헬라어 텍스트

Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 26

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 26)

"τί δέ; "παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι ἢ ἀκαταπαύστῳ συμφορᾷ συνεσόμεθα μέχρι παντὸσ τοῦ βίου; ἐσχάτησ, καίτοι γ’ ὁρῶντασ ὡσ καὶ οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι πραότατοι γίγνονται πολλάκισ ὑπὸ τοῦ χρόνου, καὶ ἐν οἷσ ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντεσ καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰσ εὐωχίασ συνίστανται μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆσ ἄλλησ διαχύσεωσ.

μεμηνότοσ οὖν ἐστι τὸ οὕτωσ ὑπολαμβάνειν παράμονον ἕξειν τὸ πένθοσ.

ἀλλ’ εἰ λογίζοινθ’ ὅτι παύσεταί τινοσ γενομένου, προσαναλογίσαιντ’ ἂν χρόνου δηλαδή τι ποιήσαντοσ·

τὸ μὲν γὰρ γεγενημένον οὐδὲ θεῷ δυνατόν ἐστι ποιῆσαι ἀγένητον. οὐκοῦν τὸ νῦν παρ’ ἐλπίδα συμβεβηκὸσ καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε τὸ εἰωθὸσ περὶ πολλοὺσ γίγνεσθαι δι’ αὐτῶν τῶν ἔργων.

τί οὖν; αἰθέρι;