Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 23

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 23)

ἀλλὰ νὴ Δία τινὲσ ὑποτυγχάνοντεσ οὐκ ἐπὶ παντὶ θανάτῳ τὰ πένθη δεῖν οἰόνται γίγνεσθαι, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ ἀώροισ, διὰ τὸ μηδενὸσ τετυχηκέναι τῶν ἐν τῷ βίῳ νενομισμένων ἀγαθῶν, οἱο͂ν γάμου παιδείασ τελειότητοσπολιτείασ ἀρχῶν ταῦτα γὰρ εἶναι τὰ λυποῦντα μάλιστα τοὺσ ἐπὶ τοῖσ ἀώροισ ἀτυχοῦντασ, διὰ τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ δέοντοσ τῆσ ἐλπίδοσ, ἀγνοοῦντεσ ὅτι ὁ ἀώροσ θάνατοσ ὡσ· πρὸσ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν οὐδὲν διαφέρει.

καθάπερ γὰρ τῆσ εἰσ κοινὴν πατρίδα πορείασ προκειμένησ πᾶσιν ἀναγκαίασ; οἱ δ’ ἐπακολουθοῦσι, πάντεσ δ’ ἐπὶ ταὐτὸν ἔρχονται, τὸν αὐτὸν τρόπον τῶν εἰσ τὸ χρεὼν ὁδευόντων οὐδὲν πλέον ἔχοντεσ,·

τυγχάνουσιν οἱ βραδύτερον ἀφικνούμενοι τῶν θᾶττον παραγιγνομένων.

εἴ γε μὴν ὁ ἀώροσ θάνατοσ κακόν ἐστιν, ἀωρότατοσἂν εἰηό̔ τῶν νηπίων καὶ παίδων καὶ ἔτι μᾶλλον ὁ τῶν ἄρτι γεγονότων. ἀλλὰ τοὺσ τούτων θανάτουσ ῥᾳδίωσ φέρομεν καὶ εὐθύμωσ·

, τοὺσ δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶσ καὶ πενθικῶσ· διὰ τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν ἔχειν τὴν τῶν τηλικούτων διαμονήν. εἰ δ’ ὁτῆσ ζωῆσ τῶν ἀνθρώπων χρόνοσ εἰκοσαέτησ· τὸν δὲ τὴν τῶν εἴκοσιν ἐτῶν προθεσμίαν ἐκπληρώσαντα ἢ τὸν ἐγγὺσ γενόμενον τοῦ τῶν εἴκοσιν ἐτῶν ἀριθμοῦ πάντωσ ἂν ἐμακαρίζομεν ὡσ εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον.

εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα πάντωσἂνἀώροννομίζοντεσ εἶναι πρὸσ ὀδυρμοὺσ;

καὶ θρήνουσ ἐτραπόμεθα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION