Homer, Odyssey, Book 23 36:

(호메로스, 오디세이아, Book 23 36:)

ἤρξατο δ’ ὡσ πρῶτον Κίκονασ δάμασ’, αὐτὰρ ἔπειτα ἦλθ’ ἐσ Λωτοφάγων ἀνδρῶν πίειραν ἄρουραν· ἠδ’ ὅσα Κύκλωψ ἔρξε, καὶ ὡσ ἀπετίσατο ποινὴν ἰφθίμων ἑτάρων, οὓσ ἤσθιεν οὐδ’ ἐλέαιρεν· ἠδ’ ὡσ Αἰόλον ἵκεθ’, ὅ μιν πρόφρων ὑπέδεκτο καὶ πέμπ’, οὐδέ πω αἶσα φίλην ἐσ πατρίδ’ ἱκέσθαι ἠήν, ἀλλά μιν αὖτισ ἀναρπάξασα θύελλα πόντον ἐπ’ ἰχθυόεντα φέρεν βαρέα στενάχοντα· ἠδ’ ὡσ Τηλέπυλον Λαιστρυγονίην ἀφίκανεν, οἳ νῆάσ τ’ ὄλεσαν καὶ ἐϋκνήμιδασ ἑταίρουσ πάντασ· Ὀδυσσεὺσ δ’ οἰο͂σ ὑπέκφυγε νηὶ̈ μελαίνῃ· καὶ Κίρκησ κατέλεξε δόλον πολυμηχανίην τε, ἠδ’ ὡσ εἰσ Αἴ̈δεω δόμον ἤλυθεν εὐρώεντα, ψυχῇ χρησόμενοσ Θηβαίου Τειρεσίαο, νηὶ̈ πολυκλήϊδι, καὶ εἴσιδε πάντασ ἑταίρουσ μητέρα θ’, ἥ μιν ἔτικτε καὶ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα· ἠδ’ ὡσ Σειρήνων ἁδινάων φθόγγον ἄκουσεν, ὥσ θ’ ἵκετο Πλαγκτὰσ πέτρασ δεινήν τε Χάρυβδιν Σκύλλην θ’, ἣν οὔ πώ ποτ’ ἀκήριοι ἄνδρεσ ἄλυξαν· ἠδ’ ὡσ Ηἐλίοιο βόασ κατέπεφνον ἑταῖροι· ἠδ’ ὡσ νῆα θοὴν ἔβαλε ψολόεντι κεραυνῷ Ζεὺσ ὑψιβρεμέτησ, ἀπὸ δ’ ἔφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι πάντεσ ὁμῶσ, αὐτὸσ δὲ κακὰσ ὑπὸ κῆρασ ἄλυξεν· ὥσ θ’ ἵκετ’ Ὠγυγίην νῆσον νύμφην τε Καλυψώ, ἣ δή μιν κατέρυκε, λιλαιομένη πόσιν εἶναι, ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκε θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα· ἀλλὰ τοῦ οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθεν· ἠδ’ ὡσ ἐσ Φαίηκασ ἀφίκετο πολλὰ μογήσασ, οἳ δή μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣσ τιμήσαντο καὶ πέμψαν σὺν νηὶ̈ φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν, χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλισ ἐσθῆτά τε δόντεσ. τοῦτ’ ἄρα δεύτατον εἶπεν ἔποσ, ὅτε οἱ γλυκὺσ ὕπνοσ λυσιμελὴσ ἐπόρουσε, λύων μελεδήματα θυμοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION