Homer, Odyssey, Book 24 50:

"κέκλυτε δὴ νῦν μευ, Ἰθακήσιοι, ὅττι κεν εἴπω· ὑμετέρῃ κακότητι, φίλοι, τάδε ἔργα γένοντο· οὐ γὰρ ἐμοὶ πείθεσθ’, οὐ Μέντορι ποιμένι λαῶν, ὑμετέρουσ παῖδασ καταπαυέμεν ἀφροσυνάων, οἳ μέγα ἔργον ἔρεξαν ἀτασθαλίῃσι κακῇσι, κτήματα κείροντεσ καὶ ἀτιμάζοντεσ ἄκοιτιν ἀνδρὸσ ἀριστῆοσ· τὸν δ’ οὐκέτι φάντο νέεσθαι. καὶ νῦν ὧδε γένοιτο. πίθεσθέ μοι ὡσ ἀγορεύω· μὴ ἰόμεν, μή πού τισ ἐπίσπαστον κακὸν εὑρ́ῃ.