Homer, Odyssey, Book 14 16:

τὸν δ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς:? "ὦ φίλ, ἐπειδὴ πάμπαν ἀναίνεαι, οὐδ ἔτι φῇσθα κεῖνον ἐλεύσεσθαι, θυμὸς δέ τοι αἰὲν ἄπιστος: ἀλλ ἐγὼ οὐκ αὔτως μυθήσομαι, ἀλλὰ σὺν ὁρ´κῳ, ὡς νεῖται Ὀδυσεύς: εὐαγγέλιον δέ μοι ἔστω αὐτίκ, ἐπεί κεν κεῖνος ἰὼν τὰ ἃ δώμαθ ἵκηται: ἕσσαι με χλαῖνάν τε χιτῶνά τε, εἵματα καλά: πρὶν δέ κε, καὶ μάλα περ κεχρημένος, οὔ τι δεχοίμην. ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Αἴ¨δαο πύλῃσι γίγνεται, ὃς πενίῃ εἴκων ἀπατήλια βάζει. ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν, ξενίη τε τράπεζα, ἱστίη τ Ὀδυσῆος ἀμύμονος, ἣν ἀφικάνω: ἦ μέν τοι τάδε πάντα τελείεται ὡς ἀγορεύω. τοῦδ αὐτοῦ λυκάβαντος ἐλεύσεται ἐνθάδ Ὀδυσσεύς. τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ ἱσταμένοιο, οἴκαδε νοστήσει, καὶ τίσεται ὅς τις ἐκείνου ἐνθάδ ἀτιμάζει ἄλοχον καὶ φαίδιμον υἱόν.?