Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 6

(플루타르코스, De animae procreatione in Timaeo, section 6)

τὴν δὲ τῆσ ψυχῆσ ἐν Φιλήβῳ μὲν ἀπειρίαν κέκληκεν, ἀριθμοῦ καὶ λόγου στέρησιν οὖσαν, ἐλλείψεώσ τε καὶ ὑπερβολῆσ καὶ διαφορᾶσ καὶ ἀνομοιότητοσ ἐν αὑτῇ πέρασ οὐδὲν οὐδὲ μέτρον ἔχουσαν· προσήκει καὶ σωμάτων μᾶλλον ἢ τῆσ ψυχῆσ ἐστιν, ἀλλὰ τὴν ἄτακτον καὶ ἀόριστον αὐτοκίνητον δὲ καὶ κινητικὴν ἀρχὴν ἐκείνην, ἣν πολλαχοῦ μὲν ἀνάγκην ἐν δὲ τοῖσ Νόμοισ ἄντικρυσ ψυχὴν ἄτακτον εἴρηκε καὶ κακοποιόν·

αὕτη γὰρ ἦν ψυχὴ καθ’ ἑαυτήν, νοῦ δὲ καὶ λογισμοῦ καὶ ἁρμονίασ ἔμφρονοσ μετέσχεν, ἵνα κόσμου ψυχὴ γένηται.

καὶ γὰρ τὸ πανδεχὲσ καὶ ὑλικὸν ἐκεῖνο μέγεθοσ μὲν ἐκέκτητο καὶ διάστημα καὶ χώραν, κάλλουσ δὲ καὶ μορφῆσ καὶ σχημάτων μετριότητοσ ἐνδεῶσ εἶχεν· γίγνηται κοσμηθέν.

ἐλαίοισ, ἃ πρὸσ τὰσ βαφὰσ οἱ μυρεψοὶ λαμβάνουσιν;

οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε τὸ ἄποιον καὶ ἀργὸν ἐξ αὑτοῦ καὶ ἀρρεπὲσ αἰτίαν κακοῦ καὶ ἀρχὴν ὑποτίθεσθαι τὸν Πλάτωνα καὶ καλεῖν ἀπειρίαν αἰσχρὰν καὶ κακοποιόν, αὖθισ δ’ ἀνάγκην πολλὰ τῷ θεῷ δυσμαχοῦσαν καὶ ἀφηνιάζουσαν.

καὶ τὸ τῆσ πάλαι ποτὲ φύσεωσ σύντροφον πολλῆσ μετέχον ἀταξίασ, πρὶν εἰσ τὸν νῦν κόσμον ἀφικέσθαι, πόθεν ἐγγέγονε τοῖσ πράγμασιν, εἰ τὸ μὲν ὑποκείμενον ἄποιοσ ἦν ὕλη καὶ ἄμοιροσ αἰτίασ ἁπάσησ, ὁ δὲ δημιουργὸσ ἀγαθὸσ καὶ πάντα βουλόμενοσ αὑτῷ κατὰ δύναμιν ἐξομοιῶσαι, τρίτον δὲ παρὰ ταῦτα μηδέν;

τρίτην ἀρχὴν καὶ δύναμιν ὑπέμεινε τῶν λόγων τὸν ἀτοπώτατον, ἐπεισόδιον οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ποιοῦντα τὴν τῶν κακῶν φύσιν ἀπ’ αὐτομάτου κατὰ συμβεβηκόσ.

Ἐπικούρῳ μὲν γὰρ οὐδ’ ἀκαρὲσ ἐγκλῖναι τὴν ἄτομον συγχωροῦσιν, ὡσ ἀναίτιον ἐπεισάγοντι κίνησιν ἐκ τοῦ μὴ ὄντοσ·

αὐτοὶ δὲ κακίαν καὶ κακοδαιμονίαν τοσαύτην ἑτέρασ τε περὶ σῶμα μυρίασ ἀτοπίασ καὶ δυσχερείασ, αἰτίαν ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ οὐκ ἐχούσασ, κατ’ ἐπακολούθησιν γεγονέναι λέγουσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION