Homer, Odyssey, Book 15 59:

(호메로스, 오디세이아, Book 15 59:)

"ἡ μὲν ἄρ’ ὣσ εἰποῦσ’ ἀπέβη πρὸσ δώματα καλά, οἱ δ’ ἐνιαυτὸν ἅπαντα παρ’ ἡμῖν αὖθι μένοντεσ ἐν νηὶ̈ γλαφυρῇ βίοτον πολὺν ἐμπολόωντο. ἀλλ’ ὅτε δὴ κοίλη νηῦσ ἤχθετο τοῖσι νέεσθαι, καὶ τότ’ ἄρ’ ἄγγελον ἧκαν, ὃσ ἀγγείλειε γυναικί. ἤλυθ’ ἀνὴρ πολύϊδρισ ἐμοῦ πρὸσ δώματα πατρὸσ χρύσεον ὁρ́μον ἔχων, μετὰ δ’ ἠλέκτροισιν ἐέρτο. τὸν μὲν ἄρ’ ἐν μεγάρῳ δμῳαὶ καὶ πότνια μήτηρ χερσίν τ’ ἀμφαφόωντο καὶ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶντο, ὦνον ὑπισχόμεναι· ὁ δὲ τῇ κατένευσε σιωπῇ. ἦ τοι ὁ καννεύσασ κοίλην ἐπὶ νῆα βεβήκει, ἡ δ’ ἐμὲ χειρὸσ ἑλοῦσα δόμων ἐξῆγε θύραζε. εὑρ͂ε δ’ ἐνὶ προδόμῳ ἠμὲν δέπα ἠδὲ τραπέζασ ἀνδρῶν δαιτυμόνων, οἵ μευ πατέρ’ ἀμφεπένοντο. οἱ μὲν ἄρ’ ἐσ θῶκον πρόμολον, δήμοιό τε φῆμιν, ἡ δ’ αἶψα τρί’ ἄλεισα κατακρύψασ’ ὑπὸ κόλπῳ ἔκφερεν· αὐτὰρ ἐγὼν ἑπόμην ἀεσιφροσύνῃσι. δύσετό τ’ ἠέλιοσ, σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί· ἡμεῖσ δ’ ἐσ λιμένα κλυτὸν ἤλθομεν ὦκα κιόντεσ, ἔνθ’ ἄρα Φοινίκων ἀνδρῶν ἦν ὠκύαλοσ νηῦσ. οἱ μὲν ἔπειτ’ ἀναβάντεσ ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα, νὼ ἀναβησάμενοι· ἐπὶ δὲ Ζεὺσ οὖρον ἰάλλεν. ἑξῆμαρ μὲν ὁμῶσ πλέομεν νύκτασ τε καὶ ἦμαρ· ἀλλ’ ὅτε δὴ ἕβδομον ἦμαρ ἐπὶ Ζεὺσ θῆκε Κρονίων, τὴν μὲν ἔπειτα γυναῖκα βάλ’ Ἄρτεμισ ἰοχέαιρα, ἄντλῳ δ’ ἐνδούπησε πεσοῦσ’ ὡσ εἰναλίη κήξ. καὶ τὴν μὲν φώκῃσι καὶ ἰχθύσι κύρμα γενέσθαι ἔκβαλον· αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην ἀκαχήμενοσ ἦτορ· τοὺσ δ’ Ἰθάκῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμόσ τε καὶ ὕδωρ, ἔνθα με Λαέρτησ πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν. οὕτω τήνδε τε γαῖαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσι. " τὸν δ’ αὖ διογενὴσ Ὀδυσεὺσ ἠμείβετο μύθῳ· "Εὔμαι’, ἦ μάλα δή μοι ἐνὶ φρεσὶ θυμὸν ὄρινασ ταῦτα ἕκαστα λέγων, ὅσα δὴ πάθεσ ἄλγεα θυμῷ. ἀλλ’ ἦ τοι σοὶ μὲν παρὰ καὶ κακῷ ἐσθλὸν ἔθηκε Ζεύσ, ἐπεὶ ἀνδρὸσ δώματ’ ἀφίκεο πολλὰ μογήσασ ἠπίου, ὃσ δή τοι παρέχει βρῶσίν τε πόσιν τε ἐνδυκέωσ, ζώεισ δ’ ἀγαθὸν βίον· αὐτὰρ ἐγώ γε πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστε’ ἀλώμενοσ ἐνθάδ’ ἱκάνω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION