Plutarch, Camillus, chapter 12

(플루타르코스, Camillus, chapter 12)

ὁ μὲν οὖν κατήγοροσ ἦν Λεύκιοσ Ἀπουλήιοσ, ἔγκλημα δὲ κλοπῆσ περὶ τὰ Τυρρηνικὰ χρήματα, καὶ δῆτα καὶ θύραι τινὲσ ἐλέγοντο χαλκαῖ παρ’ αὐτῷ φανῆναι τῶν αἰχμαλώτων, ὁ δὲ δῆμοσ ἐξηρέθιστο καὶ δῆλοσ ἦν ἐκ πάσησ προφάσεωσ κατ’ αὐτοῦ τῇ ψήφῳ χρησόμενοσ. οὕτωσ οὖν συναγαγὼν τούσ τε φίλουσ καὶ τούσ συστρατευσαμένουσ οὐκ ὀλίγουσ τὸ πλῆθοσ ὄντασ, ἐδεῖτο μὴ περιιδεῖν αὐτὸν ἀδίκωσ ἐπ’ αἰτίαισ πονηραῖσ ὀφλόντα καὶ καταγέλαστον ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν γενόμενον.

ἐπεὶ δ’ οἱ φίλοι βουλευσάμενοι καὶ διαλεχθέντεσ ἑαυτοῖσ ἀπεκρίναντο, πρὸσ μὲν τὴν κρίσιν αὐτῷ μηδὲν οἰέσθαι βοηθήσειν, τὴν δὲ ζημίαν ὀφλόντι συνεκτίσειν, οὐκ ἀνασχόμενοσ ἔγνω μεταστῆναι καὶ φυγεῖν ἐκ τῆσ πόλεωσ πρὸσ ὀργήν. ἀσπασάμενοσ οὖν τὴν γυναῖκα καὶ τὸν υἱὸν ἐπὶ τῆσ οἰκίασ προῄει σιωπῇ μέχρι τῆσ πύλησ·

ἐκεῖ δὲ ἐπέστη, καὶ μεταστραφεὶσ ὀπίσω καὶ τὰσ χεῖρασ ἀνατείνασ πρὸσ τὸ Καπιτώλιον ἐπεύξατο τοῖσ θεοῖσ, εἰ μὴ δικαίωσ, ἀλλ’ ὕβρει δήμου καὶ φθόνῳ προπηλακιζόμενοσ ἐκπίπτει, ταχὺ Ῥωμαίουσ μετανοῆσαι καὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ φανεροὺσ γενέσθαι δεομένουσ αὐτοῦ καὶ ποθοῦντασ Κάμιλλον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION