Homer, Odyssey, Book 20 15:

"Ζεῦ πάτερ, ὅσ τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσεισ, ἦ μεγάλ’ ἐβρόντησασ ἀπ’ οὐρανοῦ ἀστερόεντοσ, οὐδέ ποθι νέφοσ ἐστί· τέρασ νύ τεῳ τόδε φαίνεισ. κρῆνον νῦν καὶ ἐμοὶ δειλῇ ἔποσ, ὅττι κεν εἴπω· μνηστῆρεσ πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤματι τῷδε ἐν μεγάροισ Ὀδυσῆοσ ἑλοίατο δαῖτ’ ἐρατεινήν, οἳ δή μοι καμάτῳ θυμαλγέι· γούνατ’ ἔλυσαν ἄλφιτα τευχούσῃ· νῦν ὕστατα δειπνήσειαν.