Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 28

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 28)

οὐ χρὴ οὖν τοὺσ ἀποθνήσκοντασ νέουσ θρηνεῖν ὅτι τῶν ἐν τῷ μακρῷ βίῳ νομιζομένων ἀγαθῶν ἀπεστέρηνται· τοῦτο γὰρ ἄδηλον, ὡσ πολλάκισ εἴπομεν, εἴτ’ ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι τυγχάνουσιν εἴτε κακῶν·

πολλῷ γὰρπλείονα τὰ κακά. δὲ κακὰ πάνυ ῥᾳδίωσ στρογγύλα γὰρ εἶναί φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ πρὸσ ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰσ αἰτίασ, τὰ δ’ ἀγαθὰ διεχῆ τε καὶ δυσκόλωσ συνερχόμενα πρὸσ αὐτοῖσ τοῦ βίου τοῖσ τέρμασιν.

ἀλλ’ ἁπλῶσ τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν.

διὸ καὶ ἐπὶ πάντων λέγειν χρὴ τὰ τῶν θεῶν δ’ ἔχοντεσ ἐπιμελούμεθα. ὅταν δὲ χρῄζωσ’ αὔτ’ ἀφαιροῦνται πάλιν. οὐ δεῖ οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν ἡμῖν πρὸσ ὀλίγον, ταῦτ’ ἀπαιτῶσιν οὐδὲ γὰρ οἱ τραπεζῖται, καθάπερ εἰώθαμεν λέγειν πολλάκισ , ἀπαιτούμενοι τὰ θέματα δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ ἀποδόσει, ἐάνπερ εὐγνωμονῶσι.

"ἐπελάθου ὅτι ταῦτ’ ἔλαβεσ ἐπὶ τῷ ἀποδοῦναι;

"’· τοῦτο δὴ τοῖσθνητοῖσ ἅπασι συμβέβηκεν. ἔχομεν γὰρ τὸ ζῆν ὥσπερ παρὰ καταθεμένοισ θεοῖσ ἐξ ἀνάγκησ, καὶ τούτου χρόνοσ οὐδείσ ἐστιν ὡρισμένοσ τῆσ ἀποδόσεωσ, ὥσπερ οὐδὲ τοῖσ τραπεζίταισ τῆσ τῶν θεμάτων, ἀλλ’ ἄδηλον πόθ’ ὁ δοὺσ ἀπαιτήσει. ὁ οὖν ἢ αὐτὸσ μέλλων ἀποθνήσκειν ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶσ οὐ καταφανῶσ ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸσ ἄνθρωπόσ ἐστι καὶ τὰ τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν;

ἀποθανεῖν.

εἰ γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ τοὺσ μύθουσ πρόχειρον εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι καὶ ἡ θαλέθοντι βίῳ βλάσταισ τε τέκνων βριθομένα γλυκερὸν φάοσ ὁρῶσα τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτωσ ἐδυσχέραινεν ὡσ καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ τὸ μέγεθοσ τῆσ συμφορᾶσ, καὶ τοὺσ θεοὺσ ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον αὐτὴν γενέσθαι πρὸσ ἀπώλειαν τὴν χαλεπωτάτην. "ἄγαν ·

ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται καὶ τἄλλα πάντα.

ταῦτα γάρ ἐστιν ἀλλήλοισ συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον ἐοίκε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν. ἔν τε γὰρ τῷ γιγνώσκειν ἑαυτὸν· περιέχεται τὸ μηδὲν ἄγαν, καὶ ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν. διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν ὁ Ιὤν οὕτωσ τὸ γνῶθι σαυτὸν τοῦτ’ ἔποσ μὲν οὐ μέγα, ἔργον δ’ ὅσον Ζεὺσ μόνοσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION