Homer, Odyssey, Book 12 13:

"ὣσ ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο δῖα θεάων· σχέτλιε, καὶ δὴ αὖ τοι πολεμήια ἔργα μέμηλε καὶ πόνοσ· οὐδὲ θεοῖσιν ὑπείξεαι ἀθανάτοισιν; ἡ δέ τοι οὐ θνητή, ἀλλ’ ἀθάνατον κακόν ἐστι, δεινόν τ’ ἀργαλέον τε καὶ ἄγριον οὐδὲ μαχητόν· οὐδέ τισ ἔστ’ ἀλκή· φυγέειν κάρτιστον ἀπ’ αὐτῆσ. ἢν γὰρ δηθύνῃσθα κορυσσόμενοσ παρὰ πέτρῃ, δείδω, μή σ’ ἐξαῦτισ ἐφορμηθεῖσα κίχῃσι τόσσῃσιν κεφαλῇσι, τόσουσ δ’ ἐκ φῶτασ ἕληται. ἀλλὰ μάλα σφοδρῶσ ἐλάαν, βωστρεῖν δὲ Κράταιιν, μητέρα τῆσ Σκύλλησ, ἥ μιν τέκε πῆμα βροτοῖσιν· ἥ μιν ἔπειτ’ ἀποπαύσει ἐσ ὕστερον ὁρμηθῆναι.