Homer, Odyssey, Book 14 20:

(호메로스, 오디세이아, Book 14 20:)

"ἐκ μὲν Κρητάων γένοσ εὔχομαι εὐρειάων, ἀνέροσ ἀφνειοῖο πάϊσ· πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι υἱέεσ ἐν μεγάρῳ ἠμὲν τράφεν ἠδ’ ἐγένοντο γνήσιοι ἐξ ἀλόχου· ἐμὲ δ’ ὠνητὴ τέκε μήτηρ παλλακίσ, ἀλλά με ἶσον ἰθαιγενέεσσιν ἐτίμα Κάστωρ Ὑλακίδησ, τοῦ ἐγὼ γένοσ εὔχομαι εἶναι ὃσ τότ’ ἐνὶ Κρήτεσσι θεὸσ ὣσ τίετο δήμῳ ὄλβῳ τε πλούτῳ τε καὶ υἱάσι κυδαλίμοισιν. ἀλλ’ ἦ τοι τὸν κῆρεσ ἔβαν θανάτοιο φέρουσαι εἰσ Αἴ̈δαο δόμουσ· τοὶ δὲ ζωὴν ἐδύσαντο παῖδεσ ὑπέρθυμοι καὶ ἐπὶ κλήρουσ ἐβάλοντο, αὐτὰρ ἐμοὶ μάλα παῦρα δόσαν καὶ οἰκί’ ἔνειμαν. ἠγαγόμην δὲ γυναῖκα πολυκλήρων ἀνθρώπων εἵνεκ’ ἐμῆσ ἀρετῆσ, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοσ ἠᾶ οὐδὲ φυγοπτόλεμοσ· νῦν δ’ ἤδη πάντα λέλοιπεν ἀλλ’ ἔμπησ καλάμην γέ σ’ ὀί̈ομαι εἰσορόωντα γιγνώσκειν· ἦ γάρ με δύη ἔχει ἤλιθα πολλή. ἦ μὲν δὴ θάρσοσ μοι Ἄρησ τ’ ἔδοσαν καὶ Ἀθήνη καὶ ῥηξηνορίην· ὁπότε κρίνοιμι λόχονδε ἄνδρασ ἀριστῆασ, κακὰ δυσμενέεσσι φυτεύων, οὔ ποτέ μοι θάνατον προτιόσσετο θυμὸσ ἀγήνωρ, ἀλλὰ πολὺ πρώτιστοσ ἐπάλμενοσ ἔγχει ἕλεσκον ἀνδρῶν δυσμενέων ὅ τέ μοι εἴξειε πόδεσσιν. τοῖοσ ἐά ἐν πολέμῳ· ἔργον δέ μοι οὐ φίλον ἔσκεν οὐδ’ οἰκωφελίη, ἥ τε τρέφει ἀγλαὰ τέκνα, ἀλλά μοι αἰεὶ νῆεσ ἐπήρετμοι φίλαι ἦσαν καὶ πόλεμοι καὶ ἄκοντεσ ἐύ̈ξεστοι καὶ ὀϊστοί, λυγρά, τά τ’ ἄλλοισίν γε καταριγηλὰ πέλονται. αὐτὰρ ἐμοὶ τὰ φίλ’ ἔσκε τά που θεὸσ ἐν φρεσὶ θῆκεν· ἄλλοσ γάρ τ’ ἄλλοισιν ἀνὴρ ἐπιτέρπεται ἔργοισ. πρὶν μὲν γὰρ Τροίησ ἐπιβήμεναι υἱᾶσ Ἀχαιῶν εἰνάκισ ἀνδράσιν ἦρξα καὶ ὠκυπόροισι νέεσσιν ἄνδρασ ἐσ ἀλλοδαπούσ, καί μοι μάλα τύγχανε πολλά. τῶν ἐξαιρεύμην μενοεικέα, πολλὰ δ’ ὀπίσσω λάγχανον· αἶψα δὲ οἶκοσ ὀφέλλετο, καί ῥα ἔπειτα δεινόσ τ’ αἰδοῖόσ τε μετὰ Κρήτεσσι τετύγμην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION