Homer, Odyssey, Book 15 46:

(호메로스, 오디세이아, Book 15 46:)

τὸν δ’ αὖτε προσέειπε συβώτησ, ὄρχαμοσ ἀνδρὼν· "τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλ’ ἀτρεκέωσ ἀγορεύσω. Λαέρτησ μὲν ἔτι ζώει, Διὶ δ’ εὔχεται αἰεὶ θυμὸν ἀπὸ μελέων φθίσθαι οἷσ ἐν μεγάροισιν· ἐκπάγλωσ γὰρ παιδὸσ ὀδύρεται οἰχομένοιο κουριδίησ τ’ ἀλόχοιο δαί̈φρονοσ, ἥ ἑ μάλιστα ἤκαχ’ ἀποφθιμένη καὶ ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκεν. ἡ δ’ ἄχεϊ οὗ παιδὸσ ἀπέφθιτο κυδαλίμοιο, λευγαλέῳ θανάτῳ, ὡσ μὴ θάνοι ὅσ τισ ἐμοί γε ἐνθάδε ναιετάων φίλοσ εἰή καὶ φίλα ἔρδοι. ὄφρα μὲν οὖν δὴ κείνη ἐήν, ἀχέουσά περ ἔμπησ, τόφρα τί μοι φίλον ἔσκε μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι, οὕνεκά μ’ αὐτὴ θρέψεν ἅμα Κτιμένῃ τανυπέπλῳ, θυγατέρ’ ἰφθίμῃ, τὴν ὁπλοτάτην τέκε παίδων· τῇ ὁμοῦ ἐτρεφόμην, ὀλίγον δέ τί μ’ ἧσσον ἐτίμα. αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἥβην πολυήρατον ἱκόμεθ’ ἄμφω, τὴν μὲν ἔπειτα Σάμηνδ’ ἔδοσαν καὶ μυρί’ ἕλοντο, αὐτὰρ ἐμὲ χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματ’ ἐκείνη καλὰ μάλ’ ἀμφιέσασα, ποσὶν δ’ ὑποδήματα δοῦσα ἀγρόνδε προί̈αλλε· φίλει δέ με κηρόθι μᾶλλον. νῦν δ’ ἤδη τούτων ἐπιδεύομαι· ἀλλά μοι αὐτῷ ἔργον ἀέξουσιν μάκαρεσ θεοὶ ᾧ ἐπιμίμνω· τῶν ἔφαγόν τ’ ἔπιόν τε καὶ αἰδοίοισιν ἔδωκα. ἐκ δ’ ἄρα δεσποίνησ οὐ μείλιχον ἔστιν ἀκοῦσαι οὔτ’ ἔποσ οὔτε τι ἔργον, ἐπεὶ κακὸν ἔμπεσεν οἴκῳ, ἄνδρεσ ὑπερφίαλοι· μέγα δὲ δμῶεσ χατέουσιν ἀντία δεσποίνησ φάσθαι καὶ ἕκαστα πυθέσθαι καὶ φαγέμεν πιέμεν τε, ἔπειτα δὲ καί τι φέρεσθαι ἀγρόνδ’, οἱᾶ́ τε θυμὸν ἀεὶ δμώεσσιν ἰαίνει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION