Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 21

(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 21)

κατὰ ταὐτὰ ἔχον ὡσ μορφὴν καὶ εἶδοσ, τὸ δὲ περὶ τὰ σώματα γιγνόμενον μεριστὸν ὡσ ὑποδοχὴν καὶ ὕλην, τὸ δὲ μῖγμα κοινὸν ἐξ ἀμφοῖν ἀποτετελεσμένον. ἡ μὲν οὖν ἀμέριστοσ οὐσία καὶ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτωσ ἔχουσα μὴ μικρότητι, καθάπερ τὰ ἐλάχιστα τῶν σωμάτων, νοείσθω φεύγουσα τὸν μερισμόν·

τὸ γὰρ ἁπλοῦν καὶ ἀπαθὲσ καὶ καθαρὸν αὐτῆσ καὶ μονοειδὲσ ἀμερὲσ εἴρηται καὶ ἀμέριστον ᾧ καὶ τῶν συνθέτων καὶ μεριστῶν καὶ διαφερομένων ἁμωσγέπωσ θιγοῦσα παύει τὸ πλῆθοσ καὶ καθίστησιν εἰσ μίαν δι’ ὁμοιότητοσ ἕξιν.

τὴν δὲ περὶ τὰ σώματα γιγνομένην μεριστὴν εἰ μέν τισ ἐθέλοι καλεῖν ὕλην, ὡσ καὶ ὑποκειμένην ἐκείνῃ καὶ μεταληπτικὴν ἐκείνησ φύσιν, ὁμωνυμίᾳ χρώμενοσ, οὐ διαφέρει πρὸσ τὸν λόγον·

οἱ δὲ σωματικὴν ἀξιοῦντεσ ὕλην συμμίγνυσθαι τῇ ἀμερίστῳ διαμαρτάνουσι πρῶτον μὲν ὅτι τῶν ἐκείνησ ὀνομάτων οὐδενὶ νῦν ὁ Πλάτων κέχρηται δεξαμενὴν γὰρ εἰώθε καὶ πανδεχῆ καὶ τιθήνην ἀεὶ καλεῖν ἐκείνην, οὐ περὶ τὰ σώματα μεριστήν, μᾶλλον δὲ σῶμα μεριζόμενον εἰσ τὸ καθ’ ἕκαστον. ἔπειτα τί διοίσει τῆσ τοῦ κόσμου γενέσεωσ ἡ τῆσ ψυχῆσ, εἴπερ ἀμφοτέροισ ἔκ τε τῆσ ὕλησ καὶ τῶν νοητῶν γέγονεν ἡ σύστασισ;

αὐτόσ γε μὴν ὁ Πλάτων, ὥσπερ ἀπωθούμενοσ τῆσ ψυχῆσ τὴν ἐκ σώματοσ γένεσιν, ἐντὸσ αὐτῆσ φησιν ὑπὸ τοῦ θεοῦ τεθῆναι τὸ σωματικόν, εἶτ’ ἔξωθεν ὑπ’ ἐκείνησ περικαλυφθῆναι·

τὴν περὶ τῆσ ὕλησ ὑπόθεσιν, μηδὲν αὐτῆσ πρότερον, ὅτε τὴν ψυχὴν ἐγέννα, δεηθείσ, ὡσ χωρὶσ ὕλησ γενομένην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION