑπὸ τῆσ ἀνοήτου ταραττομένην αἰτίασ· ἀρχὰσ τῇ φύσει μεταβολῆσ καὶ παθῶν παρέσχεν, ἀλλ’ οὔσησ ἐν πάθεσι παντοδαποῖσ καὶ μεταβολαῖσ ἀτάκτοισ ἐξεῖλε τὴν πολλὴν ἀοριστίαν καὶ πλημμέλειαν, ἁρμονίᾳ καὶ ἀναλογίᾳ καὶ ἀριθμῷ χρώμενοσ ὀργάνοισ·

κινήσει ἑτερότητοσ πάθη καὶ διαφορὰσ παρέχειν τοῖσ πράγμασιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπλανῆ καὶ στάσιμα καὶ τοῖσ κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτωσ ἔχουσιν ὅμοια ποιεῖν.

ἡ μὲν οὖν διάνοια τοιαύτη, κατά γε τὴν ἐμὴν δόξαν, τοῦ Πλάτωνοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION