헬라어 텍스트

Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 2

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 2)

ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ σὲ διάθεσισ ἀπαιτεῖν ἐοίκε τὴν παρὰ τῶν φίλων βοήθειαν, καλῶσ ἔχειν ὑπέλαβον τῶν παραμυθητικῶν σοι μεταδοῦναι λόγων πρὸσ ἄνεσιν τῆσ λύπησ καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων ὀδυρμῶν. ψυχῆσ γὰρ νοσούσησ εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι, ὅταν τισ ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην ἄλλο δὲ γ’ ἐπ’ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ·

λυπουμένῳ μὲν μῦθοσ εὐμενὴσ φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν παθῶν, ἡ λύπη τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι πάντων· καὶ νοσήματ’ οὐκ ἰάσιμα, αὑτούσ τ’ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινέσ τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντοσ υἱοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆσ λύπησ, καὶ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν.

οὐ γὰρ ἔγωγε συμφέρομαι τοῖσ ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντοσ οὖσαν·