Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 37

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 37)

ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε, καὶ συνθεὶσ μετὰ πολλῆσ ἐπιμελείασ ἀπειργασάμην τὸν παραμυθητικόν σοι λόγον, ἀναγκαιότατον ὄντα σοι πρόσ; τε τὴν τῆσ παρούσησ λύπησ ἀπαλλαγὴν καὶ τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου πένθουσ παῦλαν.

περιέχει δὲ καὶ τὴν πρὸσ τὸν θεοφιλέστατον υἱόν σου Ἀπολλώνιον πρέπουσαν τιμήν, ποθεινοτάτην οὖσαν τοῖσ ἀφιερωθεῖσι, τὴν διὰ τῆσ ἀγαθῆσ μνήμησ καὶ τῆσ ἀδιαλείπτου πρὸσ τὸν ἀεὶ χρόνον εὐφημίασ. διαγωγὴν ἐλθεῖν.

ὡσ γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέωσ ἐώρα κατηφεῖσ ὄντασ οὔτε σὲ οὔτε τὴν μητέρα, οὕτωσ οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν ὢν καὶ τούτοισ συνεστιώμενοσ εὐαρεστήσειεν ἂν τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ. ἀνδρὸσ οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ φιλοτέκνου φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου καὶ τοὺσ συγγενεῖσ καὶ φίλουσ ἔκλυσαι τῆσ τοιαύτησ κακοδαιμονίασ, εἰσ γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα καὶ προσφιλέστερον τῷ τε υἱῷ σου καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖσ κηδομένοισ σου κατὰ τὸ προσῆκον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION