Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 10

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 10)

"Αἴδασ ἀν’ αἰᾶν’. ἐστι τὸ μετὰ πείσματοσ τεθαρρηκότοσ εἰπεῖν τίσ δ’ ἐστὶ δοῦλοσ τοῦ θανεῖν ἄφροντισὤν; καὶ Αἵδηνδ’ ἔχων βοηθὸν οὐ τρέμω σκιάσ τί γὰρ τὸ χαλεπόν ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ ἐν τῷ τεθνάναι;

τὰ γὰρ τοῦ θανάτου μήποτε καὶ λίαν ἡμῖν ὄντα συνήθη καὶ συμφυᾶ πάλιν οὐκ οἶδ’ ὅπωσ δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι. τί γὰρ θαυμαστὸν εἰ τὸ τμη τὸν τέτμηται, εἰ τὸ τηκτὸν τέτηκται, εἰ τὸ καυστὸν κέκαυται , εἰ τὸ φθαρτὸν ἔφθαρται;

πότε γὰρ ἐν ἡμῖν αὐτοῖσ ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν ὁ θάνατοσ;

"ταὐτὸ γ’ ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸσ καὶ τὸ ἐγρηγορὸσ καὶ τὸ καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιὸν τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι , κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα. ἀδιαλείπτωσ, οὕτω καὶ ἡ φύσισ ἐκ τῆσ αὐτῆσ ὕλησ πάλαι μὲν τοὺσ προγόνουσ ἡμῶν ἀνέσχεν, εἶτα συνεχεῖσ αὐτοῖσἐγέοννησε τοὺσ πατέρασ, εἶθ’ ἡμᾶσ, εἶτ’ ἄλλουσ ἐπ’ ἄλλοισ ἀνακυκλήσει.

καὶ ὁ τῆσ γενέσεωσ ποταμὸσ οὕτωσ ἐνδελεχῶσ ῥέων οὔποτε στήσεται, καὶ πάλιν ὁ ἐξ ἐναντίασ αὐτῷ ὁ τῆσ φθορᾶσ εἴτ’ Ἀχέρων εἴτε Κωκυτὸσ καλούμενοσ ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἡ πρώτη οὖν αἰτία ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶσ, ἡ αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν Αἵδην ἄγει.

καὶ μήποτε τοῦδ’ εἰκὼν ὁ περὶ ἡμᾶσ ἀήρ, ἓν παρ’ ἓν ἡμέραν καὶ νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺσ ζωῆσ τε καὶ θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεωσ.

διὸ καὶ μοιρίδιον χρέοσ εἶναι λέγεται τὸ ζῆν, ὡσ ἀποδοθησόμενον ὃ ἐδανείσαντο ἡμῶν οἱ προπάτορεσ.

ὃ δὴ καὶ εὐκόλωσ καταβλητέον καὶ ἀστενάκτωσ, ὅταν ὁ δανείσασ ἀπαιτῇ·

εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION