Homer, Odyssey, Book 12 13:

"ὣς ἐφάμην, ἡ δ αὐτίκ ἀμείβετο δῖα θεάων:? σχέτλιε, καὶ δὴ αὖ τοι πολεμήια ἔργα μέμηλε καὶ πόνος: οὐδὲ θεοῖσιν ὑπείξεαι ἀθανάτοισιν· ἡ δέ τοι οὐ θνητή, ἀλλ ἀθάνατον κακόν ἐστι, δεινόν τ ἀργαλέον τε καὶ ἄγριον οὐδὲ μαχητόν: οὐδέ τις ἔστ ἀλκή: φυγέειν κάρτιστον ἀπ αὐτῆς. ἢν γὰρ δηθύνῃσθα κορυσσόμενος παρὰ πέτρῃ, δείδω, μή ς ἐξαῦτις ἐφορμηθεῖσα κίχῃσι τόσσῃσιν κεφαλῇσι, τόσους δ ἐκ φῶτας ἕληται. ἀλλὰ μάλα σφοδρῶς ἐλάαν, βωστρεῖν δὲ Κράταιιν, μητέρα τῆς Σκύλλης, ἥ μιν τέκε πῆμα βροτοῖσιν: ἥ μιν ἔπειτ ἀποπαύσει ἐς ὕστερον ὁρμηθῆναι.?