Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 5

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 5)

ὥσπερ γὰρ ἐν φυτοῖσ ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δ’ ἀκαρπίαι, καὶ ἐν ζῴοισ ποτὲ μὲν πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ χειμῶνεσ, οὕτω καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ καὶ ποικίλαι περιστάσεισ γιγνόμεναι πρὸσ τὰσ ἐναντίασ περιάγουσι τοὺσ ἀνθρώπουσ τύχασ. οὐκ ἐπὶ πᾶσὶν σ1’ ἐφύτευσ1’ ἀγαθοῖσ, Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύσ.

δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸσ γὰρ ἔφυσ.

κἂν μὴ σὺ θέλῃσ, τὰ θεῶν οὕτω βουλόμεν’ ἔσται καὶ τὸ ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθὲν εἰ γὰρ ἐγένου σύ, τρόφιμε, τῶν πάντων μόνοσ, 4 αὑτῷ Η· αὑτῷ 10 ναυξκ.

π. 447 12 ιδ. π. 697 ὅτ’ ἔτικτεν ἡ μήτηρ σ1’, ἐφ’ ᾧ τε διατελεῖν πράσσων ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν θεῶν τισ ὡμολόγησέ σοι, ὀρθῶσ ἀγανακτεῖσ· ἄτοπόν τε πεποίηκ’ εἰ δ’ ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ νόμοισ ἐφ’ οἷσπερ ἡμεῖσ ἔσπασασ τὸν ἀέρα τὸν κοινόν, ἵνα σοι καὶ τραγικώτερον λαλῶ, οἰστέον ἄμεινον ταῦτα καὶ λογιστέον.

τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωποσ εἶ , οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸσ ὕψοσ καὶ πάλιν ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει.

καὶ μάλα δικαίωσ·

ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει μεγίστοισ οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν πέσῃ δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά. σὺ δ’οὔθ’ ὑπερβάλλοντα τρόφιμ’ ἀπώλεσασ ἀγαθά, τὰ νυνὶ τ’ ἐστὶ μέτριά σοι κακά.

ὥστ’ ἀνὰ μέσον που καὶ τὸ λοιπὸν ὂν φέρε. ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντεσ ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθοσ ἀρχῆσ ἢ διά τινασ προεδρίασ πολιτικὰσ ἢ διὰ τιμὰσ καὶ δόξασ ἐπαπειλεῖν τοῖσ ἥττοσι καὶ ἐξυβρίζειν, οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ τῆσ·

γίγνεται ταπεινὰ καὶ τὰ χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖσ ὀξυρρόποισ μεθιστάμενα τῆσ τύχησ μεταβολαῖσ.

ζητεῖν οὖν ἐν ἀβεβαίοισ βέβαιόν τι λογιζομένων ἐστὶ περὶ τῶν πραγμάτων οὐκ ὀρθῶσ τροχοῦ γὰρ περιστείχοντοσ ἄλλοθ’ ἡτέρα ἁψὶσ ὕπερθε γίγνετ’ ἄλλοθ’ ἡτέρα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION