Plutarch, Camillus, chapter 5

(플루타르코스, Camillus, chapter 5)

ἡ δὲ σύγκλητοσ εἰσ τὸ δέκατον ἔτοσ τοῦ πολέμου καταλύσασα τὰσ ἄλλασ ἀρχὰσ δικτάτορα Κάμιλλον ἀπέδειξεν ἵππαρχον δ’ ἐκεῖνοσ αὑτῷ προσελόμενοσ Κορνήλιον Σκηπίωνα, πρῶτον μὲν εὐχὰσ ἐποιήσατο τοῖσ θεοῖσ ἐπὶ τῷ πολέμῳ τέλοσ εὐκλεὲσ λαβόντι τὰσ μεγάλασ θέασ ἄξειν καὶ νεὼν θεᾶσ, ἣν Μητέρα Ματοῦταν καλοῦσι Ῥωμαῖοι, καθιερώσειν. ταύτην ἄν τισ ἀπὸ τῶν δρωμένων ἱερῶν μάλιστα Λευκοθέαν νομίσειεν εἶναι, καὶ γὰρ θεράπαιναν εἰσ τὸν σηκὸν εἰσάγουσαι ῥαπίζουσιν, εἶτ’ ἐξελαύνουσι καὶ τὰ τῶν ἀδελφῶν τέκνα πρὸ τῶν ἰδίων ἐναγκαλίζονται καὶ δρῶσι περὶ τὴν θυσίαν ἃ ταῖσ Διονύσου τροφοῖσ καὶ τοῖσ διὰ τὴν παλλακὴν πάθεσι τῆσ Ἰνοῦσ προσέοικε.

μετὰ δὲ τὰσ εὐχὰσ ὁ Κάμιλλοσ εἰσ τὴν Φαλίσκων ἐνέβαλε, καὶ μάχῃ μεγάλῃ τούτουσ τε καὶ Καπηνάτασ προσβοηθήσαντασ αὐτοῖσ ἐνίκησεν. ἔπειτα πρὸσ τὴν πολιορκίαν τραπόμενοσ τῶν Οὐηϊών καὶ τὸν ἐκ προσβολῆσ ἀγῶνα χαλεπὸν καὶ δύσεργον ὁρῶν ὑπονόμουσ ἔτεμνε, τῶν περὶ τὴν πόλιν χωρίων ἐνδιδόντων τοῖσ ὀρύγμασι καὶ καταδεχομένων εἰσ βάθοσ ἄγειν ἄδηλον τοῖσ πολεμίοισ τὰ ἔργα.

διὸ καὶ προϊούσησ ὁδῷ τῆσ ἐλπίδοσ αὐτὸσ μὲν ἔξωθεν προσέβαλλεν, ἐκκαλούμενοσ ἐπὶ τὰ τείχη τοὺσ πολεμίουσ, ἄλλοι δ’ ἀδήλωσ ὑποπορευόμενοι διὰ τῶν ὑπονόμων ἔλαθον ἐντὸσ γενόμενοι τῆσ ἄκρασ κατὰ τὸ τῆσ Ἥρασ ἱερόν, ὃ μέγιστον ἦν ἐν τῇ πόλει καὶ μάλιστα τιμώμενον. ἐνταῦθα λέγεται τυχεῖν κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ τὸν ἡγεμόνα τῶν Τυρρηνῶν ἐφ’ ἱεροῖσ·

τὸν δὲ μάντιν εἰσ τὰ σπλάγχνα κατιδόντα καὶ μέγα φθεγξάμενον εἰπεῖν, ὅτι νίκην ὁ θεὸσ δίδωσι τῷ κατακολουθήσαντι τοῖσ ἱεροῖσ ἐκείνοισ· ταύτησ δὲ τῆσ φωνῆσ τοὺσ ἐν τοῖσ ὑπονόμοισ Ῥωμαίουσ ἐπακούσαντασ ταχὺ διασπάσαι τὸ ἔδαφοσ, καὶ μετὰ βοῆσ καὶ ψόφου τῶν ὅπλων ἀναδύντασ, ἐκπλαγέντων τῶν πολεμίων καὶ φυγόντων, ἁρπάσαντασ τὰ σπλάγχνα κομίσαι πρὸσ τὸν Κάμιλλον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσωσ ἐοικέναι δόξει μυθεύμασιν.

ἁλούσησ δὲ τῆσ πόλεωσ κατὰ κράτοσ καὶ τῶν Ῥωμαίων ἀγόντων καὶ φερόντων ἄπειρόν τινα πλοῦτον, ἐφορῶν ὁ Κάμιλλοσ ἀπὸ τῆσ ἄκρασ τὰ πραττόμενα, πρῶτον μὲν ἑστὼσ ἐδάκρυσεν, εἶτα μακαρισθεὶσ ὑπὸ τῶν παρόντων ἀνέσχε τὰσ χεῖρασ τοῖσ θεοῖσ καὶ προσευχόμενοσ εἶπε· "Ζεῦ μέγιστε καὶ θεοὶ χρηστῶν ἐπίσκοποι καὶ πονηρῶν ἔργων, αὐτοί που σύνιστε Ῥωμαίοισ, ὡσ οὐ παρὰ δίκην, ἀλλὰ κατ’ ἀνάγκην ἀμυνόμενοι μετερχόμεθα δυσμενῶν ἀνδρῶν καὶ παρανόμων πόλιν.

"καὶ ἡμῖν ἀντίστροφοσ ὀφείλεται τῆσ παρούσησ νέμεσισ εὐπραξίασ, εὔχομαι ταύτην ὑπέρ τε πόλεωσ καὶ στρατοῦ Ῥωμαίων εἰσ ἐμαυτὸν ἐλαχίστῳ κακῷ τελευτῆσαι. ταῦτ’ εἰπών, καθάπερ ἐστὶ Ῥωμαίοισ ἔθοσ ἐπευξαμένοισ καὶ προσκυνήσασιν ἐπὶ δεξιὰ ἐξελίττειν, ἐσφάλη περιστρεφόμενοσ, διαταραχθέντων δὲ τῶν παρόντων πάλιν ἀναλαβὼν ἑαυτὸν ἐκ τοῦ πτώματοσ εἶπεν, ὡσ γέγονεν αὐτῷ κατ’ εὐχὴν σφάλμα μικρὸν ἐπ’ εὐτυχίᾳ μεγίστῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION