Homer, Odyssey, Book 22 14:

Ἀμφίνομοσ δ’ Ὀδυσῆοσ ἐείσατο κυδαλίμοιο ἀντίοσ ἀί̈ξασ, εἴρυτο δὲ φάσγανον ὀξύ, εἴ πώσ οἱ εἴξειε θυράων. ἀλλ’ ἄρα μιν φθῆ Τηλέμαχοσ κατόπισθε βαλὼν χαλκήρεϊ δουρὶ ὤμων μεσσηγύσ, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν· δούπησεν δὲ πεσών, χθόνα δ’ ἤλασε παντὶ μετώπῳ. Τηλέμαχοσ δ’ ἀπόρουσε, λιπὼν δολιχόσκιον ἔγχοσ αὐτοῦ ἐν Ἀμφινόμῳ· περὶ γὰρ δίε μή τισ Ἀχαιῶν ἔγχοσ ἀνελκόμενον δολιχόσκιον ἢ ἐλάσειε φασγάνῳ ἀί̈ξασ ἠὲ προπρηνέα τύψασ. βῆ δὲ θέειν, μάλα δ’ ὦκα φίλον πατέρ’ εἰσαφίκανεν, ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·