Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 16

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 16)

νὴ Δί’ ἀλλὰ τοὺσ πολλοὺσ κινεῖ πρὸσ τὰ πένθη καὶ τοὺσ θρήνουσ ὁ ἀώροσ θάνατοσ ἀλλὰ καὶ οὗτοσ οὕτωσ ἐστὶν εὐπαραμύθητοσ, ὥστε καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν συνεωρᾶσθαι καὶ τετυχηκέναι παραμυθίασ. θέασαι γὰρ·

οἱᾶ περὶ τούτου φησὶ τῶν κωμικῶν τισ πρὸσ τὸν ἐπὶ τῷ ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ εἶτ’ εἰ μὲν ᾕδεισ ὅττι τοῦτον τὸν βίον, ὃν οὐκ ἐβίωσε, ζῶν διευτύχησεν ἄν, ὁ θάνατοσ οὐκ εὔκαιροσ· οὔ, χρὴ μὴ φέρειν οὕτω βαρέωσ ὡσἀπολωλεκότασ πάνθ’ ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρ’ αὐτοῦ.

οὐ φαύλωσ γὰρ ἂν δόξειεν ὁ παρὰ τῷ ποιητῇ Ἀμφιάραοσ παραμυθεῖσθαι τὴν Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιοσ ὢν ὁ παῖσ καὶ ἄγαν ἀώροσ ἐτελεύτησε. φησὶ γὰρ οὕτωσ ἔφυ μὲν οὐδεὶσ ὅστισ οὐ πονεῖ βροτῶν.

θάπτει τε τέκνα χἄτερ’ αὖ κτᾶται νέα, αὐτόσ τε θνήσκει· καὶ τάδ’ ἄχθονται βροτοὶ εἰσ γῆν φέροντεσ γῆν. ἀναγκαίωσ δ’ ἔχει βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ μή. τί ταῦτα δεῖ στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION