Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 25

(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 25)

δεῖ δὲ τὴν περὶ τὸ σῶμα τοῦ κόσμου γενομένην σύντηξιν εἰκόνα λαβεῖν τῆσ ἀναλογίασ ἐν διηρμόσατο ψυχήν. ἐκεῖ μὲν γὰρ ἦν ἄκρα τὸ πῦρ καὶ ἡ γῆ,· χαλεπὴν πρὸσ ἄλληλα κραθῆναι φύσιν ἔχοντα, μᾶλλον δ’ ὅλωσ ἄκρατον καὶ ἀσύστατον ὅθεν ἐν μέσῳ θέμενοσ αὐτῶν τὸν μὲν ἀέρα πρὸ τοῦ πυρὸσ τὸ δ’ ὕδωρ πρὸ τῆσ γῆσ, ταῦτα πρῶτον ἀλλήλοισ ἐκέρασεν, εἶτα διὰ τούτων ἐκεῖνα πρόσ τε ταῦτα καὶ πρὸσ ἄλληλα συνέμιξε καὶ συνήρμοσεν.

οὐ δι’ αὑτῶν, ἀλλ’ οὐσίασ ἑτέρασ μεταξύ, τὴν μὲν ἀμέριστον πρὸ τοῦ ταὐτοῦ πρὸ δὲ τοῦ θατέρου τὴν μεριστήν, ἔστιν προσήκουσαν ἑκατέραν ἑκατέρᾳ τάξασ, εἶτα μιχθείσαισ ἐκείναισ ἐπεγκεραννύμενοσ, οὕτω τὸ πᾶν συνύφηνε ἓν τῆσ ψυχῆσ εἶδοσ, ὡσ ἦν ἀνυστόν, ἐκ διαφόρων ὅμοιον ἔκ τε πολλῶν ἓν ἀπειργασμένοσ.

δύσμικτον ὑπὸ τοῦ Πλάτωνοσ τὴν θατέρου φύσιν, οὐκ ἄδεκτον οὖσαν ἀλλὰ καὶ φίλην μεταβολῆσ μᾶλλον δὲ τὴν τοῦ ταὐτοῦ, μόνιμον καὶ δυσμετάβλητον οὖσαν, οὐ ῥᾳδίωσ προσίεσθαι μῖξιν ἀλλ’ ἀπωθεῖσθαι καὶ φεύγειν, ὅπωσ ἁπλῆ διαμείνῃ καὶ εἰλικρινὴσ καὶ ἀναλλοίωτοσ.

οἱ δὲ ταῦτ’ ἐγκαλοῦντεσ ἀγνοοῦσιν ὅτι τὸ μὲν ταὐτὸν ἰδέα τῶν ὡσαύτωσ ἐχόντων ἐστὶ τὸ δὲ θάτερον τῶν διαφόρωσ·

καὶ τούτου μὲν ἔργον, ὧν ἂν ἅψηται, διιστάναι καὶ ἀλλοιοῦν καὶ πολλὰ ποιεῖν· ἐκείνου δὲ συνάγειν καὶ συνιστάναι δι’ ὁμοιότητοσ ἐκ πολλῶν μίαν ἀναλαμβάνοντα μορφὴν καὶ δύναμιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION