Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 36

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 36)

ψυχῆσ περὶ τῆσ ἀθανασίασ αὐτῆσ εἴρηκεν, οὐκ ὀλίγα δ’ ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ καὶ σποράδην ἐν τοῖσ ἄλλοισ διαλόγοισ. ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν τῷ Περὶ ψυχῆσ διαλόγῳ ῥηθέντα κατ’ ἰδίαν ὑπομνηματισάμενόσ σοι παρέξομαι, ὡσ ἐβουλήθησ·

φασί, μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσει, ὡσ ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, ἐγὼ δὲ λόγον·

ὡσ ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω ὰ̔̀ μέλλω λέγειν.

ὥσπερ γὰρ Ὅμηροσ λέγει, διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺσ καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ πατρὸσ; ἀθέωσ εἰσ τὸ τῆσ δίκησ τε καὶ τίσεωσ δεσμωτήριον, ὃ δὴ τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι.

τούτων δ’ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸσ τὴν ἀρχὴν ἔχοντοσ ζῶντεσ ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντεσ μέλλοιεν τελευτᾶν.

ἔπειτα αἱ δίκαι πωσ οὐ καλῶσ ἐκρίνοντο. ὃ τ’ οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων νήσων ἰόντεσ ἔλεγον πρὸσ τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. "παύσω τοῦτο γιγνόμενον.

"νῦν μὲν γὰρ κακῶσ αἱ δίκαι δικάζονται. "οἱ κρινόμενοι κρίνονται·

"ζῶντεσ γὰρ κρίνονται. "πονηρὰσ ψυχὰσ ἔχοντεσ ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτουσ, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσισ ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖσ πολλοὶ μαρτυρήσοντεσ ὡσ δικαίωσ βεβιώκασιν.

"οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆσ ψυχῆσ τῆσ ἑαυτῶν ὀφθαλμούσ τε καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. "ταῦτα δὴ αὐτοῖσ; "πάντ’ ἐπίπροσθεν γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων. "πρῶτον μὲν οὖν παυστέον ἐστὶ προειδότασ αὐτοὺσ τὸν θάνατον· "νῦν γὰρ προΐσασι. "τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπωσ ἂν παύσῃ αὐτό. ἔπειτα γυμνοὺσ κριτέον ἁπάντων τούτων· "τεθνεῶτασ γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. "καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν θεωροῦντα ἐξαίφνησ ἀποθανόντοσ ἑκάστου, ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν, καὶ καταλιπόντα ἐπὶ τῆσ γῆσ πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσισ ἐγὼ οὖν ταῦτ’ ἐγνωκὼσ πρότεροσ ἢ ὑμεῖσ ἐποιησάμην δικαστὰσ υἱεῖσ ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ τῆσ Ἀσίασ, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα δ’ ἐκ τῆσ Εὐρώπησ, Αἰακόν. οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ἐξ ἧσ φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰσ μακάρων νήσουσ, ἡ δ’ εἰσ τάρταρον. "καὶ τοὺσ μὲν ἐκ τῆσ Ἀσίασ Ῥαδάμανθυσ κρινεῖ, τοὺσ δ’ ἐκ τῆσ Εὐρώπησ Αἰακόσ Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω ἐπιδιακρίνειν ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἵν’ ὡσ δικαιοτάτη ἡ κρίσισ περὶ τῆσ πορείασ τοῖσ ἀνθρὼποισ" . ’ ταῦτ’ ἐστίν, ὦ Καλλίκλεισ, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼσ πιστεύω ἀληθῆ εἶναι· τυγχάνει ὤν, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσισ, τῆσ ψυχῆσ καὶ τοῦ σώματοσ·

ἀπ’ ἀλλήλοιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION