Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 24

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 24)

δῆλον οὖν ὅτι καὶ ὁ λεγόμενοσ; ἀώροσ θάνατοσ εὐπαραμύθητόσ ἐστι διά τε ταῦτα καὶ τὰ προειρημένα ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν. μεῖον γὰρ ὄντωσ ἐδάκρυσε Τρωίλοσ ἢ Πρίαμοσ, κἂν Πρίαμοσ αὐτόσ, εἰ προετελεύτησεν ἔτ’ ἀκμαζούσησ αὐτῷ τῆσ βασιλείασ καὶ τῆσ τοσαύτησ τύχησ ἣνἐθρήνει. ἀναχωρεῖν ἀπὸ τῆσ πρὸσ τὸν Ἀχιλλέα μάχησ, ἐν οἷσ φησιν ἀλλ’ εἰσέρχεο τεῖχοσ, ἐμὸν τέκοσ, ὄφρα σαώσῃσ Τρῶασ καὶ Τρῳάσ, μηδὲ μέγα κῦδοσ ὀρέξῃσ Πηλείδῃ, αὐτὸσ δὲ φίλησ αἰῶνοσ ἀμερθῇσ;

πρὸσ δ’ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ’ ἐλέησον, δύσμορον, ὃν ῥα πατὴρ Κρονίδησ ἐπὶ γήραοσ οὐδῷ αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ πόλλ’ ἐπιδόντα, υἱᾶ́σ τ’ ὀλλυμένουσ, ἑλκηθείσασ τε θύγατρασ, καὶ θαλάμουσ κεραϊζομένουσ, καὶ νήπια τέκνα βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ, ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, ἑλκομένασ τε νυοὺσὀλοῇσ;

ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν.

αὐτὸν δ’ ἂν πύματόν με κύνεσ πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ ἐρύωσιν, ἐπεὶ κέ τισ ὀξέι χαλκῷ τύψασἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται. ἀλλ’ ὅτε δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν τε γένειον αἰδῶ τ’ αἰσχύνωσι κύνεσ, κταμένοιο γέροντοσ, τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν.

ἦ ῥ’ ὁ γέρων πολιὰσ δ’ ἄρ’ ἀνὰ τρίχασ ἕλκετο χερσί, τίλλων ἐκ κεφαλῆσ, οὐδ’ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθεν. Ὄντων οὖν σοι παμπόλλων παραδειγμάτων περὶ τούτων ἐννοήθητι τὸν θάνατον οὐκ ὀλίγουσ ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ ἐπεβίωσαν, πάντωσ ἂν ἐπειράθησαν.

λόγου συμμετρίασ παρέλιπον, ἀρκεσθεὶσ τοῖσ εἰρημένοισ πρὸσ τὸ μὴ δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου πρὸσ ἄπρακτα πένθη καὶ θρήνουσ ἀγεννεῖσ ἐκτρέπεσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION