Homer, Odyssey, Book 13 11:

(호메로스, 오디세이아, Book 13 11:)

αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν, αἶψα τά γ’ ἐν νηὶ̈ γλαφυρῇ πομπῆεσ ἀγαυοὶ δεξάμενοι κατέθεντο, πόσιν καὶ βρῶσιν ἅπασαν· ὃσ πρὶν μὲν μάλα πολλὰ πάθ’ ἄλγεα ὃν κατὰ θυμὸν ἀνδρῶν τε πτολέμουσ ἀλεγεινά τε κύματα πείρων, δὴ τότε γ’ ἀτρέμασ εὗδε, λελασμένοσ ὅσσ’ ἐπεπόνθει. κὰδ δ’ ἄρ’ Ὀδυσσῆϊ στόρεσαν ῥῆγόσ τε λίνον τε νηὸσ ἐπ’ ἰκριόφιν γλαφυρῆσ, ἵνα νήγρετον εὕδοι, πρυμνῆσ· ἂν δὲ καὶ αὐτὸσ ἐβήσετο καὶ κατέλεκτο σιγῇ· τοὶ δὲ καθῖζον ἐπὶ κληῖ̈σιν ἕκαστοι κόσμῳ, πεῖσμα δ’ ἔλυσαν ἀπὸ τρητοῖο λίθοισ. εὖθ’ οἱ ἀνακλινθέντεσ ἀνερρίπτουν ἅλα πηδῷ, καὶ τῷ νήδυμοσ ὕπνοσ ἐπὶ βλεφάροισιν ἔπιπτε, νήγρετοσ, ἥδιστοσ, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώσ. ἡ δ’, ὥσ τ’ ἐν πεδίῳ τετράοροι ἄρσενεσ ἵπποι, πάντεσ ἅμ’ ὁρμηθέντεσ ὑπὸ πληγῇσιν ἱμάσθλησ, ὑψόσ’ ἀειρόμενοι ῥίμφα πρήσσουσι κέλευθον, ὣσ ἄρα τῆσ πρύμνη μὲν ἀείρετο, κῦμα δ’ ὄπισθε πορφύρεον μέγα θῦε πολυφλοίσβοιο θαλάσσησ. ἡ δὲ μάλ’ ἀσφαλέωσ θέεν ἔμπεδον· οὐδέ κεν ἴρηξ κίρκοσ ὁμαρτήσειεν, ἐλαφρότατοσ πετεηνῶν. ὣσ ἡ ῥίμφα θέουσα θαλάσσησ κύματ’ ἔταμνεν, ἄνδρα φέρουσα θεοῖσ ἐναλίγκια μήδε’ ἔχοντα·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION