Homer, Odyssey, Book 15 42:

(호메로스, 오디세이아, Book 15 42:)

"κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε, καὶ ἄλλοι πάντεσ ἑταῖροι· ἠῶθεν προτὶ ἄστυ λιλαίομαι ἀπονέεσθαι πτωχεύσων, ἵνα μή σε κατατρύχω καὶ ἑταίρουσ. ἀλλά μοι εὖ θ’ ὑπόθευ καὶ ἅμ’ ἡγεμόν’ ἐσθλὸν ὄπασσον ὅσ κέ με κεῖσ’ ἀγάγῃ· κατὰ δὲ πτόλιν αὐτὸσ ἀνάγκῃ πλάγξομαι, αἴ κέν τισ κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ. καί κ’ ἐλθὼν πρὸσ δώματ’ Ὀδυσσῆοσ θείοιο ἀγγελίην εἴποιμι περίφρονι Πηνελοπείῃ, καί κε μνηστήρεσσιν ὑπερφιάλοισι μιγείην, εἴ μοι δεῖπνον δοῖεν ὀνείατα μυρί’ ἔχοντεσ. αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν ἅσσ’ ἐθέλοιεν. ἐκ γάρ τοι ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον· Ἑρμείαο ἕκητι διακτόρου, ὅσ ῥά τε πάντων ἀνθρώπων ἔργοισι χάριν καὶ κῦδοσ ὀπάζει, δρηστοσύνῃ οὐκ ἄν μοι ἐρίσσειε βροτὸσ ἄλλοσ, πῦρ τ’ εὖ νηῆσαι διά τε ξύλα δανὰ κεάσσαι, δαιτρεῦσαί τε καὶ ὀπτῆσαι καὶ οἰνοχοῆσαι, οἱᾶ́ τε τοῖσ ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION