Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 34

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 34)

πειράσομαι διὰ βραχυτάτων ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσασ τῷ καλῶσ ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέντι τούτῳ ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέοσ ἀλλ’ ἴσωσ ὑποτυχὼν ἂν φαίησ Ἀπολλώνιε φίλτατε,σφόδρ’ ἦν ἐπιτεταγμένοσ ὁ νεανίσκοσ Ἀπόλλωνι καὶ μοίραισ, καὶ σὲ ἔδει ὑπ’ ἐκείνου τελείου γενομένου κηδευθῆναι μεταλλάξαντα τὸν βίον· τοῦτο γὰρ εἶναι κατὰ φύσιν, τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλ’ οὐ κατὰ τὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν.

ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντοσ αὐτῷ χρόνου πρὸσ τὸν ἐνθάδε βίον περιμένειν, ἀλλ’ εὐτάκτωσ τοῦτον ἐκπλήσαντι πρὸσ τὴν εἱμαρμένην ἐπανάγειν πορείαν, καλούσησ αὐτῆσ, φησίν, ἢδη πρὸσ ἑαυτήν. ἀλλ’ ἀώροσ ἐτελεύτησεν; οὐκοῦν εὐποτμότεροσ διὰ τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατόσ ἐστιν·

ὁ βίοσ γάρ φησὶν Εὐριπίδησ ὄνομ ἔχει μόνον μόροσ γεγώσ.

οὗτοσ δ’ ἐπὶ τῆσ εὐανθεστάτησ ἡλικίασ,· πᾶσι δὲ μείλιχοσ καὶ φίλοσ διά τε τὴν ἐξ ὄψεωσ χάριν καὶ τὴν, εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν.

ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνοσ μὲν τῆσ τε σῆσ εὐσεβείασ καὶ τῆσ ἑαυτοῦ τὴν πρέπουσαν εὐφημίαν ἔχων πρὸσ τὸν ἀεὶ χρόνον προαπεφοίτησε τοῦ θνητοῦ βίου, καθάπερ ἔκ του συμποσίου, πρὶν εἴσ τινα παροινίαν ἐκπεσεῖν τὴν τῷ μακρῷ γήρᾳ παρεπομένην.

σε δεῖ περὶ τοῦ μακαρίτου υἱέοσ σου, ὅτι τούτοισ συγκαταριθμηθεὶσ συνέσται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION