Plutarch, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 1

(플루타르코스, Consolatio ad Apollonium, chapter, section 1)

καὶ πάλαι σοι συνήλγησα καὶ συνηχθέσθην, Ἀπολλώνιε, ἀκούσασ περὶ τῆσ τοῦ προσφιλεστάτου πᾶσιν ἡμῖν υἱοῦ σου προώρου μεταλλαγῆσ τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονοσ; τά τε πρὸσ θεοὺσ καὶ τὰ πρὸσ γονεῖσ καὶ φίλουσ ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντοσ.

τότε μὲν οὖν ὑπὸ τὸν τῆσ τελευτῆσ καιρὸν ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλεῖν ἀνθρωπίνωσ φέρειν τὸ συμβεβηκὸσ ἀνοίκειον ἦν, παρειμένον τό τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῆσ,·

παραλόγου συμφορᾶσ, καὶ συμπαθεῖν δ’ ἦν 10 ἀναγκαῖον οὐδὲ γὰρ οἱ βέλτιστοι τῶν ἰατρῶν πρὸσ τὰσ ἀθρόασ τῶν ῥευμάτων ἐπιφορὰσ εὐθὺσ·

περιχρίστων ἐπιθέσεωσ αὐτὸ δι’ αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION