Homer, Odyssey, Book 12 9:

(호메로스, 오디세이아, Book 12 9:)

"οἱ δὲ δύω σκόπελοι ὁ μὲν οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει ὀξείῃ κορυφῇ, νεφέλη δέ μιν ἀμφιβέβηκε κυανέη· τὸ μὲν οὔ ποτ’ ἐρωεῖ, οὐδέ ποτ’ αἴθρη κείνου ἔχει κορυφὴν οὔτ’ ἐν θέρει οὔτ’ ἐν ὀπώρῃ. οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸσ ἀνὴρ οὐδ’ ἐπιβαίη, οὐδ’ εἴ οἱ χεῖρέσ τε ἐείκοσι καὶ πόδεσ εἰε͂ν· πέτρη γὰρ λίσ ἐστι, περιξεστῇ ἐικυῖα. μέσσῳ δ’ ἐν σκοπέλῳ ἔστι σπέοσ ἠεροειδέσ, πρὸσ ζόφον εἰσ Ἔρεβοσ τετραμμένον, ᾗ περ ἂν ὑμεῖσ νῆα παρὰ γλαφυρὴν ἰθύνετε, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ. οὐδέ κεν ἐκ νηὸσ γλαφυρῆσ αἰζήιοσ ἀνὴρ τόξῳ ὀιστεύσασ κοῖλον σπέοσ εἰσαφίκοιτο. ἔνθα δ’ ἐνὶ Σκύλλη ναίει δεινὸν λελακυῖα. τῆσ ἦ τοι φωνὴ μὲν ὅση σκύλακοσ νεογιλῆσ γίγνεται, αὐτὴ δ’ αὖτε πέλωρ κακόν· οὐδέ κέ τίσ μιν γηθήσειεν ἰδών, οὐδ’ εἰ θεὸσ ἀντιάσειεν. τῆσ ἦ τοι πόδεσ εἰσὶ δυώδεκα πάντεσ ἀώροι, ἓξ δέ τέ οἱ δειραὶ περιμήκεεσ, ἐν δὲ ἑκάστῃ σμερδαλέη κεφαλή, ἐν δὲ τρίστοιχοι ὀδόντεσ πυκνοὶ καὶ θαμέεσ, πλεῖοι μέλανοσ θανάτοιο. μέσση μέν τε κατὰ σπείουσ κοίλοιο δέδυκεν, ἔξω δ’ ἐξίσχει κεφαλὰσ δεινοῖο βερέθρου, αὐτοῦ δ’ ἰχθυάᾳ, σκόπελον περιμαιμώωσα, δελφῖνάσ τε κύνασ τε, καὶ εἴ ποθι μεῖζον ἕλῃσι κῆτοσ, ἃ μυρία βόσκει ἀγάστονοσ Ἀμφιτρίτη. τῇ δ’ οὔ πώ ποτε ναῦται ἀκήριοι εὐχετόωνται παρφυγέειν σὺν νηί· φέρει δέ τε κρατὶ ἑκάστῳ φῶτ’ ἐξαρπάξασα νεὸσ κυανοπρῴροιο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION