Homer, Odyssey, Book 18 44:

"κεῖνοσ τὼσ ἀγόρευε· τὰ δὴ νῦν πάντα τελεῖται. νὺξ δ’ ἔσται ὅτε δὴ στυγερὸσ γάμοσ ἀντιβολήσει οὐλομένησ ἐμέθεν, τῆσ τε Ζεὺσ ὄλβον ἀπηύρα. ἀλλὰ τόδ’ αἰνὸν ἄχοσ κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει· μνηστήρων οὐχ ἥδε δίκη τὸ πάροιθε τέτυκτο· οἵ τ’ ἀγαθήν τε γυναῖκα καὶ ἀφνειοῖο θύγατρα μνηστεύειν ἐθέλωσι καὶ ἀλλήλοισ ἐρίσωσιν, αὐτοὶ τοί γ’ ἀπάγουσι βόασ καὶ ἴφια μῆλα, κούρησ δαῖτα φίλοισι, καὶ ἀγλαὰ δῶρα διδοῦσιν· ἀλλ’ οὐκ ἀλλότριον βίοτον νήποινον ἔδουσιν.