Plutarch, Camillus, chapter 4

(플루타르코스, Camillus, chapter 4)

οἱᾶ δ’ ἐν πολιορκίᾳ διὰ χρόνου μῆκοσ ἐπιμιξίασ τε πολλὰσ ἐχούσῃ καὶ κοινολογίασ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ, ἐγεγόνει τινὶ Ῥωμαίῳ συνήθεια καὶ παρρησία πρὸσ ἕνα τῶν πολιτῶν, ἄνθρωπον ἔμπειρόν τε λογίων παλαιῶν καί τι καὶ πλέον εἰδέναι τῶν ἄλλων ἀπὸ μαντικῆσ δοκοῦντα. τοῦτον οὖν ὁ Ῥωμαῖοσ, ὡσ ἤκουσε τὴν ἐπίδοσιν τῆσ λίμνησ, ὁρῶν ὑπερηδόμενόν τε καὶ καταγελῶντα τῆσ πολιορκίασ, οὐ ταῦτ’ ἔφη μόνον ἐνηνοχέναι θαυμαστὰ τὸν παρόντα χρόνον, ἀλλ’ ἕτερα τούτων ἀτοπώτερα σημεῖα Ῥωμαίοισ γεγονέναι, περὶ ὧν ἐθέλειν ἐκείνῳ κοινωσάμενοσ, εἴ τι δύναιτο, θέσθαι τῶν ἰδίων ἄμεινον ἐν τοῖσ κοινοῖσ νοσοῦσιν. ὑπακούσαντοσ δὲ τοῦ ἀνθρώπου προθύμωσ καὶ διδόντοσ ἑαυτὸν εἰσ κοινολογίαν, ὡσ ἀπορρήτων τινῶν ἀκροατὴν ἐσόμενον, κατὰ μικρὸν οὕτω διαλεγόμενοσ καὶ ὑπάγων αὐτόν, ὡσ πορρωτέρω τῶν πυλῶν ἐγεγόνεισαν, αἴρει τε μετέωρον εὐρωστότεροσ ὢν καί τινῶν ἀπὸ στρατοπέδου προσδραμόντων χειρωσάμενοσ καὶ κρατήσασ παρέδωκε τοῖσ στρατηγοῖσ.

ἐν τούτῳ δ’ ἀνάγκησ γεγονὼσ ὁ ἄνθρωποσ καὶ μαθὼν ἄρα τὸ πεπρωμένον ὡσ ἄφυκτον εἰή, λόγια προὔφαινεν ἀπόρρητα περὶ τῆσ ἑαυτοῦ πατρίδοσ, ὡσ οὐκ οὔσησ ἁλωσίμου πρότερον ἢ τὴν Ἀλβανίδα λίμνην ἐκχυθεῖσαν καὶ φερομένην ὁδοὺσ ἑτέρασ ὤσαντεσ ὀπίσω καὶ περισπάσαντεσ οἱ πολέμιοι κωλύσουσι μίγνυσθαι τῇ θαλάττῃ.

ταῦτα τῇ συγκλήτῳ πυθομένῃ καὶ διαπορούσῃ καλῶσ ἔχειν ἔδοξε πέμψαντασ εἰσ Δελφοὺσ ἐρέσθαι τὸν θεόν.

οἱ δὲ πεμφθέντεσ ἄνδρεσ ἔνδοξοι καὶ μεγάλοι, Κόσσοσ Λικίννιοσ καὶ Οὐαλλέριοσ Ποτῖτοσ καὶ Φάβιοσ Ἄμβουστοσ, πλῷ τε χρησάμενοι καὶ τῶν παρὰ τοῦ θεοῦ τυχόντεσ ἧκον ἄλλασ τε μαντείασ κομίζοντεσ, αἳ πατρίων τινῶν περὶ τὰσ καλουμένασ Λατίνασ ἑορτὰσ ὀλιγωρίαν ἔφραζον αὐτοῖσ, καὶ τὸ τῆσ Ἀλβανίδοσ ὕδωρ ἐκέλευον εἴργοντασ ὡσ ἀνυστόν ἐστι τῆσ θαλάσσησ ἀνωθεῖν εἰσ τὸν ἀρχαῖον πόρον, ἢ τοῦτο μὴ δυναμένουσ ὀρύγμασι καὶ τάφροισ παράγειν εἰσ τὸ πεδίον καὶ καταναλίσκειν· ἀπαγγελθέντων δὲ τούτων οἱ μὲν ἱερεῖσ τὰ περὶ τὰσ θυσίασ ἔπραττον, ὁ δὲ δῆμοσ ἐχώρει πρὸσ τὰ ἔργα καὶ τὸ ὕδωρ ἐξέτρεπεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION