Homer, Odyssey, Book 13 5:

"Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, πέμπετέ με σπείσαντες ἀπήμονα, χαίρετε δ αὐτοί:? ἤδη γὰρ τετέλεσται ἅ μοι φίλος ἤθελε θυμός, πομπὴ καὶ φίλα δῶρα, τά μοι θεοὶ Οὐρανίωνες ὄλβια ποιήσειαν: ἀμύμονα δ οἴκοι ἄκοιτιν νοστήσας εὑρ´οιμι σὺν ἀρτεμέεσσι φίλοισιν. ὑμεῖς δ αὖθι μένοντες ἐϋφραίνοιτε γυναῖκας κουριδίας καὶ τέκνα: θεοὶ δ ἀρετὴν ὀπάσειαν παντοίην, καὶ μή τι κακὸν μεταδήμιον εἰή.?