Homer, Odyssey, Book 23 26:

(호메로스, 오디세이아, Book 23 26:)

"μή μοι, Ὀδυσσεῦ, σκύζευ, ἐπεὶ τά περ ἄλλα μάλιστα ἀνθρώπων πέπνυσο· θεοὶ δ’ ὤπαζον ὀϊζύν, οἳ νῶϊν ἀγάσαντο παρ’ ἀλλήλοισι μένοντε ἥβησ ταρπῆναι καὶ γήραοσ οὐδὸν ἱκέσθαι. αὐτὰρ μὴ νῦν μοι τόδε χώεο μηδὲ νεμέσσα, οὕνεκά σ’ οὐ τὸ πρῶτον, ἐπεὶ ἴδον, ὧδ’ ἀγάπησα. αἰεὶ γάρ μοι θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν ἐρρίγει μή τίσ με βροτῶν ἀπάφοιτο ἔπεσσιν ἐλθών· πολλοὶ γὰρ κακὰ κέρδεα βουλεύουσιν. οὐδέ κεν Ἀργείη Ἑλένη, Διὸσ ἐκγεγαυῖα, ἀνδρὶ παρ’ ἀλλοδαπῷ ἐμίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, εἰ ᾔδη ὅ μιν αὖτισ ἀρήϊοι υἱε͂σ Ἀχαιῶν ἀξέμεναι οἶκόνδε φίλην ἐσ πατρίδ’ ἔμελλον. τὴν δ’ ἦ τοι ῥέξαι θεὸσ ὤρορεν ἔργον ἀεικέσ· τὴν δ’ ἄτην οὐ πρόσθεν ἑῷ ἐγκάτθετο θυμῷ λυγρήν, ἐξ ἧσ πρῶτα καὶ ἡμέασ ἵκετο πένθοσ. νῦν δ’, ἐπεὶ ἤδη σήματ’ ἀριφραδέα κατέλεξασ εὐνῆσ ἡμετέρησ, ἣν οὐ βροτὸσ ἄλλοσ ὀπώπει, ἀλλ’ οἰοῖ σύ τ’ ἐγώ τε καὶ ἀμφίπολοσ μία μούνη, Ἀκτορίσ, ἥν μοι δῶκε πατὴρ ἔτι δεῦρο κιούσῃ, ἣ νῶϊν εἴρυτο θύρασ πυκινοῦ θαλάμοιο, πείθεισ δή μευ θυμόν, ἀπηνέα περ μάλ’ ἐόντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION