Homer, Odyssey, Book 17 3:

τὸν δ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς:? ἕκαθεν δέ τε ἄστυ φάτ εἶναι. "ὦ φίλος, οὐδέ τοι αὐτὸς ἐρύκεσθαι μενεαίνω: πτωχῷ βέλτερόν ἐστι κατὰ πτόλιν ἠὲ κατ ἀγροὺς δαῖτα πτωχεύειν: δώσει δέ μοι ὅς κ ἐθέλῃσιν. οὐ γὰρ ἐπὶ σταθμοῖσι μένειν ἔτι τηλίκος εἰμί, ὥστ ἐπιτειλαμένῳ σημάντορι πάντα πιθέσθαι. ἀλλ ἔρχευ: ἐμὲ δ ἄξει ἀνὴρ ὅδε, τὸν σὺ κελεύεις, αὐτίκ ἐπεί κε πυρὸς θερέω ἀλέη τε γένηται. αἰνῶς γὰρ τάδε εἵματ ἔχω κακά: μή με δαμάσσῃ στίβη ὑπηοίη:?