Homer, Odyssey, Book 14 24:

(호메로스, 오디세이아, Book 14 24:)

"ἔνθα μὲν ἑπτάετεσ μένον αὐτόθι, πολλὰ δ’ ἄγειρα χρήματ’ ἀν’ Αἰγυπτίουσ ἄνδρασ· δίδοσαν γὰρ ἅπαντεσ. ἀλλ’ ὅτε δὴ ὄγδοόν μοι ἐπιπλόμενον ἔτοσ ἦλθεν, δὴ τότε Φοῖνιξ ἦλθεν ἀνὴρ ἀπατήλια εἰδώσ, τρώκτησ, ὃσ δὴ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισιν ἐώργει· ὅσ μ’ ἄγε παρπεπιθὼν ᾗσι φρεσίν, ὄφρ’ ἱκόμεσθα Φοινίκην, ὅθι τοῦ γε δόμοι καὶ κτήματ’ ἔκειτο. ἔνθα παρ’ αὐτῷ μεῖνα τελεσφόρον εἰσ ἐνιαυτόν. ἀλλ’ ὅτε δὴ μῆνέσ τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο ἄψ περιτελλομένου ἔτεοσ καὶ ἐπήλυθον ὡρ͂αι, ἐσ Λιβύην μ’ ἐπὶ νηὸσ ἐέσσατο ποντοπόροιο ψεύδεα βουλεύσασ, ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι, κεῖθι δέ μ’ ὡσ περάσειε καὶ ἄσπετον ὦνον ἕλοιτο. τῷ ἑπόμην ἐπὶ νηόσ, ὀϊόμενόσ περ, ἀνάγκῃ. ἡ δ’ ἔθεεν Βορέῃ ἀνέμῳ ἀκραέϊ καλῷ, μέσσον ὑπὲρ Κρήτησ· Ζεὺσ δέ σφισι μήδετ’ ὄλεθρον. ἀλλ’ ὅτε δὴ Κρήτην μὲν ἐλείπομεν, οὐδέ τισ ἄλλη φαίνετο γαιάων, ἀλλ’ οὐρανὸσ ἠδὲ θάλασσα, δὴ τότε κυανέην νεφέλην ἔστησε Κρονίων νηὸσ ὕπερ γλαφυρῆσ, ἤχλυσε δὲ πόντοσ ὑπ’ αὐτῆσ. Ζεὺσ δ’ ἄμυδισ βρόντησε καὶ ἔμβαλε νηὶ̈ κεραυνόν· ἡ δ’ ἐλελίχθη πᾶσα Διὸσ πληγεῖσα κεραυνῷ, ἐν δὲ θεείου πλῆτο· πέσον δ’ ἐκ νηὸσ ἅπαντεσ. οἱ δὲ κορώνῃσιν ἴκελοι περὶ νῆα μέλαιναν κύμασιν ἐμφορέοντο· θεὸσ δ’ ἀποαίνυτο νόστον. αὐτὰρ ἐμοὶ Ζεὺσ αὐτόσ, ἔχοντί περ ἄλγεα θυμῷ, ἱστὸν ἀμαιμάκετον νηὸσ κυανοπρῴροιο ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν, ὅπωσ ἔτι πῆμα φύγοιμι. τῷ ῥα περιπλεχθεὶσ φερόμην ὀλοοῖσ ἀνέμοισιν. ἐννῆμαρ φερόμην, δεκάτῃ δέ με νυκτὶ μελαίνῃ γαίῃ Θεσπρωτῶν πέλασεν μέγα κῦμα κυλίνδον. ἔνθα με Θεσπρωτῶν βασιλεὺσ ἐκομίσσατο Φείδων ἡρ́ωσ ἀπριάτην· τοῦ γὰρ φίλοσ υἱὸσ ἐπελθὼν αἴθρῳ καὶ καμάτῳ δεδμημένον ἦγεν ἐσ οἶκον, χειρὸσ ἀναστήσασ, ὄφρ’ ἵκετο δώματα πατρόσ· ἀμφὶ δέ με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION