헬라어 문장 검색 - Ηομερ́Οδψσσεψ́17́

(호메로스, 오디세이아, Book 17)

ἦμοσ δ’ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλοσ Ηὤσ, δὴ τότ’ ἔπειθ’ ὑπὸ ποσσὶν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα Τηλέμαχοσ, φίλοσ υἱὸσ Ὀδυσσῆοσ θείοιο, εἵλετο δ’ ἄλκιμον ἔγχοσ, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει, ἄστυδε ἱέμενοσ, καὶ ἑὸν προσέειπε συβώτην· "ἄττ’, ἦ τοι μὲν ἐγὼν εἶμ’ ἐσ πόλιν, ὄφρα με μήτηρ ὄψεται·

οὐ γάρ μιν πρόσθεν παύσεσθαι ὀί̈ω κλαυθμοῦ τε στυγεροῖο γόοιό τε δακρυόεντοσ, πρίν γ’ αὐτόν με ἴδηται· ἀτὰρ σοί γ’ ὧδ’ ἐπιτέλλω. τὸν ξεῖνον δύστηνον ἄγ’ ἐσ πόλιν, ὄφρ’ ἂν ἐκεῖθι δαῖτα πτωχεύῃ· δώσει δέ οἱ ὅσ κ’ ἐθέλῃσι πύρνον καὶ κοτύλην· ἐμὲ δ’ οὔ πωσ ἔστιν ἅπαντασ ἀνθρώπουσ ἀνέχεσθαι, ἔχοντά περ ἄλγεα θυμῷ· ὁ ξεῖνοσ δ’ εἴ περ μάλα μηνίει, ἄλγιον αὐτῷ ἔσσεται· ἦ γὰρ ἐμοὶ φίλ’ ἀληθέα μυθήσασθαι. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

ἕκαθεν δέ τε ἄστυ φάτ’ εἶναι. "ὦ φίλοσ, οὐδέ τοι αὐτὸσ ἐρύκεσθαι μενεαίνω· πτωχῷ βέλτερόν ἐστι κατὰ πτόλιν ἠὲ κατ’ ἀγροὺσ δαῖτα πτωχεύειν· δώσει δέ μοι ὅσ κ’ ἐθέλῃσιν. οὐ γὰρ ἐπὶ σταθμοῖσι μένειν ἔτι τηλίκοσ εἰμί, ὥστ’ ἐπιτειλαμένῳ σημάντορι πάντα πιθέσθαι. ἀλλ’ ἔρχευ· ἐμὲ δ’ ἄξει ἀνὴρ ὅδε, τὸν σὺ κελεύεισ, αὐτίκ’ ἐπεί κε πυρὸσ θερέω ἀλέη τε γένηται. αἰνῶσ γὰρ τάδε εἵματ’ ἔχω κακά· μή με δαμάσσῃ στίβη ὑπηοίη· ὣσ φάτο, Τηλέμαχοσ δὲ διὰ σταθμοῖο βεβήκει, κραιπνὰ ποσὶ προβιβάσ, κακὰ δὲ μνηστῆρσι φύτευεν.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἵκανε δόμουσ εὖ ναιετάοντασ, ἔγχοσ μέν ῥ’ ἔστησε φέρων πρὸσ κίονα μακρήν, αὐτὸσ δ’ εἴσω ἰέν καὶ ὑπέρβη λάϊνον οὐδόν. τὸν δὲ πολὺ πρώτη εἶδε τροφὸσ Εὐρύκλεια, κώεα καστορνῦσα θρόνοισ ἔνι δαιδαλέοισι, δακρύσασα δ’ ἔπειτ’ ἰθὺσ κίεν·

ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ἄλλαι δμῳαὶ Ὀδυσσῆοσ ταλασίφρονοσ ἠγερέθοντο, καὶ κύνεον ἀγαπαζόμεναι κεφαλήν τε καὶ ὤμουσ. ἡ δ’ ἰέν ἐκ θαλάμοιο περίφρων Πηνελόπεια, Ἀρτέμιδι ἰκέλη ἠὲ χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ, ἀμφὶ δὲ παιδὶ φίλῳ βάλε πήχεε δακρύσασα, κύσσε δέ μιν κεφαλήν τε καὶ ἄμφω φάεα καλά, καί ῥ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

"ἦλθεσ, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάοσ.

οὔ σ’ ἔτ’ ἐγώ γε ὄψεσθαι ἐφάμην, ἐπεὶ ᾤχεο νηὶ̈ Πύλονδε λάθρη, ἐμεῦ ἀέκητι, φίλου μετὰ πατρὸσ ἀκουήν. ἀλλ’ ἄγε μοι κατάλεξον ὅπωσ ἤντησασ ὀπωπῆσ. τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα·

"μῆτερ ἐμή, μή μοι γόον ὄρνυθι μηδέ μοι ἦτορ ἐν στήθεσσιν ὄρινε φυγόντι περ αἰπὺν ὄλεθρον· ἀλλ’ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροὶ̈ εἵμαθ’ ἑλοῦσα, εἰσ ὑπερῷ’ ἀναβᾶσα σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξὶν εὔχεο πᾶσι θεοῖσι τεληέσσασ ἑκατόμβασ ῥέξειν, αἴ κέ ποθι Ζεὺσ ἄντιτα ἔργα τελέσσῃ. αὐτὰρ ἐγὼν ἀγορὴν ἐσελεύσομαι, ὄφρα καλέσσω ξεῖνον, ὅτισ μοι κεῖθεν ἅμ’ ἕσπετο δεῦρο κιόντι. τὸν μὲν ἐγὼ προὔπεμψα σὺν ἀντιθέοισ ἑτάροισι, Πείραιον δέ μιν ἠνώγεα προτὶ οἶκον ἄγοντα ἐνδυκέωσ φιλέειν καὶ τιέμεν, εἰσ ὅ κεν ἔλθω. ὣσ ἄρ’ ἐφώνησεν, τῇ δ’ ἄπτεροσ ἔπλετο μῦθοσ.

ἡ δ’ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροὶ̈ εἵμαθ’ ἑλοῦσα, εὔχετο πᾶσι θεοῖσι τεληέσσασ ἑκατόμβασ ῥέξειν, αἴ κέ ποθι Ζεὺσ ἄντιτα ἔργα τελέσσῃ. Τηλέμαχοσ δ’ ἄρ’ ἔπειτα διὲκ μεγάροιο βεβήκει ἔγχοσ ἔχων·

τὸν καὶ Πείραιοσ πρότεροσ πρὸσ μῦθον ἐείπε· ἅμα τῷ γε δύω κύνεσ ἀργοὶ ἕποντο. θεσπεσίην δ’ ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν Ἀθήνη· τὸν δ’ ἄρα πάντεσ λαοὶ ἐπερχόμενον θηεῦντο. ἀμφὶ δέ μιν μνηστῆρεσ ἀγήνορεσ ἠγερέθοντο ἔσθλ’ ἀγορεύοντεσ, κακὰ δὲ φρεσὶ βυσσοδόμευον. αὐτὰρ ὁ τῶν μὲν ἔπειτα ἀλεύατο πουλὺν ὅμιλον, ἀλλ’ ἵνα Μέντωρ ἧστο καὶ Ἄντιφοσ ἠδ’ Ἁλιθέρσησ, οἵ τε οἱ ἐξ ἀρχῆσ πατρώϊοι ἦσαν ἑταῖροι, ἔνθα καθέζετ’ ἰών· τοὶ δ’ ἐξερέεινον ἕκαστα. τοῖσι δὲ Πείραιοσ δουρικλυτὸσ ἐγγύθεν ἦλθεν ξεῖνον ἄγων ἀγορήνδε διὰ πτόλιν· οὐδ’ ἄρ’ ἔτι δὴν Τηλέμαχοσ ξείνοιο ἑκὰσ τράπετ’, ἀλλὰ παρέστη. "Τηλέμαχ’, αἶψ’ ὄτρυνον ἐμὸν ποτὶ δῶμα γυναῖκασ, ὥσ τοι δῶρ’ ἀποπέμψω, ἅ τοι Μενέλαοσ ἔδωκε.

τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα·

"Πείραι’, οὐ γάρ τ’ ἴδμεν ὅπωσ ἔσται τάδε ἔργα. εἴ κεν ἐμὲ μνηστῆρεσ ἀγήνορεσ ἐν μεγάροισι λάθρη κτείναντεσ πατρώϊα πάντα δάσωνται, αὐτὸν ἔχοντά σε βούλομ’ ἐπαυρέμεν, ἤ τινα τῶνδε· εἰ δέ κ’ ἐγὼ τούτοισι φόνον καὶ κῆρα φυτεύσω, δὴ τότε μοι χαίροντι φέρειν πρὸσ δώματα χαίρων. ὣσ εἰπὼν ξεῖνον ταλαπείριον ἦγεν ἐσ οἶκον.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἵκοντο δόμουσ εὖ ναιετάοντασ, χλαίνασ μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούσ τε θρόνουσ τε, ἐσ δ’ ἀσαμίνθουσ βάντεσ ἐϋξέστασ λούσαντο. τοὺσ δ’ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ, ἀμφὶ δ’ ἄρα χλαίνασ οὔλασ βάλον ἠδὲ χιτῶνασ, ἔκ ῥ’ ἀσαμίνθων βάντεσ ἐπὶ κλισμοῖσι καθῖζον. χέρνιβα δ’ ἀμφίπολοσ προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητοσ, νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν. σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα, εἴδατα πόλλ’ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων. μήτηρ δ’ ἀντίον ἷζε παρὰ σταθμὸν μεγάροιο κλισμῷ κεκλιμένη, λέπτ’ ἠλάκατα στρωφῶσα. οἱ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρασ ἰάλλον, αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιοσ καὶ ἐδητύοσ ἐξ ἔρον ἕντο, τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε περίφρων Πηνελόπεια· "Τηλέμαχ’, ἦ τοι ἐγὼν ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα λέξομαι εἰσ εὐνήν, ἥ μοι στονόεσσα τέτυκται, αἰεὶ δάκρυσ’ ἐμοῖσι πεφυρμένη, ἐξ οὗ Ὀδυσσεὺσ ᾤχεθ’ ἅμ’ Ἀτρεί̈δῃσιν ἐσ Ἴλιον·

οὐδέ μοι ἔτλησ, πρὶν ἐλθεῖν μνηστῆρασ ἀγήνορασ ἐσ τόδε δῶμα, νόστον σοῦ πατρὸσ σάφα εἰπέμεν, εἴ που ἄκουσασ. τὴν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα·

"τοιγὰρ ἐγώ τοι, μῆτερ, ἀληθείην καταλέξω. ᾠχόμεθ’ ἔσ τε Πύλον καὶ Νέστορα, ποιμένα λαῶν· δεξάμενοσ δέ με κεῖνοσ ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν ἐνδυκέωσ ἐφίλει, ὡσ εἴ τε πατὴρ ἑὸν υἱὸν ἐλθόντα χρόνιον νέον ἄλλοθεν· ὣσ ἐμὲ κεῖνοσ ἐνδυκέωσ ἐκόμιζε σὺν υἱάσι κυδαλίμοισιν. αὐτὰρ Ὀδυσσῆοσ ταλασίφρονοσ οὔ ποτ’ ἔφασκεν, ζωοῦ οὐδὲ θανόντοσ, ἐπιχθονίων τευ ἀκοῦσαι· ἀλλά μ’ ἐσ Ἀτρεί̈δην, δουρικλειτὸν Μενέλαον, ἵπποισι προὔπεμψε καὶ ἁρ́μασι κολλητοῖσιν. ἔνθ’ ἴδον Ἀργείην Ἑλένην, ἧσ εἵνεκα πολλὰ Ἀργεῖοι Τρῶέσ τε θεῶν ἰότητι μόγησαν. εἴρετο δ’ αὐτίκ’ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ ὅττευ χρηί̈ζων ἱκόμην Λακεδαίμονα δῖαν·

αὐτὰρ ἐγὼ τῷ πᾶσαν ἀληθείην κατέλεξα· καὶ τότε δή με ἔπεσσιν ἀμειβόμενοσ προσέειπεν· "ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ κρατερόφρονοσ ἀνδρὸσ ἐν εὐνῇ ἤθελον εὐνηθῆναι, ἀνάλκιδεσ αὐτοὶ ἐόντεσ.

ὡσ δ’ ὁπότ’ ἐν ξυλόχῳ ἔλαφοσ κρατεροῖο λέοντοσ νεβροὺσ κοιμήσασα νεηγενέασ γαλαθηνοὺσ κνημοὺσ ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα βοσκομένη, ὁ δ’ ἔπειτα ἑὴν εἰσήλυθεν εὐνήν, ἀμφοτέροισι δὲ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκεν, ὣσ Ὀδυσεὺσ κείνοισιν ἀεικέα πότμον ἐφήσει. αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, τοῖοσ ἐὼν οἱο͂́σ ποτ’ ἐϋκτιμένῃ ἐνὶ Λέσβῳ ἐξ ἔριδοσ Φιλομηλεί̈δῃ ἐπάλαισεν ἀναστάσ, κὰδ δ’ ἔβαλε κρατερῶσ, κεχάροντο δὲ πάντεσ Ἀχαιοί, τοῖοσ ἐὼν μνηστῆρσιν ὁμιλήσειεν Ὀδυσσεύσ· πάντεσ κ’ ὠκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε. ταῦτα δ’ ἅ μ’ εἰρωτᾷσ καὶ λίσσεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε ἄλλα παρὲξ εἴποιμι παρακλιδὸν οὐδ’ ἀπατήσω, ἀλλὰ τὰ μέν μοι ἐείπε γέρων ἅλιοσ νημερτήσ, τῶν οὐδέν τοι ἐγὼ κρύψω ἔποσ οὐδ’ ἐπικεύσω. φῆ μιν ὅ γ’ ἐν νήσῳ ἰδέειν κρατέρ’ ἄλγε’ ἔχοντα, νύμφησ ἐν μεγάροισι Καλυψοῦσ, ἥ μιν ἀνάγκῃ ἴσχει· ὁ δ’ οὐ δύναται ἣν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι. οὐ γάρ οἱ πάρα νῆεσ ἐπήρετμοι καὶ ἑταῖροι, οἵ κέν μιν πέμποιεν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ" "ὣσ ἔφατ’ Ἀτρεί̈δησ, δουρικλειτὸσ Μενέλαοσ. ταῦτα τελευτήσασ νεόμην·

ἔδοσαν δέ μοι οὖρον ἀθάνατοι, τοί μ’ ὦκα φίλην ἐσ πατρίδ’ ἔπεμψαν. ὣσ φάτο, τῇ δ’ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε.

τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Θεοκλύμενοσ θεοειδήσ· "ὦ γύναι αἰδοίη Λαερτιάδεω Ὀδυσῆοσ, ἦ τοι ὅ γ’ οὐ σάφα οἶδεν, ἐμεῖο δὲ σύνθεο μῦθον·

ἀτρεκέωσ γάρ σοι μαντεύσομαι οὐδ’ ἐπικεύσω· ἴστω νῦν Ζεὺσ πρῶτα θεῶν, ξενίη τε τράπεζα ἱστίη τ’ Ὀδυσῆοσ ἀμύμονοσ, ἣν ἀφικάνω, ὡσ ἦ τοι Ὀδυσεὺσ ἤδη ἐν πατρίδι γαίῃ, ἥμενοσ ἢ ἑρ́πων, τάδε πευθόμενοσ κακὰ ἔργα, ἔστιν, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει· τοῖον ἐγὼν οἰωνὸν ἐϋσσέλμου ἐπὶ νηὸσ ἥμενοσ ἐφρασάμην καὶ Τηλεμάχῳ ἐγεγώνευν. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·

"αἲ γὰρ τοῦτο, ξεῖνε, ἔποσ τετελεσμένον εἰή· τῷ κε τάχα γνοίησ φιλότητά τε πολλά τε δῶρα ἐξ ἐμεῦ, ὡσ ἄν τίσ σε συναντόμενοσ μακαρίζοι. ὣσ οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸσ ἀλλήλουσ ἀγόρευον, μνηστῆρεσ δὲ πάροιθεν Ὀδυσσῆοσ μεγάροιο δίσκοισιν τέρποντο καὶ αἰγανέῃσιν ἱέντεσ, ἐν τυκτῷ δαπέδῳ, ὅθι περ πάροσ ὕβριν ἔχοντεσ.

ἀλλ’ ὅτε δὴ δείπνηστοσ ἐήν καὶ ἐπήλυθε μῆλα πάντοθεν ἐξ ἀγρῶν, οἱ δ’ ἤγαγον οἳ τὸ πάροσ περ, καὶ τότε δή σφιν ἐείπε Μέδων· ὃσ γάρ ῥα μάλιστα ἥνδανε κηρύκων, καὶ σφιν παρεγίγνετο δαιτί· "κοῦροι, ἐπεὶ δὴ πάντεσ ἐτέρφθητε φρέν’ ἀέθλοισ, ἔρχεσθε πρὸσ δώμαθ’, ἵν’ ἐντυνώμεθα δαῖτα·

οὐ μὲν γάρ τι χέρειον ἐν ὡρ́ῃ δεῖπνον ἑλέσθαι. ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἀνστάντεσ ἔβαν πείθοντό τε μύθῳ.

αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἵκοντο δόμουσ εὖ ναιετάοντασ, χλαίνασ μὲν κατέθεντο κατὰ κλισμούσ τε θρόνουσ τε, οἱ δ’ ἱέρευον ὀί̈σ μεγάλουσ καὶ πίονασ αἶγασ, ἱρ́ευον δὲ σύασ σιάλουσ καὶ βοῦν ἀγελαίην, δαῖτ’ ἐντυνόμενοι. τοὶ δ’ ἐξ ἀγροῖο πόλινδε ὠτρύνοντ’ Ὀδυσεύσ τ’ ἰέναι καὶ δῖοσ ὑφορβόσ. τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε συβώτησ, ὄρχαμοσ ἀνδρῶν· "ξεῖν’, ἐπεὶ ἂρ δὴ ἔπειτα πόλινδ’ ἰέναι μενεαίνεισ σήμερον, ὡσ ἐπέτελλεν ἄναξ ἐμόσ ‐ ἦ σ’ ἂν ἐγώ γε αὐτοῦ βουλοίμην σταθμῶν ῥυτῆρα λιπέσθαι·

ἀλλὰ τὸν αἰδέομαι καὶ δείδια, μή μοι ὀπίσσω νεικείῃ· χαλεπαὶ δέ τ’ ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαί ‐ ἀλλ’ ἄγε νῦν ἰόμεν· δὴ γὰρ μέμβλωκε μάλιστα ἦμαρ, ἀτὰρ τάχα τοι ποτὶ ἕσπερα ῥίγιον ἔσται. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"γιγνώσκω, φρονέω· τά γε δὴ νοέοντι κελεύεισ. ἀλλ’ ἰόμεν, σὺ δ’ ἔπειτα διαμπερὲσ ἡγεμόνευε. δὸσ δέ μοι, εἴ ποθί τοι ῥόπαλον τετμημένον ἐστίν, σκηρίπτεσθ’, ἐπεὶ ἦ φατ’ ἀρισφαλέ’ ἔμμεναι οὐδόν. ἦ ῥα καὶ ἀμφ’ ὤμοισιν ἀεικέα βάλλετο πήρην, πυκνὰ ῥωγαλέην·

ἐν δὲ στρόφοσ ἠε͂ν ἀορτήρ· Εὔμαιοσ δ’ ἄρα οἱ σκῆπτρον θυμαρὲσ ἔδωκε. τὼ βήτην, σταθμὸν δὲ κύνεσ καὶ βώτορεσ ἄνδρεσ ῥύατ’ ὄπισθε μένοντεσ· ὁ δ’ ἐσ πόλιν ἦγεν ἄνακτα πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιον ἠδὲ γέροντι, σκηπτόμενον· τὰ δὲ λυγρὰ περὶ χροὶ̈ εἵματα ἕστο. ἀλλ’ ὅτε δὴ στείχοντεσ ὁδὸν κάτα παιπαλόεσσαν ἄστεοσ ἐγγὺσ ἔσαν καὶ ἐπὶ κρήνην ἀφίκοντο τυκτὴν καλλίροον, ὅθεν ὑδρεύοντο πολῖται, τὴν ποίησ’ Ἴθακοσ καὶ Νήριτοσ ἠδὲ Πολύκτωρ·

ἀμφὶ δ’ ἄρ’ αἰγείρων ὑδατοτρεφέων ἦν ἄλσοσ, πάντοσε κυκλοτερέσ, κατὰ δὲ ψυχρὸν ῥέεν ὕδωρ ὑψόθεν ἐκ πέτρησ· βωμὸσ δ’ ἐφύπερθε τέτυκτο νυμφάων, ὅθι πάντεσ ἐπιρρέζεσκον ὁδῖται· ἔνθα σφέασ ἐκίχαν’ υἱὸσ Δολίοιο Μελανθεὺσ αἶγασ ἄγων, αἳ πᾶσι μετέπρεπον αἰπολίοισι, δεῖπνον μνηστήρεσσι· δύω δ’ ἅμ’ ἕποντο νομῆεσ. τοὺσ δὲ ἰδὼν νείκεσσεν ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζεν, ἔκπαγλον καὶ ἀεικέσ· ὄρινε δὲ κῆρ Ὀδυσῆοσ· "νῦν μὲν δὴ μάλα πάγχυ κακὸσ κακὸν ἡγηλάζει, ὡσ αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸσ ὡσ τὸν ὁμοῖν.

πῇ δὴ τόνδε μολοβρὸν ἄγεισ, ἀμέγαρτε συβῶτα, πτωχὸν ἀνιηρόν δαιτῶν ἀπολυμαντῆρα; ὃσ πολλῇσ φλιῇσι παραστὰσ θλίψεται ὤμουσ, αἰτίζων ἀκόλουσ, οὐκ ἀόρασ οὐδὲ λέβητασ· τόν κ’ εἴ μοι δοίησ σταθμῶν ῥυτῆρα γενέσθαι σηκοκόρον τ’ ἔμεναι θαλλόν τ’ ἐρίφοισι φορῆναι, καί κεν ὀρὸν πίνων μεγάλην ἐπιγουνίδα θεῖτο. ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν δὴ ἔργα κάκ’ ἔμμαθεν, οὐκ ἐθελήσει ἔργον ἐποίχεσθαι, ἀλλὰ πτώσσων κατὰ δῆμον βούλεται αἰτίζων βόσκειν ἣν γαστέρ’ ἄναλτον. ἀλλ’ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται· αἴ κ’ ἔλθῃ πρὸσ δώματ’ Ὀδυσσῆοσ θείοιο, πολλά οἱ ἀμφὶ κάρη σφέλα ἀνδρῶν ἐκ παλαμάων πλευραὶ ἀποτρίψουσι δόμον κάτα βαλλομένοιο. ὣσ φάτο, καὶ παριὼν λὰξ ἔνθορεν ἀφραδίῃσιν ἰσχίῳ·

οὐδέ μιν ἐκτὸσ ἀταρπιτοῦ ἐστυφέλιξεν, ἀλλ’ ἔμεν’ ἀσφαλέωσ· ὁ δὲ μερμήριξεν Ὀδυσσεὺσ ἠὲ μεταί̈ξασ ῥοπάλῳ ἐκ θυμὸν ἕλοιτο, ἦ πρὸσ γῆν ἐλάσειε κάρη ἀμφουδὶσ ἀείρασ. ἀλλ’ ἐπετόλμησε, φρεσὶ δ’ ἔσχετο· τὸν δὲ συβώτησ νείκεσ’ ἐσάντα ἰδών, μέγα δ’ εὔξατο χεῖρασ ἀνασχών· "νύμφαι κρηναῖαι, κοῦραι Διόσ, εἴ ποτ’ Ὀδυσσεὺσ ὔμμ’ ἐπὶ μηρί’ ἔκηε, καλύψασ πίονι δημῷ, ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων, τόδε μοι κρηήνατ’ ἐέλδωρ, ὡσ ἔλθοι μὲν κεῖνοσ ἀνήρ, ἀγάγοι δέ ἑ δαίμων·

τῷ κέ τοι ἀγλαί̈ασ γε διασκεδάσειεν ἁπάσασ, τὰσ νῦν ὑβρίζων φορέεισ, ἀλαλήμενοσ αἰεὶ ἄστυ κάτ’· αὐτὰρ μῆλα κακοὶ φθείρουσι νομῆεσ. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Μελάνθιοσ, αἰπόλοσ αἰγῶν·

"ὢ πόποι, οἰο͂ν ἐείπε κύων ὀλοφώϊα εἰδώσ, τόν ποτ’ ἐγὼν ἐπὶ νηὸσ ἐϋσσέλμοιο μελαίνησ ἄξω τῆλ’ Ἰθάκησ, ἵνα μοι βίοτον πολὺν ἄλφοι. αἲ γὰρ Τηλέμαχον βάλοι ἀργυρότοξοσ Ἀπόλλων σήμερον ἐν μεγάροισ, ἢ ὑπὸ μνηστῆρσι δαμείη, ὡσ Ὀδυσῆί̈ γε τηλοῦ ἀπώλετο νόστιμον ἦμαρ. ὣσ εἰπὼν τοὺσ μὲν λίπεν αὐτοῦ ἦκα κιόντασ, αὐτὰρ ὁ βῆ, μάλα δ’ ὦκα δόμουσ ἵκανεν ἄνακτοσ.

αὐτίκα δ’ εἴσω ἰέν, μετὰ δὲ μνηστῆρσι καθῖζεν, ἀντίον Εὐρυμάχου· τὸν γὰρ φιλέεσκε μάλιστα. τῷ πάρα μὲν κρειῶν μοῖραν θέσαν οἳ πονέοντο, σῖτον δ’ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα ἔδμεναι. ἀγχίμολον δ’ Ὀδυσεὺσ καὶ δῖοσ ὑφορβὸσ στήτην ἐρχομένω, περὶ δέ σφεασ ἤλυθ’ ἰωὴ φόρμιγγοσ γλαφυρῆσ· ἀνὰ γάρ σφισι βάλλετ’ ἀείδειν Φήμιοσ· αὐτὰρ ὁ χειρὸσ ἑλὼν προσέειπε συβώτην· "Εὔμαι’, ἦ μάλα δὴ τάδε δώματα κάλ’ Ὀδυσῆοσ, ῥεῖα δ’ ἀρίγνωτ’ ἐστὶ καὶ ἐν πολλοῖσιν ἰδέσθαι.

ἐξ ἑτέρων ἕτερ’ ἐστίν, ἐπήσκηται δέ οἱ αὐλὴ τοίχῳ καὶ θριγκοῖσι, θύραι δ’ εὐερκέεσ εἰσὶ δικλίδεσ· οὐκ ἄν τίσ μιν ἀνὴρ ὑπεροπλίσσαιτο. γιγνώσκω δ’ ὅτι πολλοὶ ἐν αὐτῷ δαῖτα τίθενται ἄνδρεσ, ἐπεὶ κνίση μὲν ἀνήνοθεν, ἐν δέ τε φόρμιγξ ἠπύει, ἣν ἄρα δαιτὶ θεοὶ ποίησαν ἑταίρην. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφησ, Εὔμαιε συβῶτα·

"ῥεῖ’ ἔγνωσ, ἐπεὶ οὐδὲ τά τ’ ἄλλα πέρ ἐσσ’ ἀνοήμων. ἀλλ’ ἄγε δὴ φραζώμεθ’ ὅπωσ ἔσται τάδε ἔργα. ἠὲ σὺ πρῶτοσ ἔσελθε δόμουσ εὖ ναιετάοντασ, δύσεο δὲ μνηστῆρασ, ἐγὼ δ’ ὑπολείψομαι αὐτοῦ· εἰ δ’ ἐθέλεισ, ἐπίμεινον, ἐγὼ δ’ εἶμι προπάροιθε· μηδὲ σὺ δηθύνειν, μή τίσ σ’ ἔκτοσθε νοήσασ ἢ βάλῃ ἢ ἐλάσῃ· τὰ δέ σε φράζεσθαι ἄνωγα. " τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα πολύτλασ δῖοσ Ὀδυσσεύσ· γιγνώσκω, φρονέω·

τά γε δὴ νοέοντι κελεύεισ. ἀλλ’ ἔρχευ προπάροιθεν, ἐγὼ δ’ ὑπολείψομαι αὐτοῦ. οὐ γάρ τι πληγέων ἀδαήμων οὐδὲ βολάων· τολμήεισ μοι θυμόσ, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέπονθα κύμασι καὶ πολέμῳ· μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω· γαστέρα δ’ οὔ πωσ ἔστιν ἀποκρύψαι μεμαυῖαν, οὐλομένην, ἣ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισι δίδωσι, τῆσ ἕνεκεν καὶ νῆεσ ἐύ̈ζυγοι ὁπλίζονται πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον, κακὰ δυσμενέεσσι φέρουσαι. ὣσ οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸσ ἀλλήλουσ ἀγόρευον·

ἂν δὲ κύων κεφαλήν τε καὶ οὐάτα κείμενοσ ἔσχεν, Ἄργοσ, Ὀδυσσῆοσ ταλασίφρονοσ, ὅν ῥά ποτ’ αὐτὸσ θρέψε μέν, οὐδ’ ἀπόνητο, πάροσ δ’ εἰσ Ἴλιον ἱρὴν ᾤχετο. τὸν δὲ πάροιθεν ἀγίνεσκον νέοι ἄνδρεσ αἶγασ ἐπ’ ἀγροτέρασ ἠδὲ πρόκασ ἠδὲ λαγωούσ· δὴ τότε κεῖτ’ ἀπόθεστοσ ἀποιχομένοιο ἄνακτοσ, ἐν πολλῇ κόπρῳ, ἥ οἱ προπάροιθε θυράων ἡμιόνων τε βοῶν τε ἅλισ κέχυτ’, ὄφρ’ ἂν ἄγοιεν δμῶεσ Ὀδυσσῆοσ τέμενοσ μέγα κοπρήσοντεσ· ἔνθα κύων κεῖτ’ Ἄργοσ, ἐνίπλειοσ κυνοραιστέων. δὴ τότε γ’, ὡσ ἐνόησεν Ὀδυσσέα ἐγγὺσ ἐόντα, οὐρῇ μέν ῥ’ ὅ γ’ ἔσηνε καὶ οὐάτα κάββαλεν ἄμφω, ἆσσον δ’ οὐκέτ’ ἔπειτα δυνήσατο οἱο͂ ἄνακτοσ ἐλθέμεν· αὐτὰρ ὁ νόσφιν ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ, ῥεῖα λαθὼν Εὔμαιον, ἄφαρ δ’ ἐρεείνετο μύθῳ· "Εὔμαι’, ἦ μάλα θαῦμα, κύων ὅδε κεῖτ’ ἐνὶ κόπρῳ.

καλὸσ μὲν δέμασ ἐστίν, ἀτὰρ τόδε γ’ οὐ σάφα οἶδα, εἰ δὴ καὶ ταχὺσ ἔσκε θέειν ἐπὶ εἴδεϊ τῷδε, ἦ αὔτωσ οἱοῖ́ τε τραπεζῆεσ κύνεσ ἀνδρῶν γίγνοντ’· ἀγλαί̈ησ δ’ ἕνεκεν κομέουσιν ἄνακτεσ. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφησ, Εὔμαιε συβῶτα·

"καὶ λίην ἀνδρόσ γε κύων ὅδε τῆλε θανόντοσ. εἰ τοιόσδ’ εἰή ἠμὲν δέμασ ἠδὲ καὶ ἔργα, οἱο͂́ν μιν Τροίηνδε κιὼν κατέλειπεν Ὀδυσσεύσ, αἶψά κε θηήσαιο ἰδὼν ταχυτῆτα καὶ ἀλκήν. οὐ μὲν γάρ τι φύγεσκε βαθείησ βένθεσιν ὕλησ κνώδαλον, ὅττι δίοιτο· καὶ ἴχνεσι γὰρ περιῄδη· νῦν δ’ ἔχεται κακότητι, ἄναξ δέ οἱ ἄλλοθι πάτρησ ὤλετο, τὸν δὲ γυναῖκεσ ἀκηδέεσ οὐ κομέουσι. δμῶεσ δ’, εὖτ’ ἂν μηκέτ’ ἐπικρατέωσιν ἄνακτεσ, οὐκέτ’ ἔπειτ’ ἐθέλουσιν ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι· ἥμισυ γάρ τ’ ἀρετῆσ ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺσ ἀνέροσ, εὖτ’ ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσιν. ὣσ εἰπὼν εἰσῆλθε δόμουσ εὖ ναιετάοντασ, βῆ δ’ ἰθὺσ μεγάροιο μετὰ μνηστῆρασ ἀγαυούσ.

Ἄργον δ’ αὖ κατὰ μοῖρ’ ἔλαβεν μέλανοσ θανάτοιο, αὐτίκ’ ἰδόντ’ Ὀδυσῆα ἐεικοστῷ ἐνιαυτῷ. τὸν δὲ πολὺ πρῶτοσ ἴδε Τηλέμαχοσ θεοειδὴσ ἐρχόμενον κατὰ δῶμα συβώτην, ὦκα δ’ ἔπειτα νεῦσ’ ἐπὶ οἷ καλέσασ·

ὁ δὲ παπτήνασ ἕλε δίφρον κείμενον, ἔνθα τε δαιτρὸσ ἐφίζεσκε κρέα πολλὰ δαιόμενοσ μνηστῆρσι δόμον κάτα δαινυμένοισι· τὸν κατέθηκε φέρων πρὸσ Τηλεμάχοιο τράπεζαν ἀντίον, ἔνθα δ’ ἄρ’ αὐτὸσ ἐφέζετο· τῷ δ’ ἄρα κῆρυξ μοῖραν ἑλὼν ἐτίθει κανέου τ’ ἐκ σῖτον ἀείρασ. ἀγχίμολον δὲ μετ’ αὐτὸν ἐδύσετο δώματ’ Ὀδυσσεύσ, πτωχῷ λευγαλέῳ ἐναλίγκιοσ ἠδὲ γέροντι, σκηπτόμενοσ·

τὰ δὲ λυγρὰ περὶ χροί̈ εἵματα ἕστο. ἷζε δ’ ἐπὶ μελίνου οὐδοῦ ἔντοσθε θυράων, κλινάμενοσ σταθμῷ κυπαρισσίνῳ, ὅν ποτε τέκτων ξέσσεν ἐπισταμένωσ καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν. Τηλέμαχοσ δ’ ἐπὶ οἷ καλέσασ προσέειπε συβώτην, ἄρτον τ’ οὖλον ἑλὼν περικαλλέοσ ἐκ κανέοιο καὶ κρέασ, ὥσ οἱ χεῖρεσ ἐχάνδανον ἀμφιβαλόντι· "δὸσ τῷ ξείνῳ ταῦτα φέρων αὐτόν τε κέλευε αἰτίζειν μάλα πάντασ ἐποιχόμενον μνηστῆρασ· αἰδὼσ δ’ οὐκ ἀγαθὴ κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι. ὣσ φάτο, βῆ δὲ συφορβόσ, ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσεν, ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενοσ ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευε·

"Τηλέμαχόσ τοι, ξεῖνε, διδοῖ τάδε, καί σε κελεύει αἰτίζειν μάλα πάντασ ἐποιχόμενον μνηστῆρασ·

αἰδῶ δ’ οὐκ ἀγαθήν φησ’ ἔμμεναι ἀνδρὶ προί̈κτῃ. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"Ζεῦ ἄνα, Τηλέμαχόν μοι ἐν ἀνδράσιν ὄλβιον εἶναι, καί οἱ πάντα γένοιθ’ ὅσσα φρεσὶν ᾗσι μενοινᾷ. ἦ ῥα καὶ ἀμφοτέρῃσιν ἐδέξατο καὶ κατέθηκεν αὖθι ποδῶν προπάροιθεν, ἀεικελίησ ἐπὶ πήρησ, ἤσθιε δ’ ἡο͂σ ἀοιδὸσ ἐνὶ μεγάροισιν ἀείδεν·

εὖθ’ ὁ δεδειπνήκειν, ὁ δ’ ἐπαύετο θεῖοσ ἀοιδόσ. μνηστῆρεσ δ’ ὁμάδησαν ἀνὰ μέγαρ’. αὐτὰρ Ἀθήνη, ἄγχι παρισταμένη Λαερτιάδην Ὀδυσῆα ὤτρυν’, ὡσ ἂν πύρνα κατὰ μνηστῆρασ ἀγείροι, γνοίη θ’ οἵ τινέσ εἰσιν ἐναίσιμοι οἵ τ’ ἀθέμιστοι· ἀλλ’ οὐδ’ ὥσ τιν’ ἔμελλ’ ἀπαλεξήσειν κακότητοσ. βῆ δ’ ἴμεν αἰτήσων ἐνδέξια φῶτα ἕκαστον, πάντοσε χεῖρ’ ὀρέγων, ὡσ εἰ πτωχὸσ πάλαι εἰή. οἱ δ’ ἐλεαίροντεσ δίδοσαν, καὶ ἐθάμβεον αὐτόν, ἀλλήλουσ τ’ εἴροντο τίσ εἰή καὶ πόθεν ἔλθοι. τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε Μελάνθιοσ, αἰπόλοσ αἰγῶν·

"κέκλυτέ μευ, μνηστῆρεσ ἀγακλειτῆσ βασιλείησ, τοῦδε περὶ ξείνου· ἦ γάρ μιν πρόσθεν ὄπωπα. ἦ τοι μέν οἱ δεῦρο συβώτησ ἡγεμόνευεν, αὐτὸν δ’ οὐ σάφα οἶδα, πόθεν γένοσ εὔχεται εἶναι. ὣσ ἔφατ’, Ἀντίνοοσ δ’ ἔπεσιν νείκεσσε συβώτην·

"ὦ ἀρίγνωτε συβῶτα, τίη δὲ σὺ τόνδε πόλινδε ἤγαγεσ; ἦ οὐχ ἅλισ ἧμιν ἀλήμονέσ εἰσι καὶ ἄλλοι, πτωχοὶ ἀνιηροί, δαιτῶν ἀπολυμαντῆρεσ; ἦ ὄνοσαι ὅτι τοι βίοτον κατέδουσιν ἄνακτοσ ἐνθάδ’ ἀγειρόμενοι, σὺ δὲ καὶ προτὶ τόνδ’ ἐκάλεσσασ; τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφησ, Εὔμαιε συβῶτα·

"Ἀντίνο’, οὐ μὲν καλὰ καὶ ἐσθλὸσ ἐὼν ἀγορεύεισ· τίσ γὰρ δὴ ξεῖνον καλεῖ ἄλλοθεν αὐτὸσ ἐπελθὼν ἄλλον γ’, εἰ μὴ τῶν οἳ δημιοεργοὶ ἐάσι, μάντιν ἢ ἰητῆρα κακῶν ἢ τέκτονα δούρων, ἢ καὶ θέσπιν ἀοιδόν, ὅ κεν τέρπῃσιν ἀείδων; οὗτοι γὰρ κλητοί γε βροτῶν ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν· πτωχὸν δ’ οὐκ ἄν τισ καλέοι τρύξοντα ἓ αὐτόν. ἀλλ’ αἰεὶ χαλεπὸσ περὶ πάντων εἶσ μνηστήρων δμωσὶν Ὀδυσσῆοσ, πέρι δ’ αὖτ’ ἐμοί· αὐτὰρ ἐγώ γε οὐκ ἀλέγω, ἡο͂́σ μοι ἐχέφρων Πηνελόπεια ζώει ἐνὶ μεγάροισ καὶ Τηλέμαχοσ θεοειδήσ. τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα·

"σίγα, μή μοι τοῦτον ἀμείβεο πολλὰ ἔπεσσιν· Ἀντίνοοσ δ’ εἰώθε κακῶσ ἐρεθιζέμεν αἰεὶ μύθοισιν χαλεποῖσιν, ἐποτρύνει δὲ καὶ ἄλλουσ. ἦ ῥα καὶ Ἀντίνοον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

"Ἀντίνο’, ἦ μευ καλὰ πατὴρ ὣσ κήδεαι υἱο͂σ, ὃσ τὸν ξεῖνον ἄνωγασ ἀπὸ μεγάροιο διέσθαι μύθῳ ἀναγκαίῳ· μὴ τοῦτο θεὸσ τελέσειε. δόσ οἱ ἑλών· οὔ τοι φθονέω· κέλομαι γὰρ ἐγώ γε· μήτ’ οὖν μητέρ’ ἐμὴν ἅζευ τό γε μήτε τιν’ ἄλλον δμώων, οἳ κατὰ δώματ’ Ὀδυσσῆοσ θείοιο. ἀλλ’ οὔ τοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι νόημα· αὐτὸσ γὰρ φαγέμεν πολὺ βούλεαι ἢ δόμεν ἄλλῳ. " τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοοσ ἀπαμειβόμενοσ προσέειπε· "Τηλέμαχ’ ὑψαγόρη, μένοσ ἄσχετε, ποῖον ἐείπεσ. εἴ οἱ τόσσον ἅπαντεσ ὀρέξειαν μνηστῆρεσ, καί κέν μιν τρεῖσ μῆνασ ἀπόπροθεν οἶκοσ ἐρύκοι. ὣσ ἄρ’ ἔφη, καὶ θρῆνυν ἑλὼν ὑπέφηνε τραπέζησ κείμενον, ᾧ ῥ’ ἔπεχεν λιπαροὺσ πόδασ εἰλαπινάζων·

οἱ δ’ ἄλλοι πάντεσ δίδοσαν, πλῆσαν δ’ ἄρα πήρην σίτου καὶ κρειῶν· τάχα δὴ καὶ ἔμελλεν Ὀδυσσεὺσ αὖτισ ἐπ’ οὐδὸν ἰὼν προικὸσ γεύσεσθαι Ἀχαιῶν· στῆ δὲ παρ’ Ἀντίνοον, καί μιν πρὸσ μῦθον ἐείπε· "δόσ, φίλοσ·

οὐ μέν μοι δοκέεισ ὁ κάκιστοσ Ἀχαιῶν ἔμμεναι, ἀλλ’ ὤριστοσ, ἐπεὶ βασιλῆϊ ἐοίκασ. τῷ σε χρὴ δόμεναι καὶ λώϊον ἠέ περ ἄλλοι σίτου· ἐγὼ δέ κέ σε κλείω κατ’ ἀπείρονα γαῖαν. καὶ γὰρ ἐγώ ποτε οἶκον ἐν ἀνθρώποισιν ἔναιον ὄλβιοσ ἀφνειὸν καὶ πολλάκι δόσκον ἀλήτῃ, τοίῳ ὁποῖοσ ἐοί καὶ ὅτευ κεχρημένοσ ἔλθοι· ἦσαν δὲ δμῶεσ μάλα μυρίοι ἄλλα τε πολλὰ οἷσίν τ’ εὖ ζώουσι καὶ ἀφνειοὶ καλέονται. ἀλλὰ Ζεὺσ ἀλάπαξε Κρονίων ‐ ἤθελε γάρ που ‐ ὅσ μ’ ἅμα ληϊστῆρσι πολυπλάγκτοισιν ἀνῆκεν Αἴγυπτόνδ’ ἰέναι, δολιχὴν ὁδόν, ὄφρ’ ἀπολοίμην.

στῆσα δ’ ἐν Αἰγύπτῳ ποταμῷ νέασ ἀμφιελίσσασ. ἔνθ’ ἦ τοι μὲν ἐγὼ κελόμην ἐρίηρασ ἑταίρουσ αὐτοῦ πὰρ νήεσσι μένειν καὶ νῆασ ἔρυσθαι, ὀπτῆρασ δὲ κατὰ σκοπιὰσ ὤτρυνα νέεσθαι. οἱ δ’ ὕβρει εἴξαντεσ, ἐπισπόμενοι μένεϊ σφῷ, αἶψα μάλ’ Αἰγυπτίων ἀνδρῶν περικαλλέασ ἀγροὺσ πόρθεον, ἐκ δὲ γυναῖκασ ἄγον καὶ νήπια τέκνα, αὐτούσ τ’ ἔκτεινον· τάχα δ’ ἐσ πόλιν ἵκετ’ ἀϋτή. οἱ δὲ βοῆσ ἀί̈οντεσ ἅμ’ ἠοῖ φαινομένηφιν ἦλθον· πλῆτο δὲ πᾶν πεδίον πεζῶν τε καὶ ἵππων χαλκοῦ τε στεροπῆσ· ἐν δὲ Ζεὺσ τερπικέραυνοσ φύζαν ἐμοῖσ ἑτάροισι κακὴν βάλεν, οὐδέ τισ ἔτλη στῆναι ἐναντίβιον· περὶ γὰρ κακὰ πάντοθεν ἔστη. ἔνθ’ ἡμέων πολλοὺσ μὲν ἀπέκτανον ὀξέϊ χαλκῷ, τοὺσ δ’ ἄναγον ζωούσ, σφίσιν ἐργάζεσθαι ἀνάγκῃ. αὐτὰρ ἔμ’ ἐσ Κύπρον ξείνῳ δόσαν ἀντιάσαντι, Δμήτορι Ιἀσίδῃ, ὃσ Κύπρου ἶφι ἄνασσεν· ἔνθεν δὴ νῦν δεῦρο τόδ’ ἵκω πήματα πάσχων. " τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοοσ ἀπαμείβετο φώνησέν τε· "τίσ δαίμων τόδε πῆμα προσήγαγε, δαιτὸσ ἀνίην; στῆθ’ οὕτωσ ἐσ μέσσον, ἐμῆσ ἀπάνευθε τραπέζησ, μὴ τάχα πικρὴν Αἴγυπτον καὶ Κύπρον ἵκηαι· ὥσ τισ θαρσαλέοσ καὶ ἀναιδήσ ἐσσι προί̈κτησ. ἑξείησ πάντεσσι παρίστασαι· οἱ δὲ διδοῦσι μαψιδίωσ, ἐπεὶ οὔ τισ ἐπίσχεσισ οὐδ’ ἐλεητὺσ ἀλλοτρίων χαρίσασθαι, ἐπεὶ πάρα πολλὰ ἑκάστῳ. τὸν δ’ ἀναχωρήσασ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"ὢ πόποι, οὐκ ἄρα σοί γ’ ἐπὶ εἴδεϊ καὶ φρένεσ ἦσαν· οὐ σύ γ’ ἂν ἐξ οἴκου σῷ ἐπιστάτῃ οὐδ’ ἅλα δοίησ, ὃσ νῦν ἀλλοτρίοισι παρήμενοσ οὔ τί μοι ἔτλησ σίτου ἀποπροελὼν δόμεναι· τὰ δὲ πολλὰ πάρεστιν. ὣσ ἔφατ’, Ἀντίνοοσ δ’ ἐχολώσατο κηρόθι μᾶλλον, καί μιν ὑπόδρα ἰδὼν ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

"νῦν δή σ’ οὐκέτι καλὰ διὲκ μεγάροιό γ’ ὀί̈ω ἂψ ἀναχωρήσειν, ὅτε δὴ καὶ ὀνείδεα βάζεισ. ὣσ ἄρ’ ἔφη, καὶ θρῆνυν ἑλὼν βάλε δεξιὸν ὦμον, πρυμνότατον κατὰ νῶτον·

ὁ δ’ ἐστάθη ἠύ̈τε πέτρη ἔμπεδον, οὐδ’ ἄρα μιν σφῆλεν βέλοσ Ἀντινόοιο, ἀλλ’ ἀκέων κίνησε κάρη, κακὰ βυσσοδομεύων. ἂψ δ’ ὅ γ’ ἐπ’ οὐδὸν ἰὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο, κὰδ δ’ ἄρα πήρην θῆκεν ἐϋπλείην, μετὰ δὲ μνηστῆρσιν ἐείπε· "κέκλυτέ μευ, μνηστῆρεσ ἀγακλειτῆσ βασιλείησ, ὄφρ’ εἴπω τά με θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.

οὐ μὰν οὔτ’ ἄχοσ ἐστὶ μετὰ φρεσὶν οὔτε τι πένθοσ, ὁππότ’ ἀνὴρ περὶ οἷσι μαχειόμενοσ κτεάτεσσι βλήεται, ἢ περὶ βουσὶν ἢ ἀργεννῇσ ὀί̈εσσιν· αὐτὰρ ἔμ’ Ἀντίνοοσ βάλε γαστέροσ εἵνεκα λυγρῆσ, οὐλομένησ, ἣ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισι δίδωσιν. ἀλλ’ εἴ που πτωχῶν γε θεοὶ καὶ Ἐρινύεσ εἰσίν, Ἀντίνοον πρὸ γάμοιο τέλοσ θανάτοιο κιχείη. τὸν δ’ αὖτ’ Ἀντίνοοσ προσέφη, Εὐπείθεοσ υἱόσ·

"ἔσθι’ ἕκηλοσ, ξεῖνε, καθήμενοσ, ἢ ἄπιθ’ ἄλλῃ, μή σε νέοι διὰ δώματ’ ἐρύσσωσ’, οἷ’ ἀγορεύεισ, ἢ ποδὸσ ἢ καὶ χειρόσ, ἀποδρύψωσι δὲ πάντα. ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ὑπερφιάλωσ νεμέσησαν·

ὧδε δέ τισ εἴπεσκε νέων ὑπερηνορεόντων· "Ἀντίνο’, οὐ μὲν κάλ’ ἔβαλεσ δύστηνον ἀλήτην, οὐλόμεν’, εἰ δή πού τισ ἐπουράνιοσ θεόσ ἐστιν.

καί τε θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότεσ ἀλλοδαποῖσι, παντοῖοι τελέθοντεσ, ἐπιστρωφῶσι πόληασ, ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντεσ. ὣσ ἄρ’ ἔφαν μνηστῆρεσ, ὁ δ’ οὐκ ἐμπάζετο μύθων.

Τηλέμαχοσ δ’ ἐν μὲν κραδίῃ μέγα πένθοσ ἀέξε βλημένου, οὐδ’ ἄρα δάκρυ χαμαὶ βάλεν ἐκ βλεφάροιϊν, ἀλλ’ ἀκέων κίνησε κάρη, κακὰ βυσσοδομεύων. τοῦ δ’ ὡσ οὖν ἤκουσε περίφρων Πηνελόπεια βλημένου ἐν μεγάρῳ, μετ’ ἄρα δμῳῇσιν ἐείπεν·

"αἴθ’ οὕτωσ αὐτόν σε βάλοι κλυτότοξοσ Ἀπόλλων. " τὴν δ’ αὖτ’ Εὐρυνόμη ταμίη πρὸσ μῦθον ἐείπεν· "εἰ γὰρ ἐπ’ ἀρῇσιν τέλοσ ἡμετέρῃσι γένοιτο· οὐκ ἄν τισ τούτων γε ἐύ̈θρονον Ηὦ ἵκοιτο. τὴν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·

"μαῖ’, ἐχθροὶ μὲν πάντεσ, ἐπεὶ κακὰ μηχανόωνται· Ἀντίνοοσ δὲ μάλιστα μελαίνῃ κηρὶ ἐοίκε. ξεῖνόσ τισ δύστηνοσ ἀλητεύει κατὰ δῶμα ἀνέρασ αἰτίζων· ἀχρημοσύνη γὰρ ἀνώγει· ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντεσ ἐνέπλησάν τ’ ἔδοσάν τε, οὗτοσ δὲ θρήνυι πρυμνὸν βάλε δεξιὸν ὦμον. ἡ μὲν ἄρ’ ὣσ ἀγόρευε μετὰ δμῳῇσι γυναιξίν, ἡμένη ἐν θαλάμῳ·

ὁ δ’ ἐδείπνεε δῖοσ Ὀδυσσεύσ· ἡ δ’ ἐπὶ οἷ καλέσασα προσηύδα δῖον ὑφορβόν· "ἔρχεο, δῖ’ Εὔμαιε, κιὼν τὸν ξεῖνον ἄνωχθι ἐλθέμεν, ὄφρα τί μιν προσπτύξομαι ἠδ’ ἐρέωμαι εἴ που Ὀδυσσῆοσ ταλασίφρονοσ ἠὲ πέπυσται ἢ ἴδεν ὀφθαλμοῖσι·

πολυπλάγκτῳ γὰρ ἐοίκε. τὴν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφησ, Εὔμαιε συβῶτα "εἰ γάρ τοι, βασίλεια, σιωπήσειαν Ἀχαιοί·

οἷ’ ὅ γε μυθεῖται, θέλγοιτό κέ τοι φίλον ἦτορ. τρεῖσ γὰρ δή μιν νύκτασ ἔχον, τρία δ’ ἤματ’ ἔρυξα ἐν κλισίῃ· πρῶτον γὰρ ἔμ’ ἵκετο νηὸσ ἀποδράσ· ἀλλ’ οὔ πω κακότητα διήνυσεν ἣν ἀγορεύων. ὡσ δ’ ὅτ’ ἀοιδὸν ἀνὴρ ποτιδέρκεται, ὅσ τε θεῶν ἒξ ἀείδει δεδαὼσ ἔπε’ ἱμερόεντα βροτοῖσι, τοῦ δ’ ἄμοτον μεμάασιν ἀκουέμεν, ὁππότ’ ἀείδῃ· ὣσ ἐμὲ κεῖνοσ ἔθελγε παρήμενοσ ἐν μεγάροισι. φησὶ δ’ Ὀδυσσῆοσ ξεῖνοσ πατρώϊοσ εἶναι, Κρήτῃ ναιετάων, ὅθι Μίνωοσ γένοσ ἐστίν. ἔνθεν δὴ νῦν δεῦρο τόδ’ ἵκετο πήματα πάσχων, προπροκυλινδόμενοσ· στεῦται δ’ Ὀδυσῆοσ ἀκοῦσαι, ἀγχοῦ, Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ, ζωοῦ· πολλὰ δ’ ἄγει κειμήλια ὅνδε δόμονδε. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια·

"ἔρχεο, δεῦρο κάλεσσον, ἵν’ ἀντίον αὐτὸσ ἐνίσπῃ. οὗτοι δ’ ἠὲ θύρῃσι καθήμενοι ἑψιαάσθων. ἢ αὐτοῦ κατὰ δώματ’, ἐπεί σφισι θυμὸσ ἐύ̈φρων. αὐτῶν μὲν γὰρ κτήματ’ ἀκήρατα κεῖτ’ ἐνὶ οἴκῳ, σῖτοσ καὶ μέθυ ἡδύ· τὰ μὲν οἰκῆεσ ἔδουσιν, οἱ δ’ εἰσ ἡμέτερον πωλεύμενοι ἤματα πάντα, βοῦσ ἱερεύοντεσ καὶ ὀί̈σ καὶ πίονασ αἶγασ, εἰλαπινάζουσιν πίνουσί τε αἴθοπα οἶνον, μαψιδίωσ· τὰ δὲ πολλὰ κατάνεται. οὐ γὰρ ἔπ’ ἀνήρ, οἱο͂σ Ὀδυσσεὺσ ἔσκεν, ἀρὴν ἀπὸ οἴκου ἀμῦναι. εἰ δ’ Ὀδυσεὺσ ἔλθοι καὶ ἵκοιτ’ ἐσ πατρίδα γαῖαν, αἶψά κε σὺν ᾧ παιδὶ βίασ ἀποτίσεται ἀνδρῶν. ὣσ φάτο, Τηλέμαχοσ δὲ μέγ’ ἔπταρεν, ἀμφὶ δὲ δῶμα σμερδαλέον κονάβησε·

γέλασσε δὲ Πηνελόπεια, αἶψα δ’ ἄρ’ Εὔμαιον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "ἔρχεό μοι, τὸν ξεῖνον ἐναντίον ὧδε κάλεσσον.

οὐχ ὁράᾳσ ὅ μοι υἱὸσ ἐπέπταρε πᾶσιν ἔπεσσι; τῷ κε καὶ οὐκ ἀτελὴσ θάνατοσ μνηστῆρσι γένοιτο πᾶσι μάλ’, οὐδέ κέ τισ θάνατον καὶ κῆρασ ἀλύξει. ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν· αἴ κ’ αὐτὸν γνώω νημερτέα πάντ’ ἐνέποντα, ἕσσω μιν χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, εἵματα καλά. ὣσ φάτο, βῆ δὲ συφορβόσ, ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσεν·

ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "ξεῖνε πάτερ, καλέει σε περίφρων Πηνελόπεια, μήτηρ Τηλεμάχοιο·

μεταλλῆσαί τί ἑ θυμὸσ ἀμφὶ πόσει κέλεται, καὶ κήδεά περ πεπαθυίῃ. εἰ δέ κέ σε γνώῃ νημερτέα πάντ’ ἐνέποντα, ἕσσει σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, τῶν σὺ μάλιστα χρηί̈ζεισ· σῖτον δὲ καὶ αἰτίζων κατὰ δῆμον γαστέρα βοσκήσεισ· δώσει δέ τοι ὅσ κ’ ἐθέλῃσι. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε πολύτλασ δῖοσ Ὀδυσσεύσ·

"Εὔμαι’, αἶψά κ’ ἐγὼ νημερτέα πάντ’ ἐνέποιμι κούρῃ Ἰκαρίοιο, περίφρονι Πηνελοπείῃ· οἶδα γὰρ εὖ περὶ κείνου, ὁμὴν δ’ ἀνεδέγμεθ’ ὀϊζύν. ἀλλὰ μνηστήρων χαλεπῶν ὑποδείδι’ ὅμιλον, τῶν ὕβρισ τε βίη τε σιδήρεον οὐρανὸν ἵκει. καὶ γὰρ νῦν, ὅτε μ’ οὗτοσ ἀνὴρ κατὰ δῶμα κιόντα οὔ τι κακὸν ῥέξαντα βαλὼν ὀδύνῃσιν ἔδωκεν, οὔτε τι Τηλέμαχοσ τό γ’ ἐπήρκεσεν οὔτε τισ ἄλλοσ. τῷ νῦν Πηνελόπειαν ἐνὶ μεγάροισιν ἄνωχθι μεῖναι, ἐπειγομένην περ, ἐσ ἠέλιον καταδύντα· καὶ τότε μ’ εἰρέσθω πόσιοσ πέρι νόστιμον ἦμαρ, ἀσσοτέρω καθίσασα παραὶ πυρί· εἵματα γάρ τοι λύγρ’ ἔχω· οἶσθα καὶ αὐτόσ, ἐπεί σε πρῶθ’ ἱκέτευσα. ὣσ φάτο, βῆ δὲ συφορβόσ, ἐπεὶ τὸν μῦθον ἄκουσε.

τὸν δ’ ὑπὲρ οὐδοῦ βάντα προσηύδα Πηνελόπεια· "οὐ σύ γ’ ἄγεισ, Εὔμαιε·

τί τοῦτ’ ἐνόησεν ἀλήτησ; ἦ τινά που δείσασ ἐξαίσιον ἠε͂ καὶ ἄλλωσ αἰδεῖται κατὰ δῶμα; κακὸσ δ’ αἰδοῖοσ ἀλήτησ. τὴν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφησ, Εὔμαιε συβῶτα·

"μυθεῖται κατὰ μοῖραν, ἅ πέρ κ’ οἰοίτο καὶ ἄλλοσ, ὕβριν ἀλυσκάζων ἀνδρῶν ὑπερηνορεόντων. ἀλλά σε μεῖναι ἄνωγεν ἐσ ἠέλιον καταδύντα. καὶ δὲ σοὶ ὧδ’ αὐτῇ πολὺ κάλλιον, ὦ βασίλεια, οἰήν πρὸσ ξεῖνον φάσθαι ἔποσ ἠδ’ ἐπακοῦσαι. " τὸν δ’ αὖτε προσέειπε περίφρων Πηνελόπεια· "οὐκ ἄφρων ὁ ξεῖνοσ· ὀί̈εται, ὥσ περ ἂν εἰή· οὐ γάρ πού τινεσ ὧδε καταθνητῶν ἀνθρώπων ἀνέρεσ ὑβρίζοντεσ ἀτάσθαλα μηχανόωνται. ἡ μὲν ἄρ’ ὣσ ἀγόρευεν, ὁ δ’ ᾤχετο δῖοσ ὑφορβὸσ μνηστήρων ἐσ ὅμιλον, ἐπεὶ διεπέφραδε πάντα.

αἶψα δὲ Τηλέμαχον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα, ἄγχι σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθ’ οἱ ἄλλοι· "ὦ φίλ’, ἐγὼ μὲν ἄπειμι, σύασ καὶ κεῖνα φυλάξων, σὸν καὶ ἐμὸν βίοτον·

σοὶ δ’ ἐνθάδε πάντα μελόντων. αὐτὸν μέν σε πρῶτα σάω, καὶ φράζεο θυμῷ μή τι πάθῃσ· πολλοὶ δὲ κακὰ φρονέουσιν Ἀχαιῶν, τοὺσ Ζεὺσ ἐξολέσειε πρὶν ἡμῖν πῆμα γενέσθαι. τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα·

"ἔσσεται οὕτωσ, ἄττα· σὺ δ’ ἔρχεο δειελιήσασ· ἠῶθεν δ’ ἰέναι καὶ ἄγειν ἱερήϊα καλά· αὐτὰρ ἐμοὶ τάδε πάντα καὶ ἀθανάτοισι μελήσει. ὣσ φάθ’, ὁ δ’ αὖτισ ἄρ’ ἕζετ’ ἐϋξέστου ἐπὶ δίφρου, πλησάμενοσ δ’ ἄρα θυμὸν ἐδητύοσ ἠδὲ ποτῆτοσ βῆ ῥ’ ἴμεναι μεθ’ ὑάσ, λίπε δ’ ἑρ́κεά τε μέγαρόν τε, πλεῖον δαιτυμόνων·

οἱ δ’ ὀρχηστυῖ καὶ ἀοιδῇ τέρποντ’· ἤδη γὰρ καὶ ἐπήλυθε δείελον ἦμαρ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Homer, Odyssey, Book 17

(호메로스, 오디세이아, Book 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION